Zalig worden door ruime prediking (3)

Aan dhr. Hoekman. Het is al even geleden, maar ik stel toch graag nog een vervolgvraag op “Zalig worden door ruime prediking.” Wat bedoelt u precies met innerlijk verzet opgeven en niet meer proberen op je eigen manier zalig te worden? Wat is dan dat geloven in het evangelie? Dat doet in feite toch elk kerkmens? Maar het evangelie geloven is toch geen bekering?

U zegt ook: “Als je Zijn stem hoort begin je te leven en het te geloven.” Dat begrijp ik, maar dan moet je wèl eerst Zijn stem gehoord hebben! Bij mij is alles stil. Dat is toch juist de clou van de vraag?

Beste jongere/oudere,

Je hebt je eerste vraag gesteld in januari 2025 ”Zalig worden door ruime prediking”. Mijn antwoord op je vraag roept bij jou de bovengenoemde vervolgvragen op. Voor ik ga proberen daarop te antwoorden een opmerking vooraf. Ik denk wel eens, wat zouden we veel meer spontaan en oprecht met elkaar moeten praten over het meest wezenlijke in ons leven: waar zijn mijn zonden, ben ik een kind van God, is de Heere Jezus mijn Redder en Zaligmaker en is de Heilige Geest mijn Leidsman? Ben ik wel echt een Christen, die door het geloof een lid van Christus is, Zijn zalving deelachtig ben, opdat ik Zijn Naam belijd en mezelf tot een levend dankoffer Hem offer, en met een vrij en goed geweten in dit leven tegen de zonde en de duivel strijd, om straks (hiernamaals) in eeuwigheid met Hem over alle schepselen te regeren (Heidelbergse catechimus vraag 32). Ben jij, ben ik zo’n Christen? Zien ze in mij en door mij de Heere Jezus? Zullen we samen, als zo’n Christen, proberen je vragen te beantwoorden?

Je bent nog steeds die jarenlange twijfelaar. Mag ik zeggen een christelijke twijfelaar? Je hebt immers het teken en zegel van Gods Verbond, de Heilige Doop, aan je voorhoofd ontvangen? Want wanneer ik je vraag lees, kan ik me niet voorstellen dat je kopje onder gaat in deze wereld, om eruit te halen wat erin zit. Je leeft fatsoenlijk, binnen de normen zoals van ons verwacht wordt. Een levensstijl waar je je goed bij voelt. Waar je mee kunt leven! Toch?! Ik stel een vraag aan jou en aan mezelf. Wat voor cijfer geef jij je christelijke leven, wanneer jij en ik voor onze God staan? Zonder dat je weet waar je zonden zijn, of je wel een kind van God bent, zonder dat je weet of Jezus wel jouw Redder is en de Heilige Geest je Leidsman? Welk cijfer komt er dan uit?

Ik las in een Bijbelstudie over de profeet Jeremia een opsomming wat er in een waarachtige bekering thuishoort. Jeremia die moest profeteren tot een volk dat zichzelf het volk van God noemde, maar ondertussen… Wat zegt Jeremia dan over de dingen die in de bekering tot God thuishoren? Hij noemt drie elementen: een juist inzicht in het Verbond van God, een oprechte schaamte over de zonde en een oprechte begeerte om met het kwade te breken. Wanneer jij en ik ons leven hieraan toetsen, ontbreken deze drie dingen dan niet dikwijls? Onze God heeft in Zijn Verbondsteken en zegel, de Heilige Doop, ons door het bloed van Christus de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, toegezegd. Is dat jouw pleitgrond aan Gods voeten? Met schaamte overdenk je je zonden en je achteloos voorbijgaan aan Gods Verbond en Woorden en Beloften. Want jouw doop zegt jou toe dat, zoals het water de vuilheid van je lichaam afwast, zo zeker wast en reinigt het bloed en de Geest van Jezus Christus je van al je zonden (Heidelbergse catechimus vraag 69 en 74). Geloof je dat?

"Redeneren is de derde weg van refo’s om uit Gods handen te blijven. Beantwoorden wij al Gods toezeggingen en beloften in het Evangelie niet elke keer weer met onze jamaars?"

 

Zul je bekering en geloof niet uit elkaar trekken? Er is geen bekering tot God zonder geloof en geen geloof zonder bekering tot onze God. En ga er ook niet over redeneren dat het Evangelie geloven, geen bekering is. Redeneren is de derde weg van refo’s om uit Gods handen te blijven. Beantwoorden wij al Gods toezeggingen en beloften in het Evangelie niet elke keer weer met onze jamaars? Een voorbeeld? Geloof is een gave van God, helemaal mee eens. Maar hoe antwoorden wij op deze gave van God? Zie je wel, we zijn machteloze zondaren, God moet het doen en als ik dat geloof niet ontvang, kan ik de stenen uit de muur bidden, maar het helpt niet. Wie krijgt hier de schuld? We zeggen het niet hardop, maar in ons hart…?

