Niet van mezelf houden

Voor zover ik me kan herinneren, heb ik altijd een negatief zelfbeeld gehad. Ik heb hier verschillende therapieën voor gehad, echter zonder resultaat. Nog steeds kan ik niet met ‘compassie’ naar mezelf kijken. Ik weet dat het ook bijbels gezien niet goed is om zo negatief tegenover mezelf staan, omdat je daar eigenlijk God mee beledigt, aangezien Hij de mens goed geschapen heeft. Verstandelijk weet ik dus wel wat waar is, maar het dringt niet tot mijn gevoel door. Nog steeds word ik de hele dag door bekritiseerd en afgekraakt en vermijd ik spiegels zoveel mogelijk.

Pas hoorde ik van iemand: je kunt pas van iemand anders houden, als je ook van jezelf houdt. De patronen zitten zo diep ingesleten dat ik me afvraag of ik hier ooit nog vanaf kom. Betekent dat dan dat ik nooit echt lief kan hebben? En klopt deze stelling eigenlijk wel? Tegelijkertijd realiseer ik me dat dit echt een ‘first world problem’ is. Waar andere mensen in gevaar zijn of omkomen van de honger, is mijn probleem dat ik niet van mezelf hou. Hoe kan ik mijn leven hier minder door laten beïnvloeden? 

Een jonge vrouw.

Beste jonge vrouw,

Je hoorde onlangs van iemand dat je pas van een ander kunt houden, als je ook van jezelf houdt. Dat is een gezegde, zeker. Maar niet een stelling die absolúút is, zodat je nu gaat denken: dan kan ík dús nooit iemand anders liefhebben, van een ander houden. Nee, zó is het gelukkig niet! Je kunt zeer zeker iemand lief gaan krijgen, ook al zitten de patronen van je leven-tot-nu-toe zo diep ingesleten.

Ik weet niet wat voor therapieën je hebt gehad, maar wat wél helpen kan is op de spiegel in je slaap- of badkamer te schrijven: “God houdt van mij.” Simpel, een paar woorden. Maar die moet je dan ook gewoon gaan bekijken: iedere dag opnieuw. Een paar keer zelfs: als je opstaat, als je naar bed gaat en eventueel als je daartussendoor in de badkamer of in je slaapkamer komt. Kíjk in die spiegel, lees die woorden. Want ja, ook jij bent door Hem geschapen en dús door Hem gewild. Als je je bekritiseerd en/of afgekraakt voelt denk je eveneens aan de woorden op de spiegel. Is dat een tovermiddel? Nee, maar zo leer je je wel bewust te zijn van het feit dat je er mag zijn. Natuurlijk. Net als anderen, die soms -bewust of onbewust- domme dingen zeggen.

Ben je gestopt met je therapie, of is er nog een mogelijkheid om bovenstaande eens te gaan bespreken met je therapeut? Of je ooit van diep ingesleten patronen afkomt weet ik niet, maar je hoeft je er niet door te laten beheersen: als bovenstaande ‘oefening’ je helpt ben je al een heel eind op weg om een patroon te doorbreken, toch? 

Ik hoop, dat je hier iets aan hebt!
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven