Vraag
Sinds een tijdje zit ik ontzettend in de knoop met mezelf. Eerst mocht ik weten een kind van God te zijn. Verzoend door het offer van Jezus. In de vrijheid gezet. Kinderlijk eenvoudig Hij heeft betaald en ik mag vrijuit gaan. Maar nu is het zo donker geworden, nacht. Ik ben naar mensen om me heen gaan kijken en naar mezelf. Ik kom er niet meer uit. Anderen hebben liefde voor Jezus. Ik kan dat gevoel niet ontdekken bij mezelf. Verlangen naar de wederkomst… ook dan kan ik niet ontdekken. Anderen hebben het over een relatie met Jezus, maar ook dat zie ik bij mezelf niet terug.
Ik raak in paniek als er eraan denk dat ik iets moet bijdragen of hebben, zeker aan gevoelens want dat kan ik helemaal niet. De hele dag toets ik mezelf en vergelijk mezelf met anderen. Ik word er doodmoe van en nu slaat de angst me om het hart dat ik toch nog voor eeuwig verloren ga. Dat Jezus zegt: maar jij hebt Mij niet lief of jij had te weinig verlangen. Hoe moet ik dit zien? Ik heb alles al eerlijk beleden, maar er komt geen rust.
Antwoord
Er is geen geloof zonder aanvechting! Dat is de ervaring die je nu hebt. Je bent voor je gevoel alles kwijt. Al dat mooie wat je mocht ervaren is helemaal weg en zegt je niets meer. Wat kan het dan donker zijn!
En nu ga je jezelf vergelijken met anderen. Ja, dat zijn voor je gevoel allemaal mensen die het hebben. En als je naar jezelf kijkt is het helemaal niks. Maar doe dat nu niet! Je moet niet op anderen zien en ook niet op jezelf zien, maar op Jezus zien. Hij heeft je destijds in de vrijheid gezet. Door Hem mocht je weten kind van God te zijn. Was dat op grond van verdienste aan jouw kant? Was dat omdat je meer was dan anderen? Nee toch! De grond van je behoud ligt niet in iets van jezelf, maar alleen in het volbrachte werk van Christus. En dat werk van Hem is troostvol voor hen die niets hebben. Die niets te berde kunnen brengen. Die geen enkele verdienste bij zichzelf ontdekken, maar alleen maar kunnen schuilen bij Hem in Wie alle heil en zaligheid ligt. Zoek het daarom bij Hem. Laten Zijn woorden bij je binnen mogen komen. Kijk niet om je heen, kijk niet naar jezelf, maar kijk omhoog! Daar zit de grote Voorbidder. Hij bad voor Petrus dat zijn geloof niet zou ophouden, Hij bidt voor jou dat je geloof niet zal ophouden. Hoe dieper wij in de put zitten, hoe meer Hij bereid is om je uit zo’n diepe kuil omhoog te trekken.
Ik hoop dat je weer de ervaring mag hebben van weleer. De dichters van de Psalmen konden daar ook naar verlangen. Ze zitten in het donker, maar ze verlangen naar dat licht wat ze ooit ontvingen. En de Heere gaf het en geeft het. Ook aan jou! Wie Mij aanroept in de nood, vindt Mijn gunst oneindig groot. Echt waar!
Ds. R. W. van Mourik
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
