Ik heb een goede relatie. Dit duurt nu al zo'n 2,5 jaar. Wij houden enorm van el...
Ds. W. Arkeraats | Geen reacties | 20-11-2006| 00:00
Vraag
Ik heb een goede relatie. Dit duurt nu al zo'n 2,5 jaar. Wij houden enorm van elkaar, toch droom ik wel eens van andere jongens! En daar ben ik dan niet zo netjes mee. Ik voel me hier schuldig om. Kan dit komen doordat het seksuele terrein voor ons een groot spanningsveld is? Steeds gaan we weer verder dan we willen. Ik ben er eigenlijk helemaal op tegen en geef dit ook aan. Maar mijn vriend kan zichzelf niet inhouden. Achteraf heeft hij echt wel spijt. Hij geeft aan dat dit zijn zwakke plek is (hij reageert helemaal sterk op meisjes). Soms wil ik het hierom wel eens uitmaken. Ik voel dat dit tussen God en mij in staat. Maar ik hou wel heel veel van hem! (en dan echt niet in de eerste plaats om zijn lichaam). Wat moet ik doen? Al die goede tips van deze site hebben we al geprobeerd, maar niets werkt bij hem!
Antwoord
Beste vragenstelster,
Van harte geloof ik dat jullie een goede relatie hebt. Zo ervaar je het ook, als je van elkaar houdt. En terecht. Je kunt elkaar niet meer missen en je wilt samen het leven gaan delen. Dat vooropgesteld. En toch heb ik zo mijn zorg. Een goede relatie is heerlijk en je hoopt, dat die uit zal groeien tot wederzijdse liefde. En liefde is ook spárende liefde. Maar ik moet eerlijk zeggen, dat ik deze niet zo ontdekken kan. Ik begrijp, dat je vriend telkens weer bepaalde grenzen passeert. Dat is zijn zwakke plek, geeft hij zelf aan. Maar daar moet je dan ook dubbel tegen strijden. Dat is geen alibi. Je geeft aan, dat je hem duidelijk maakt, dat je ánders wilt. Maar dat helpt niet. Dat geeft ook zorg voor de toekomst. Hoe zal het zijn, als je samen getrouwd hoopt te zijn? Kun je dan veilig zijn bij elkaar? En hoe je later met elkaar omgaat, vindt zijn basis in je verkeringstijd. Ook in die tijd is wederzijds respect onmisbaar. Het is niet onredelijk dat van elkaar te vragen.
En dat brengt ook andere spanningen met zich mee. Het is een storend iets in de relatie met God. Zo’n spanningsveld wordt niet veroorzaakt door de lichamelijke omgang op zich. Dat is een geweldig rijke gave van onze Schepper. Maar als we er -ik zeg voorzichtig: egoïstisch- mee omgaan, gaat het wél tussen ons hart en de Heere instaan.
Ik hoop, dat je de wijsheid vindt, dit met bewogenheid aan de orde te stellen. Maar tegelijk ook op besliste wijze! Of je dan de relatie moet beëindigen? Nooit mee dreigen. Maar wél biddend jezelf afvragen en samen bespreken, of de basis wel hecht genoeg is. Daarbij behoef je niet veroordelend te denken. We kunnen een karaktertrek hebben waar we heel erg tegen moeten strijden. Daar mag je elkaar bij helpen. En onderschat de kracht van het gebed niet.
Ik begrijp, dat je al veel tips hebt gehad. Maar niets werkt. Dat klinkt niet opwekkend. Maar we mogen toch geloven dat genade de gedachten van ons hart kan overwinnen. Maar dat is wel radicaal. En dat vergt, dat we ook radicaal ergens mee bréken. Dat kost soms tranen, maar het is ook een gezegende weg. En ik ben ervan overtuigd dat het ook vrede geeft met elkaar. En ik kan niet anders zeggen dan dat ik alleen in de weg van bidden en strijden die vrede verwacht.
Of je nu juist hierdoor van andere jongens droomt? Ik vind het een beetje kort door de bocht, om dat zomaar aan elkaar te verbinden. Onze geest zit wel wat ingewikkelder in elkaar. Ik hoop, dat je zo de goede weg kunt vinden. Vast en zeker zal dat de relatie met elkaar -ook van hart tot hart- ten goede kunnen komen. Sámen veel wijsheid daarbij toegewenst!
Een hartelijke groet,
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
