(...) Het probleem is dat hij pornoverslaafd is (...) Ik houd van hem, maar kunn...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 17-05-2006| 00:00

Ik heb nu ruim twee jaar een relatie met mijn vriend. We houden veel van elkaar en willen binnen een jaar gaan trouwen. Bijna alles gaat voorspoedig, we zijn gek op elkaar. Het probleem is dat hij pornoverslaafd is. We kunnen hier openlijk over spreken en ook bidt hij of het weg mag gaan. Echter, als hij alleen is en/of niets om handen heeft, raakt hij gemakkelijk in de macht van die lust. Hij zoekt dan de meest extreme ranzigheid op internet. Toen ik pas even op zijn computer bezig was, kwam er per ongeluk een opgeslagen link op het beeldscherm. Ik schrok mij naar en de rillingen gaan me nu nog steeds door het lijf. Ik voel me heel onmachtig. Ik houd van hem, maar kunnen we wel trouwen? Is dit iets wat wel over gaat, of heeft hij professionele hulp nodig? Hij vertelde me dat het niets met mij te maken heeft, maar ik moet er toch niet aan denken dat hij tijdens ons huwelijk ook op zijn zoldertje zit. Dan denk ik ook verder als wij kinderen hebben. Stel dat zij per ongeluk zulke beelden tegen komen! En, net zoals alle verslavingen, moet het steeds erger, steeds viezer en heftiger. Wat heb ik hem dan op een gegeven moment nog te bieden? Ik kan toch niet concurreren met de porno industrie? Ik snap dit niet. Mevrouw, ik kan zo nog verder piekeren, ik hoop dat u mij snapt en mij raad kunt geven.

Lief meisje,

Sorry dat het antwoord zolang op zich heeft laten wachten. Wellicht was je er al benieuwd naar. Ik was een paar weken niet via de mail te bereiken, vandaar. Maar goed, hier komt het dan toch.

Je schrijft het antwoord eigenlijk zelf al: bijna alles gaat goed... dùs niet alles. En daar gaat het nou net om! Want dat ‘beetje’ dat níét goed gaat, de pornoverslaving van je vriend, kon wel eens een groter probleem zijn of worden dan je eigenlijk wilt geloven. Terecht schrijf je dat je géén concurrent kunt worden van de porno-industrie. En terecht schrijf je dat je er niet aan moet denken dat hij op zolder gaat zitten en jij -je onmachtig voelend- in jullie huis- of slaapkamer verblijft. De vraag die je jezelf stelt: “kunnen we wel trouwen?” zou ik zeer serieus nemen als ik jou was. Misschien moeten jullie tot de conclusie komen dat het nù in ieder geval nog te vroeg is.

Je kunt je vriend niet veranderen. Je kunt hem wél steunen. Van hem houden, achter hem staan. Samen met hem bidden én vechten. Hoe serieus wil je vriend omgaan met zijn verslaving? Dat hij zegt dat zijn verslaving niet met jou van doen heeft is niet waar. Misschien niet inhoudelijk, maar doordat jullie je leven met elkaar willen delen, wordt niet alleen zijn liefde voor jou, maar worden ook zijn onhebbelijkheden voor jou van belang.

Professionele hulp? Therapie helpt alleen als het uit vrije wil aangegaan wordt: nogmaals, je kunt hem niet veranderen. Wél steunen.  Je kunt alleen jezelf veranderen, je eigen houding ten opzichte van hem. Liefde is soms hard werken! Daar bedoel ik mee: lees zowel je eigen brief als mijn antwoord nog eens door... dan kom je vast en zeker zélf tot de juiste conclusie! Liefde -ook de jouwe voor hem- betekent niet dat je ‘slikt’, dat je toegeeft. Of denkt dat verslaving vanzelf overgaat. Liefde is ‘balans’ in je relatie. En om die balans te krijgen moet er soms aan de ene kant van de weegschaal gewicht bij!
 
Ik wens je sterkte, er op vertrouwend dat je in liefde de juiste beslissingen voor jullie samen neemt.

Groet, Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven