(...) God wil graag dat wij de zonden bij naam noemen, maar als ik ze niet meer ...

Als ik vaak aan het einde van de dag mijn zonde belijd weet ik heel vaak niet meer wat voor zonden ik allemaal heb gedaan. God wil graag dat wij de zonden bij naam noemen, maar als ik ze niet meer weet... Elke zonde is voor Hem een gruwel. Je kan toch moeilijk zeggen: ... en vergeef de rest ook maar? Wat moet je dan bidden?

Inderdaad is het van belang in het belijden van je zonden concreet te zijn. De zonden zijn namelijk ook concreet al is er ook wortelzonde (de erfzonde, onze zondige natuur) en al zijn er tevens collectieve zonden en ook verborgen afdwalingen. We moeten dus inderdaad niet alleen de zonde belijden, maar ook de zonden benoemen. Dat kunnen aan het einde van de dag inderdaad alleen die zonden zijn die je jezelf bij het nagaan van je wegen nog bewust bent. Van belang is dat we ze niet alleen noemen (en dus nog weten) kunnen, maar ook dat we ze betreuren.

Zonden die ons werkelijk niet meer te binnen schieten (dat is wat anders dan: die we gemakshalve maar vergeten(?) zijn), hebben kennelijk niet veel indruk op ons gemaakt. We betreuren ze in elk geval niet en het zou dan ook weinig waarde hebben ze te noemen, indien we ze ons nog zouden kunnen herinneren. Zij behoren dan ook tot de categorie verborgen zonden. Ze kunnen onder die categorie van de bewuste zonden beleden worden, eventueel vergezeld van de bede of de Heere ons verborgen zonden bewust wil maken indien ze ons in de weg staan zonder dat we het zelf in de gaten hebben. Leer me al zonde te zien ook dat gene wat ik thans helemaal niet als zonde beschouw, maar wat het wel terdege is.

Ook is het goed te waken tegen onze natuurlijke gemakzucht, dat we de zonden al te weinig nagaan en overdenken. We laten het er in het belijden soms ook al te gemakkelijk bij zitten en gaan verslappen. Ik hoop, dat ik je met mijn antwoord toch enigermate heb geholpen.
 
Ds. J. L. Schreuders