Begrijp je nu misschien dat ik gezegd heb dat je niet moet proberen op je eigen manier zalig te worden, want voor mij staat dat gelijk met innerlijk verzet. Wij redeneren wat af over zo veel zaken die totaal niet te beredeneren vallen, maar die geloofd moeten worden. Hoe komt dat toch? Zou de grootste hindernis om tot de Heere Jezus te vluchten niet zijn, dat de oprechte schaamte over onze zonden zo ontbreekt; of wanneer het niet ontbreekt, denken we weer dat ons berouw over de zonde niet oprecht is, dus conclusie, niet welkom bij God, eerst opknappen dan komen. Luister toch met heel je verloren hart en leven: bij Jezus ben je welkom met al je zonden, zoals je bent, want zonder je zonden kan Hij niet je Zaligmaker zijn. Kan Hij niets voor je doen. Er is geen tussenweg. Hij wil jou al je zonden vergeven om Zijn verzoenend lijden en sterven, maar dan moet je ze wel belijden aan Zijn voeten. Ik denk aan de heerlijke belofte en vermaning van God in 1 Johannes 1:8-10: “Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons. Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. Als wij zeggen dat we niet gezondigd hebben, maken wij Hem tot een leugenaar en Zijn woord is niet in ons.”

Dat is nu geloven in het Evangelie. Geloven is belijden dat je tegen God hebt gezondigd; geloven is dat onze God jou en mij, vanwege jouw en mijn zonden, rechtvaardig verloren kan laten gaan, de eeuwige dood verdiend, anders maken we God tot een leugenaar; geloven is je vastklemmen aan Gods Verbond en beloften. Hoor je Jezus roep? Ik ben het Brood des levens; die tot Mij komt, zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft, zal nooit meer dorsten (Johannes 6:35).

Weet je nog wat God jou in je doop heeft toegezegd? De verlossing van je zonden door Christus’ bloed en de Heilige Geest, Die het geloof werkt. Roep je overeenkomstig Zijn belofte en toezegging om Zijn Geest? Met al je zonden en zorgen je vastklemmen aan Gods beloften dat onze God de wereld zo heeft liefgehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft (Johannes 3:16). En wereld bij God betekent ook jij en ik. Geloven in het Evangelie is niet redeneren en alles overzien in je leven. Over alles de controle hebben. Geloven is met heel je zondige leven (wereld zegt God), met al je gevoelloosheid, vluchten tot de Heere Jezus en de teugels van je leven uit handen geven. Jezus volgen, dat betekent ook al je redeneren en je zelfhandhaving opgeven en alles in Zijn handen leggen, hoe het ook zal gaan. Roepen: Heere Jezus bij mij is alles zo stil. Ik kom er nooit, maar ik verlang Uw stem te horen vanuit Uw Woord, want U zegt het Zelf in Uw Woord dat elk die in U gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig zal leven. Echt zal leven! Heere Jezus, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. Dat is geloven in het Evangelie. Zou elk kerkmens dat doen?

Nogmaals, wat is dan dat geloven in het Evangelie? Is dat een groot geloof van een net kerkmens? De Heere Jezus laat Zelf in Zijn Woord horen en zien wat geloven in Zijn Naam is.

"Jezus heeft niets gezegd tegen de moordenaar aan het kruis totdat hij zijn schuldbelijdenis uitgesproken heeft. Wat een hemelse opvoedkunde van onze Heere Jezus Christus."

 

