Conclusies verbinden aan teleurstellende preken

Ik ben niet de vraagsteller van "Teleurgesteld in preken" maar ben ook zelf teleurgesteld in preken. Ik kan me prima vinden in het antwoord van de heer Hoekman. Echter is mijn (vervolg) vraag: welke conclusies moeten/mogen of kunnen we hier aan verbinden? Staat de bijbelse prediking onder druk? En wat is dan beter? Om onder de geschetste prediking te zitten of onder een ‘lichtere’ prediking waar wellicht van een beperkte vorm van verbondsautomatisme sprake is, maar Christus wel gepreekt wordt?

Beste broeder/zuster,
 
Je bent niet de vraagsteller van “Teleurgesteld in preken”, evenwel ben je ook zelf teleurgesteld in preken. Je vervolgvraag is echter best ingrijpend en verstrekkend, want welke conclusies moeten/mogen we hieraan verbinden. Staat de Bijbelse prediking onder druk? En wat is dan beter? Om onder de geschetste prediking te zitten of onder een ‘lichtere’ prediking waar wellicht van een beperkte vorm van verbondsautomatisme sprake is, maar Christus wel gepreekt wordt? Op deze vragen wil je een eerlijk antwoord en dat begrijp ik helemaal, maar tegelijkertijd vind ik het heel moeilijk, dat zul je ook begrijpen.

De vraag ligt er en het antwoord vereist Bijbelse oprechtheid, teerheid en bewogenheid. Want het is mijn verlangen dat de zondag mag staan in het uitzien naar de verkondiging van Gods Woord, waar de enige Naam onder de hemel gegeven vrij en blij verkondigd wordt. Een zondag waar je naar verlangt, met je kinderen en kleinkinderen. Waar reddeloze zondaren, en dat zijn we ten diepste allemaal, hun Redder en Zaligmaker mogen ontmoeten in Zijn vergevende liefde. Want het geloof vindt alleen houvast in het Woord van onze God, waarvan onze Heere Jezus Christus de geheel enige inhoud is en waar de Heilige Geest brengt bij het gepredikte Lam van God. Vanuit dat verlangen wil ik proberen een antwoord te geven. 
 

"Jezus’ Naam vrij en blij aan alle hoorders verkondigen, vereist moed en durf. Bijbelse moed en evangelische durf"

In het antwoord op “Teleurgesteld in preken” heb ik geprobeerd antwoord te geven op de oorzaken van de teleurstelling. Lees het nog maar eens na. Jezus’ Naam vrij en blij aan alle hoorders verkondigen, vereist moed en durf. Bijbelse moed en evangelische durf. Jezelf ervoor over hebben en dat luisteraars je hierop aanvallen, is bijna vanzelfsprekend. En ik zeg bewust aanvallen, want ongenuanceerde kritiek doet echt pijn, het kan je danig verwarren. En toch... je blijft je Heiland heerlijk verkondigen als de enige Weg, de Waarheid en het Leven. Waarom? Omdat onze God dat Zelf heeft bekendgemaakt in deze stervende wereld.  Deze is Mijn geliefde Zoon, in Welke Ik Mijn welbehagen heb; hoort Hem (Mattheüs 17:5)! Hoe zullen we ooit zalig worden, gered worden buiten Jezus? Gods enig geopenbaarde weg van zaligheid loopt over de kruisheuvel Golgotha. Jezus in ongeloof voorbijgaan is de dood, Hem door het geloof omhelzen is het leven. “God heeft in niemand anders welbehagen dan in hen, die Christus horen. Wij moeten Hem horen en geloven als de grote Profeet en Leraar; Hem horen, door Hem geregeerd worden, als de grote Vorst en Wetgever. Hem horen en Hem gehoorzamen. Wie de gedachte, de bedoeling van God wil kennen, moet horen naar Jezus Christus; want door Hem heeft God in deze laatste dagen tot ons gesproken (Matthew Henry)”. Jezus stem horen door de verkondiging van Zijn Woord en Hem gehoorzamen is de openbaring van Gods wil.
 
