Halt toegeroepen door God

Ik loop al een tijdje tegen allerlei dingen aan. Begin dit jaar heeft God mij een halt toegeroepen en mag ik ook ervaren dat ik niet zonder Hem kan en wil. Maar mijn leven is er absoluut niet makkelijker opgeworden. Ik worstel met heel veel vragen. Ben ik nu echt bekeerd? Waarom ben ik dan zo bang om te sterven? Ik kan overal mee terecht bij Hem en het geeft me ook vaak rust, maar door de dag heen ook zo veel ongerust over alle zondige dingen die ik doe dat ik het af en toe niet meer weet.

Wat een groot wonder als ons leven niet hetzelfde blijft, maar als de Heere in gaat grijpen. De Heere maakt onderscheid waar geen onderscheid is, als vele doorgaan op hun eigen weg, maar dan anderen worden stilgezet.

Ik weet niet op welke wijze de Heere je een halt heeft toegeroepen en wat er precies is gebeurd. Maar je merkt blijkbaar zelf dat je leven anders is geworden. Tegelijk geldt echter ook: Met een verandering in je leven op zichzelf kun je niet sterven. Er kunnen wonderlijke dingen in ons leven plaatsvinden, waardoor ons leven ook volkomen wordt omgezet, maar boven alles is één ding nodig, namelijk dat we met God verzoend worden en Christus als onze persoonlijke Borg mogen kennen en op Hem alleen betrouwen.

Ik zou de vraag dus liever anders willen stellen: Niet: Ben ik nu echt bekeerd, maar: Mag ik de Heere Jezus Christus kennen, door een waar geloof? Heb ik Zijn bloed werkelijk nodig gekregen tot vergeving van zonden? Als het goed is komen wij telkens weer als verdorven en vuile zondaren aan Zijn voeten terecht. Om onze zonden die wij telkens weer doen, te belijden en te betreuren, maar ook om vergeving te vragen op grond van het werk dat Hij heeft gedaan.

Met mijn bekering kan ik niet sterven. Dan blijven de vragen: Wat is het nu precies geweest. Alleen met het bloed van Christus kan ik sterven. Gaat je hart naar Hem uit? Is Hij alleen de grond van je behoud? Dan zullen de zonden die we doen ons te meer uitdrijven naar Hem. En als wij tot Hem de toevlucht nemen, dan gaat de Heilige Geest, in meerdere of mindere mate, de zekerheid daarvan ook geven in het hart, al kan er ook dan nog wel opgezien worden tegen de dood, het blijft toch wel de laatste vijand.

Al met al merk ik dat er iets bijzonder in je leven gebeurd is, maar ik zou willen zeggen: Zoek meer geworteld en gefundeerd te worden in het werk van Christus. Zoek dieper te verstaan wie jezelf bent, met al de ellende en kwalen van je hart, zodat je daar niet op vertrouwt, en zoek meer de noodzakelijkheid en de rijkdom van Christus te kennen!

Misschien is dit een beetje een antwoord. Ik zou ter bemoediging ook adviseren om eens de Dordtse Leerregels te lezen, hoofdstuk 1 artikel 16.

Hartelijke groet, ds. N. den Ouden