Ik denk aan de moordenaar aan het kruis en Jezus Die zich laat kruisigen tussen twee moordenaars. Jezus in het midden. De Redder en Heiland der wereld tussen twee moordenaars. Hoe diep buigt onze Jezus om zondaren te redden, ook deze moordenaar. Zijn leven was voorbij en werd als gevolg van zijn moordenaarshand op een vreselijke manier beëindigd. Hoor je de belijdenis van zijn zonde, waarbij hij tegelijk zijn medemoordenaar aanspreekt. Wij ontvangen onze rechtvaardige straf, overeenkomstig wat wij gedaan hebben, maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan. Een moordenaar die zijn zonden belijdt en met zijn zonden breekt. Want wat wist hij eigenlijk van deze Jezus? Alleen Zijn kruiswoorden, die doel troffen in zijn hart. Deze Jezus heeft het uitgeroepen: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen. Onbegrijpelijk, Jezus bidt voor zijn moordenaars. Dat kun je nooit beredeneren, dat geloof je of geloof je niet. Hier zie je de heerlijke vrucht van Jezus’ verzoenend lijden en sterven, de Heilige Geest die het uit Jezus neemt en deze moordenaar bij Jezus brengt. En we luisteren naar de geloofsvraag van deze moordenaar. Heel zijn leven was het stil geweest, Jezus’ stem nooit gehoord. En dan toch breekt hij los: ”Heere, denk aan mij, als U in Uw koninkrijk zult gekomen zijn.” Hij vraagt niet meer dan een gedachte van Jezus aan hem. Niet meer dan een gedachte en het is volkomen genoeg. Jezus’ antwoord: Voorwaar, zeg Ik u, heden zult u met Mij in het Paradijs zijn (Lukas 23). Die in Mij gelooft zal leven. Wat denk je? Op kosten van het verzoenend lijden en sterven van zijn Heere en Heiland. Getrokken door Gods liefde, gereinigd in Jezus’ bloed en geleid door de Geest komt hij eeuwig Thuis.

Ik wil nog een opmerking maken over het moment dat Jezus tot deze moordenaar gaat spreken. Je eindigt je vraag immers: maar dan moet je wèl eerst Zijn stem gehoord hebben! Bij mij is alles stil. Dat is toch juist de clou van de vraag? Je zet het met een vraagteken.

Twijfel je soms zelf of het wel de clou van je vraag is? Je zou zo maar de schuld bij onze God kunnen leggen. Ik wil zo graag Zijn stem horen, maar Hij laat Zich maar niet horen. Waarom is het zo stil bij jou en bij zo velen die worstelen om de vrede met God te ontvangen? Hoe en wanneer laat God Zich horen? Ik denk dat we daarover opnieuw iets kunnen leren uit de reeds genoemde geschiedenis van de moordenaar aan het kruis. Op welk moment spreekt Jezus Zijn verlossende woorden tot deze moordenaar? Hier leren we dat Jezus niets heeft gezegd tegen deze moordenaar totdat hij zijn schuldbelijdenis uitgesproken heeft. Jezus wist dat deze schuldbelijdenis zou komen en toch wachtte Hij erop. Wat een hemelse opvoedkunde van onze Heere Jezus Christus. Dan verbreekt Jezus de stilte. Voorwaar, zag ik u, heden zult u met Mij in het Paradijs zijn. Hij vroeg om een gedachte van Jezus en kreeg Zijn Paradijs. Zou je niet gaan zingen van het Lam in het midden van de troon, staande als geslacht: U hebt ons, ook mij, Gode gekocht met Uw bloed (Openbaring 5). Jezus voor eeuwig in het midden.

De hemelse Pedagoog, de Heere Jezus, wacht met Zijn verlossend Woord tot we aan Zijn voeten terechtkomen, zoals je bent. Met al je zonden en zorgen. In Jeremia 3:13 lezen we dat God tegen Israël zegt: Alleen ken uw ongerechtigheid, dat u tegen de HEERE uw God hebt overtreden, in opstand bent gekomen. Dat zegt de HEERE, hun Verbondsgod tegen verbondsbrekers, die om hun zonden in ballingschap waren gevoerd. Je zonden belijden lijkt zo eenvoudig maar het is ten diepste onvoorwaardelijke capitulatie, je levert dan alle wapens in. Met heel je hart buig je voor de God van het verbond en belijd je: ‘k Bekend', o HEER, aan U oprecht mijn zonden; 'k Verborg geen kwaad, dat in mij werd gevonden; Maar ik beleed na ernstig overleg, Mijn boze daân; Gij naamt die gunstig weg.

Kom, zondaar, tot Mij met je verloren leven. Bij mij is vergeving van al je zonden in Mijn bloed. En wanneer Hij zegt, die tot mij komt zal ik niet uitwerpen, bedoelt Hij ook jou. Er is een gestorven Jezus voor jou. Er is veel meer reddende en vergevende kracht in Zijn bloed, dan dat er verdoemende kracht is in jouw zonden. Jezus laat dat zien, hangend tussen die twee moordenaars. Onbegrijpelijke liefde dat zelfs de zonde van ons ongeloof bij Hem gebracht mag worden. Ongeloof dat Hem in Zijn liefde verdacht maakt en onszelf handhaaft tegenover onze Heiland. Verlies het van Hem en leef. Leef eeuwig omdat Hij geen lust heeft in je dood, maar in een leven bij Hem, in Zijn Paradijs.

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer, dat ik breng,
niet de tranen, die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, Gij alleen.

Zalige ruil, Hij mijn zonden en ik Zijn gerechtigheid. Voor eeuwig vrij.

Hartelijke groet, C. A. Hoekman