En op Jezus zien en in Hem geloven gaat via het horen van Zijn heerlijk Woord. Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God (Romeinen 10:17). Gods hart is opengegaan in de Gave van Zijn Zoon in deze verloren wereld (Johannes 3:16). Staat de Bijbelse prediking onder druk? Wanneer de nodiging om met al je zonden en zorgen te vluchten tot de Heere Jezus, wie je dan ook bent en wat je ook hebt gedaan, vrij en onvoorwaardelijk verkondigd wordt aan alle hoorders, staat de Bijbelse prediking niet onder druk. Wat kan je hart hunkeren naar de vrede met God, wat kan je hart hongeren naar de vergeving van je zonden. Zoveel bergen van onmogelijkheid, zoveel duivelse influisteringen, zoveel zondeverleidingen. Je komt nooit bij God. Onbereikbaar door mijn zonde. En dan mijn harde hart, harder dan diamant. En daarboven op je gemis aan zondebeleving. Ik ben wel zondaar, maar het is geen nood in mijn hart en leven. Alles staat jou en mij in de weg. Niet vanwege die opsomming, maar vanwege dat éne woordje: zondaar!

En dat is nu precies waar het bij ons aan schort. We kunnen en we willen alles zelf oplossen, en dat lukt dikwijls nogal redelijk goed. Echter je zonde kwijtraken lukt ons niet. Daarvoor hebben we een Ander nodig, voor de volle honderd procent. En dat is nu precies wat Gods Woord ons leert. Jezus alleen en Jezus helemaal en daar buiten niemand. Hoort Hem! Luister naar onze Heere Jezus Christus. 

Zie je Hem door Samaria gaan (Johannes 4)? Hij weet wie Hij gaat ontmoeten, een zondares die alles heeft gedaan wat niet mocht. Deze Jezus staat niet onder druk, Hij gaat vrijwillig de weg door Samaria. En als Jezus niet onder druk staat, dan ook Zijn Woord niet (Johannes 8:36 en Galaten 5:1). Lees en herlees deze wondere geschiedenis van Jezus’ opzoekende maar ook vindende zondaarsliefde. Jezus begint het gesprek met deze zondares. Onbegrijpelijk, de Reine komt tot te onreine, als eerste. Zelfs het kortaangebonden antwoord van deze vrouw brengt Jezus niet uit balans. Hij gaat recht op Zijn doel af, door Zijn Woord aan deze vrouw en over haar hoofd aan ons. Hoort, Hem! Dat éne woordje moet gezegd worden: zondares. Roep uw man en kom hier. Woord en Geest komen hier wonderlijk bij elkaar, in horen en overtuigen. Ik heb geen man. Terecht is het antwoord van Jezus. Je hebt vijf mannen gehad en die je nu hebt is je man niet. Ze is als zondares door de mand gerold, geen uitvluchten meer, geen opknappen aan. Aan Jezus voeten kun je niet ontsnappen. Waarom niet? Pure liefde van onze Heiland. Hoe ik dat weet? Heere, ik zie, dat U een profeet bent. En ik weet dat de Messias komt (Die Christus genoemd wordt); wanneer Die zal gekomen zijn, zal Hij ons alles verkondigen. Jezus zei tegen haar: Ik ben het, Die met u spreek. Weergaloze liefde van Jezus. Zijn liefde overwint alle verzet en zondelust in haar en Jezus’ Woord gaat hier in vervulling: de tijd komt en is nu, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid, want de Vader zoekt wie Hem zo aanbidden. God is een Geest en wie Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid.

Deze geredde zondares gaat aanbidden met haar hele hart en roept tegen haar volksgenoten: Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus. Geen prediking onder druk, maar een vrij en onvoorwaardelijke evangelie. Kom, ziet een Mens! Onze Jezus. Hoort, Hem. En deze prediking draag de rijkste vrucht, lees vers 39 tot 42. Deze is werkelijk de Christus, de Zaligmaker van de wereld. Er is niets beter dan onder zo’n prediking te zijn, waar de nodiging van het Evangelie mijn zondaarshart brengt tot de stille aanbidding: Heere Jezus, mijn dierbare Heiland, U bent het alleen Die al mijn zonden vergeeft en mij in al mijn zorgen draagt. Ik heb niets, maar bij U is alles te krijgen, vanwege Uw verzoenend lijden en sterven. 

