Ambtelijke zorg onder de maat

Steeds vaker twijfel ik aan alles wat met het (reformatorisch) geloof te maken heeft. Vooral door de lauwheid van kerkenraden en predikanten. Ik kom uit een familie waar zowel aan mijn vaders als moeders kant veel onkerkelijkheid heerst. Van de 60 familieleden zijn nog maar vijf betrokken bij de Gereformeerde Gemeenten waar onze roots liggen. Bijna 90 procent doet nergens meer aan. Dat heeft invloed op mij. Ik zie hen lol maken, plezier hebben, zij hebben geen last meer van al die kerkelijke ruzies, de onenigheid en die eindeloze discussies over de juiste vertaling of een ander thema. Zij maken gelukkig niet mee de spanningen die er zijn in gemeenten rondom een afgezette predikant, niet goed functionerende predikanten en situaties rondom misbruik van macht, geld en seksueel misbruik, ook door kerkenraadsleden.

Ik verbaas me over het gemak waarmee kerken mijn gezins-/familieleden hebben laten gaan, alsof uitschrijven uit het ledenbestand van de plaatselijke Ger. Gem. gelijk staat aan het uitschrijven uit het klantenbestand van een supermarkt. Mijn broer kreeg een brief van de kerkenraad of hij nog als dooplid wilde blijven ingeschreven staan. Terwijl er nooit een gesprek is geweest. Een andere jongere in onze familie gaat al maanden niet meer naar de kerk. Nog nooit heeft één kerkenraadslid aan hem gevraagd waar hij was, terwijl hij op het dorp heel gemakkelijk is te vinden. Zijn dominee hoort hem catechisatie te geven. Ook die blijft in gebreke, want de dominee heeft geen contact met hem gezocht.

"Het kan toch niet zo zijn ouderlingen, diakenen of een dominee zo gemakkelijk mijn afhakende familieleden laten gaan door vrijwel geen aandacht aan hen te besteden?"

Dit kan toch niet? We belijden dat het gaat om zielen voor de eeuwigheid. Als het werkelijk waar is dat er een hel is, dan kan het toch niet zo zijn ouderlingen, diakenen of een dominee zo gemakkelijk mijn familieleden laten gaan door vrijwel geen of geen enkele vorm van aandacht aan hen te besteden? Er wordt eindeloos gediscussieerd over vertalingen, het gelijk rondom de kinderdoop/volwassendoop, de visie op Israël, enzovoorts. Iedereen vindt wat. De een roept dit, de ander dat. Allemaal zeggen ze gelijk te hebben, maar bij mij slaat de twijfel steeds sterker toe. Ik zie momenteel de reformatorische kerken als een zinkend schip, waar de kerkelijke leiding ruziet over wie het roer in handen heeft en houdt en welke stuurman nu de beste koers vaart. Terwijl er honderden leden overboord slaan en men kijkt er niet naar om. Hierdoor slaat de twijfel bij mij zo toe, dat ik overweeg om ook mijn lidmaatschap op te vragen.

Beste vraagsteller,

Wat schets je een ontzettend trieste situatie. Want het gaat inderdaad om “zielen voor de eeuwigheid”, om mensen die, als ze buiten Christus sterven, verloren gaan. Dan kunnen ze in dit leven nog zoveel lol en plezier hebben, maar dan is het einde verschrikkelijk. En wat is het een aanklacht als de kerk daarvoor mede verantwoordelijk is, omdat de liefde, bewogenheid en aandacht (b)lijken te ontbreken.
 
Maar nu even naar jou. Je ziet dat het grootste deel van je familie nergens meer aan doet. Je constateert het falen van ambtsdragers. Kijk je naar je kerkgenootschap, dan zie je allerlei discussies die met de kern van het geloof weinig of niets te maken hebben. En dat brengt je aan het twijfelen en zelfs zo dat je overweegt je lidmaatschap op te vragen.

Maar wat is dan je alternatief? Verder gaan als buitenkerkelijke? Een leven los van de kerk van Christus (die veel breder is dan jouw gemeente) en daarmee los van Jezus zelf? Ik hoop dat dat een onmogelijkheid voor je is. Ik hoop dat je naast al het menselijk gemodder, ook iets gezien hebt van de andere kant, van de zondaarsliefde van de Heere Jezus. Als dat niet zo is, dan is dat wat ik je in de eerste plaats toewens. 

"Je kunt je gemeente en de hele kerkgeschiedenis bekijken en dan voortdurend een lijstje opstellen van menselijk falen. Maar door dat alles heen breidt God Zijn koninkrijk uit."

Want hoe triest je verhaal ook is en hoe begrijpelijk het is, dat dit allerlei vragen bij je oproept, er is meer te zeggen. Je kunt je gemeente en je kunt zelfs de hele kerkgeschiedenis bekijken en dan voortdurend een lijstje opstellen van menselijk falen. Dat is wat wij mensen er van maken en dat is niet te verontschuldigen. Tegelijk: het is genade van God als het anders is. Maar door dat alles heen breidt God Zijn koninkrijk uit, komen mensen tot geloof, zijn er voorbeelden van oprechte godsvrucht en naastenliefde. Ik hoop dat je dat laatste ook in je gemeente tegenkomt. Een oudere of jongere die oprecht de Heere dient en Hem probeert na te volgen. Zoek met zulke mensen contact en ga met hen in gesprek. Dat zijn niet de mensen die aan het roer willen staan en hun eigen gelijk zoeken. Dat zijn de mensen die iets van Jezus uitstralen, Die, zoals Hij zelf zegt, zachtmoedig is en nederig van hart (Mattheüs 11:29). Laat hen je vertellen hoe zij in jouw gemeente hun christen-zijn handen en voeten geven. En volg hun geloof na.

Is het gezien de situatie en het gebrek aan ambtelijke zorg voor jou bijna of helemaal onmogelijk om lid te blijven van je gemeente, zoek dan een andere gemeente waar een reformatorische prediking klinkt. ‘Reformatorisch’ heeft namelijk niets te maken met lauwheid of met discussies over middelmatige zaken, zoals je noemt in je vraag. Het hart van een reformatorische prediking is “Jezus Christus, en Die gekruisigd” (1 Korinthe 2:2). Het hart van een reformatorische prediking is de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof in Hem. Dat bevrijdende evangelie, daar gaat het om. Daarin komt de Heere Jezus naar jou als zondaar toe en biedt Hij jou Zijn vriendschap (Psalm 103:5 berijmd). Hij bidt je zelfs: “Laat je met God verzoenen” (2 Korinthe 5:20).

Tenslotte een advies: ga het gesprek aan met je predikant of met iemand anders uit de kerkenraad. Ik besef dat ik iets heel lastigs vraag. Zie je het alleen niet zitten, doe het dan samen met iemand die je vertrouwt. Leg in dat gesprek eerlijk op tafel wat je in je vraag gedeeld hebt. Bereid het gesprek biddend voor. Ik weet: het gesprek kan nog steeds een enorme afknapper worden. Maar het kan ook enorm meevallen. En jij hebt de zaak dan neergelegd waar ze hoort, namelijk bij de kerkenraad. 

Ik wens je van harte wijsheid toe en de zegen van de Heere,
J. Noordzij