Negatieve gedachten

Ik (17 jaar) zit al een tijdje met negatieve gedachten. Dan bedoel ik m.b.t. tegenslagen of lasteringen die mij vroeger zijn overkomen. Elke keer komen ze weer op me af en dat laat mij me nog rotter voelen. Het benauwt me heel erg en dat maakt me verlegen en schuw. Ik denk dat dat de oorzaak van mijn verlegenheid is: de negatieve dingen van vroeger in mijn leven. Het liefst wil ik ze een vlucht naar Timboektoe geven, maar ja dat gaat niet zo maar. Ik zou het zo op prijs stellen als iemand mij een oplossing zou kunnen geven voor dit probleem!

Beste 17-arige,

Tja, hoe ga je om met gedachten die je eigenlijk niet wilt en met gevoelens die daarbij lijken te horen? Een kwestie van oefenen en blijven oefenen met het volgende 4-stappenplan dat ik met een verzonnen voorbeeld erbij, zal proberen duidelijk te maken:

1. Wat is de situatie, wat is er gebeurd, het feit: een vette onvoldoende voor een belangrijk tentamen/proefwerk (...ik ga er even vanuit dat je als 17-jarige nog studerende bent)?

2. Daar heb je allerlei gedachten bij, schrijf die eens op:

-oei, ik had beter m’n best moeten doen.
-toch stom van me dat ik tijdens de les niet heb opgelet.
-was ik nou maar niet zo laat naar bed gegaan... kortom, allerlei negatieve dingen komen in je op en van die zelfbeschuldigingen word je niet vrolijk.

3. Nu is de vraag of je gedachten wel reëel zijn: waarom beschuldig je jezelf als je wéét dat je je best hebt gedaan -méér dan je best doen kun je niet-, als je toch echt wel op tijd naar bed bent gegaan, als je tijdens de les heus wel hebt opgelet... irreële gedachten waren het dus, want diep in je hart weet je wel beter. Snap je dat? Op naar stap 4.

4. Schrijf nu eens je wérkelijke en ándere gedachten op:

-ik maak mezelf van streek, een onvoldoende is vervelend maar ik kan herkansen en dus is er geen man over boord.
-ik weet dat ik er genoeg tijd aan heb besteed, nou ja jammer dan, ik kan ook niet alles weten, volgende keer beter.
-een onvoldoende is vervelend maar niet meer dan dat: verschrikkelijk, onoverkomelijk, afschuwelijk...?  welnee, alleen lastig want nu moet ik het overdoen of met een volgende keer compenseren.
-ik ga gewoon door met studie want ik wil dat diploma halen.
-‘k ga eerst even iets leuks doen, even ontspannen en dan er weer tegenaan!
-bij het eerste het beste goede cijfer geef ik mezelf een kadootje...

Zie je dat je als je zo te werk gaat, zo met gedachten omgaat, vanzelf fijnere, positievere, ja zelfs vrolijke gevoelens krijgt? En dat je daardoor ook weer meer zelfbewust kunt reageren... Probeer het maar, het werkt echt!

Nu heb ik natuurlijk geen idee over welke ernstige zaken je geschreven hebt: lukt het je niet om er zelf met deze vier stappen uit te komen dan moet je hulp gaan zoeken, hoor. Of nog eens schrijven, maar dan wat minder vaag.

Vriendelijke groeten,
Marijke Rots