Hoort, Hem! Jezus gaat nog steeds door het Samaria van ons leven. Kom en zie, een Mens Die mij alles gezegd heeft wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus. Die het verlorene zoekt en vindt om te schuilen aan Zijn hart. 

Wat is dan beter? Om onder de geschetste prediking te zitten of onder een ‘lichtere’ prediking waar wellicht van een beperkte vorm van verbondsautomatisme sprake is, maar Christus wel gepreekt wordt? Ik ken jou niet, ik weet niet waar je kerkt, wel weet ik wat je ervaart onder de preek: teleurstelling, zoals je zelf zegt. Ik concludeer daaruit dat je niet (meer) uitziet naar de zondag om Gods heerlijk en genaderijk Evangelie te horen.
Teleurstelling is dikwijls de reden dat je niet meer onbevangen en verwachtingsvol kunt luisteren en dat is weer de oorzaak dat de teleurstelling steeds groter wordt. Zorg dat er geen afkeer of vijandigheid is je hart sluipt, wat dat is echt de dood in de pot. Richt je in het luisteren zoveel mogelijk op het eenvoudige Woord van God. Het Woord van onze God wat helder aan ons openbaart dat Jezus kwam om het verlorene te zoeken, dus ook jou en mij.

Verder kun je misschien contact zoeken met je wijkouderling, om je zorg met hem te delen. Ik weet dat dit heel moeilijk kan zijn, maar het is wel eerlijk. Het kan ook opluchten wanneer er enige mate begrip zou zijn. Ik weet ook niet of je veel spontane en hartelijke mensen om je heen hebt, die je begrijpen en waar je af en toe je hart kunt luchten. Binnen de gemeente ben je aan elkaar gegeven, dat is waardevol. Acht slaan op elkaar is Bijbels (Hebreeën 10:24). Blijf in elk geval trouw naar de kerk gaan en blijf hartelijk meeleven. Ook dat kan heel moeilijk zijn, maar doe het toch. Om elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken en zeker ook om elkaar biddend vast te houden bij het Woord van onze God en Zijn gemeente.
 

"Als je van kerk/gemeente verandert, besef dan dat je van het ene ziekenhuis naar het andere gaat, er is hier geen volmaakte kerk"

En wanneer het niet meer gaat. En elke zondag is, wat de prediking betreft, een teleurstelling. Het verlangen naar de kerkgang staat permanent onder druk. Wat is dan beter? In de eerste plaats als je van kerk/gemeente verandert, besef dan dat je van het ene ziekenhuis naar het andere gaat, er is hier geen volmaakte kerk. In de tweede plaats, spreek jezelf toe en besef dat je jezelf meeneemt. Zoek dan biddend een gemeente waar je wat de prediking betreft, met vreugde naar de kerk kunt gaan om de enige Naam onder hemel gegeven vrij en blij te horen verkondigen. Ga geen compromis aan met één of andere vorm van ‘lichtere’ prediking. Waarom zou je dat doen? Zoek de gemeente waar Zondag 1 van de Heidelbergse catechismus met de vragen 1 en 2 voluit functioneert, tot jouw enige troost in leven en in sterven. Laat dat je hunkering zijn, het eigendom van de Heere Jezus te zijn, die met Zijn dierbaar bloed voor al je zonden volkomen heeft betaald. Onze Heere Jezus Christus, Die Zichzelf gegeven heeft tot een verzoening van al onze zonden. Toen Jezus de Samaritaanse vrouw ontmoette bleef er voor haar niets over dan capituleren, haar zonden belijdend in haar bekering tot God. Door haar “ik” ging een kruis. En dat andere kruis ging schitteren, het kruis van onze Heere Jezus Christus. Het kruis van Golgotha is onze enige redding. Jezus, Uw verzoenend lijden is het rustpunt van mijn hart. Met al mijn zonden en zorgen spoel ik aan, tot aan het kruis van onze Zaligmaker. Hoe wordt het weer goed met God? Hoort, Hem! Alleen door Jezus Christus onze Heere, kom tot de bruiloft. En ik las: alles wat gezegd is, zou gebazel zijn, als we het kruis vergeten. Want in het kruis zal ik eeuwig roemen. Wat een heerlijke toekomst op kosten van het Lam.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman