Vraagtekens bij het huwelijk

Ik heb al enkele jaren mijn vraagtekens bij het huwelijk, daarom wil ik graag uw bijbelse visie/mening hierover horen, omdat ik zelf geen duidelijk antwoord vind in de Bijbel. Ik ben 19 jaar en mijn vriendin is zwanger. Mijn ouders zijn hier niet heel blij mee, omdat ik niet getrouwd ben. Ik zie het zo: Ik ben met mijn vriendin één vlees geworden, is dit voor de Heere Jezus genoeg, of moet ik per se in de kerk trouwen? Dit doe ik persoonlijk liever niet, omdat ik dan schuldbelijdenis moet afleggen voor de hele gemeente over iets wat in hun ogen gezien wordt als zonde. Ik zie het niet als zonde, omdat ik echt van mijn vriendin hou. Graag zou ik hier uw visie over horen.

Beste vragensteller,

Ik wil graag proberen, op je vraag in te gaan. Ik vind het niet gemakkelijk, omdat ik je niet ken en ook je persoonlijke omstandigheden niet kan overzien. Als ik over jouw vraag in gesprek zou gaan met een jongen uit mijn gemeente, zou ik wellicht andere accenten leggen. Maar uiteraard wil ik graag op je vraag ingaan.

We moeten een aantal dingen helder voor ogen hebben. Allereerst dit: de huwelijkssluiting voor de overheid in het gemeentehuis is niet hetzelfde als de kerkelijke huwelijksbevestiging. Ik schrijf dit nadrukkelijk, omdat ik in je vraagstelling allerlei dingen door elkaar heen zie lopen. Dat begint al bij je eerste zin. Je hebt vraagtekens bij “het huwelijk”, maar in de loop van je vraagstelling krijg ik de indruk, dat je daarmee de “kerkelijke bevestiging” bedoelt.

Maar nu je vraag. Je bent 19 jaar en je vriendin is zwanger. Je ouders zijn er “niet blij” mee. Eerlijk gezegd, vind ik dit allemaal wel erg laconiek gesteld. Ik denk ook aan de ouders van je vriendin, die je niet noemt. Zij zullen ook wel hun gevoelens hebben over deze situatie. Laat ik het helder stellen: in de Bijbel wordt de geslachtsgemeenschap exclusief aan het huwelijk gebonden. Dat ga ik niet nader uitdiepen, want hier is genoeg literatuur over voorhanden en ook op Refoweb zijn hierover al vele vragen beantwoord. De Heere Jezus is daar ook duidelijk in. Tegelijk weten we dat er ook in de bijbelse tijd heel veel verwording is ontstaan, waar niet aan wordt voorbijgegaan.

Nu je verdere vraag: “We zijn één vlees geworden – is dat voor de Heere Jezus genoeg of moet ik persé in de kerk trouwen?” Je verbindt allerlei dingen aan elkaar, die niet in een duidelijk verband staan. Laat ik proberen, de dingen in een wat breder verband te zetten.

God heeft ons het huwelijk gegeven en binnen de grenzen hiervan “het tot één vlees worden.” En dus niet andersom. De Heere Jezus heeft dit duidelijk gezegd: “Je zult je vader en moeder verlaten en je vrouw aanhangen…”. Dat “vader en moeder verlaten” is in de Bijbel de aanduiding van de huwelijkssluiting, die in het openbaar plaatsvindt. In de bijbelse tijd voor de oudsten (zeg maar: de overheid) van de stad en voor de familie. De opdracht daartoe blijft onverminderd bestaan, ook als er reeds sprake is van een zwangerschap. Jullie moet dus op korte termijn een burgerlijk huwelijk aangaan.

Maar hierover wil ik nog wat meer zeggen. In het huwelijk word je geroepen om in liefde met elkaar om te gaan. Daarmee bedoel ik de voortdurende zorg voor elkaar, waarbij je dagelijks biddend afvraagt hoe je elkaar kunt bijstaan in alle dingen die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren. Een zwangerschap is voor een aanstaande moeder een diep ingrijpend gebeuren, waarvoor de geborgenheid in een liefdevolle relatie onmisbaar is. Getrouwde mensen moeten zich natuurlijk ook afvragen, of zij elkaar die veiligheid bieden, maar als je “nog niet” getrouwd bent, mag je je dubbel afvragen: Heb ik die nodige geborgenheid gegeven en is die nu aanwezig?

Dat is ook de diepe achtergrond van de “schuldbelijdenis”. Als je dat niet weet, zeg je: In het zevende gebod staat: Gij zult niet echtbreken. Dat deden we toch niet? We ‘begonnen’ toch een huwelijk? Maar bedenken we: het zevende gebod gaat veel dieper (ondanks het samenvattende woord “echtbreken”). In het zevende gebod gaat het om het hart. Het gaat om de vraag, of wij voor Gods aangezicht onze relatie beleven en in praktijk brengen.

Daarom kan ik niet met een simpel ja of nee volstaan. Ik kom tot de vraag: beleven we biddend de vraag, of wij samen in liefde en zorg voor elkaar de Heere willen dienen.

Natuurlijk hou je echt van je vriendin – daar twijfel ik geen moment aan. Maar liefde geeft ook het verlangen om elkaar de volle liefde en zorg te geven. Daarbij behoort de geborgenheid binnen het huwelijk als er een zwangerschap is. En als het anders is, zoals in jullie situatie? Dan gaat het niet om een simpel stellen: “Je hebt gezondigd”, maar om het diepe belijden: “We hebben elkaar niet die geborgenheid van het huwelijk gegeven, die God voor ons bedoeld heeft”.  Dat is de “schuld”, die we belijden.

Ja en dan de kerkelijke praktijk. We hebben allemaal de zegen van de Heere nodig en daarom is een kerkelijke bevestiging op zijn plaats. Nu is het in onze kerkelijke praktijk de (goede) gewoonte dat in een situatie als die van jullie de schuld wordt beleden. De vorm, die daaraan gegeven wordt, is verschillend. Ik begrijp dat jullie tot een gemeente behoren waarin die schuldbelijdenis in aanwezigheid van de gehele gemeente in de kerkdienst wordt uitgesproken. Zelf ken ik de hervormde praktijk: schuld wordt beleden ten overstaan van de predikant en een ouderling. De vorm is verschillend, het principe is hetzelfde.

Nu hoop ik zo van harte dat je dit zelf ook als zonde gaat zien. Dan is er een vergevend God waar je altijd naar toe mag in al je nood en narigheid. Voor veel mensen zijn dit soort dingen een zekere sensatie, dit is verkeerd want we zijn allen zondige mensen.

 Ik wil niet volstaan met een formeel antwoord, maar met jullie de weg zoeken, om voor het aangezicht des Heeren heilig te leven.

Veel zegen toegewenst bij de voorbereiding op jullie huwelijk.

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

132 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven