Vergeving vragen aan vroegere klasgenoot

Ds. D. van der Wal | 5 reacties | 07-02-2025| 16:37

Toen ik wat jonger was heb ik veel erge dingen gedaan in mijn leven en veel gezondigd tegen God. Naast dit heb ik ook veel gelogen tegen mijn naasten, onder wie een jongen die toen bij me in de klas zat. Over hem heb ik gelogen en dat komt nog steeds in mijn gedachten. Dit resulteerde in een slechtere positie voor hem.  

Sinds kort heb ik ook het verlangen om God te leren kennen en mijn leven door Hem te laten leiden. Echter, heb ik gehoord dat het belangrijk is om je zonden te belijden. Dat ervaar ik ook. Ik vraag me nu echter af of ik deze jongen om vergeving moet vragen. Ik heb hem nooit erg persoonlijk gesproken en het is ook al een lange tijd geleden, maar ik ben bang dat dit anders mijn vergeving in de weg kan staan. Ik voel een zekere schroom hierdoor, omdat ik dus nooit echt vrienden met hem was of veel gesproken heb met hem, waardoor het ongemakkelijk voelt om contact op te nemen.

Hiernaast vind ik het ook lastig hoe ik mijn eigen verantwoordelijkheid moet vormgeven hier op aarde. Kan ik het best de hele dag het evangelie mediteren of mezelf openstellen voor verandering? Ik voel het verlangen om God te dienen, maar het lukt me telkens niet op cruciale momenten.

Beste vragensteller,

Wat geweldig mooi om te horen dat in jou het verlangen groeit om God te leren kennen en jouw leven door Hem te laten leiden. Wat is het heerlijk als dit verlangen het hart meer en meer gaat vullen, want: “in de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en voor Zijn kinderen zal Hij een toevlucht zijn”, Spreuken 14:26.

Jij beschrijft wat er vervolgens van binnen gebeurt. Want door dit verlangen ga je ook meer en meer van jezelf ontdekken. Want juist in het licht van Zijn Woord en door Zijn Heilige Geest gaan we zien wat God van ons vraagt én wat wij daarmee gedaan hebben. Het is niet voor niets dat David de bekende Psalm 139 afsluit met het volgende gebed: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg”, Psalm 139:23-24.

Dat proef ik ook terug in de vraag of beter gezegd vragen die je stelt. Want als ik het goed zie stel je twee vragen. Hoe om te gaan met het onderwerp vergeving in de concrete situatie die jij beschrijft en daarnaast de vraag naar de plek van eigen verantwoording in het volgen van Christus hier op aarde. 

Om met de eerste vraag te beginnen. Het is inderdaad belangrijk om onze zonden te belijden en om vergeving te vragen aan de Heere en aan hen die wij dat verschuldigd zijn. Over het onderwerp vergeven is al heel veel geschreven in deze vragenrubriek maar ik wil in ieder geval daarbij opmerken dat je aan de ‘goede kant’ mag beginnen. En dat is dat de HEERE onze schuld wil uitwissen, niet omdat wij het verdienen maar op grond van het offer van Zijn Zoon aan het kruis. Dat grote wonder van genade is het startpunt als we gaan praten over vergeving. Als je mag weten dat deze vergeving er ook voor jou is dan mag de volgende vraag ook zijn: hoe verandert dit wonder hoe ik mij tot anderen verhoudt? Juist als het gaat om schuld en vergeving. 

Maar hoe ziet dat er concreet uit? Ik kan het gemakkelijk opschrijven maar ik zou je toch willen adviseren om contact te zoeken met desbetreffende jongeman. Hoe ongemakkelijk dat misschien ook in eerste instantie kan voelen. Maar je merkt aan jezelf wel dat het voor jouw gevoel in de weg kan gaan staan en nu heb je nog een kans. Wie weet wat de toekomst brengt?

Misschien kun je hem een berichtje schrijven waarin je (kort) vertelt over hoe je nu in het leven staat? Daarbij uitleggen dat jij van jouw kant er op deze manier op terugkijkt? Je kunt daarbij benoemen dat je er spijt van hebt of het, met de kennis van nu, anders gedaan zou hebben. Je kunt daarbij ook aangeven dat je verder niets concreets verwacht van hem (als je dat zelf niet wilt) maar dat jij dit graag van jouw kant wil delen. 

Dan hou je voor jezelf de verwachtingen laag (stel je voor dat hij bijvoorbeeld helemaal niet reageert) maar je hebt van jouw kant wel uitgesproken dat je spijt hebt. Breng het daarnaast, en vooral, in gebed bij God. Een voorbeeld daarvan zie je in Psalm 51 terug. Daar belijdt David niet alleen zijn zonden maar beschrijft hij ook wat dat met hem doet van binnen. Dat delen met God is belangrijk en schept ruimte. 

Bij jouw tweede vraag (de vraag naar de plek van eigen verantwoording in het volgen van Christus hier op aarde) merk je zelf al op dat er wel het verlangen is maar dat dit niet altijd tot uiting komt. Het doet mij een beetje denken aan wat Paulus beschrijft in Romeinen 7: “Want naar de innerlijke mens verheug ik mij in de wet van God. Maar in mijn leden zie ik een andere wet, die tegen de wet van mijn verstand strijd voert en mij tot gevangene maakt van de wet van de zonde, die in mijn leden is.”

Nu is er over dit onderwerp al ontzettend veel geschreven op deze website, dus zoek gerust! Maar als het over jouw vraag gaat een algemene opmerking van mijn kant: begin aan de goede kant. Dat is de kant van de Heere. Geloven is niet acteren maar veelmeer reageren op wat de Heere doet en gedaan heeft. Vaak voelen we een bepaalde druk in het geloof. Christus heeft ons vrijgekocht, en nu moeten we zelf aan de slag. Maar dat gaat gegarandeerd mis. In het geloof mogen we zien op Hem die voleinder is van het geloof (Hebreeën 12:2). 

Nou zou ik nog veel meer kunnen schrijven, maar ik wil afsluiten met de vraag of jij (al) een kerkelijke gemeente hebt waar je onderdeel van bent. Want juist daar is, hoop ik, de ruimte om met broeders en zusters dit soort ervaringen te delen en vooral ook dit samen naast Gods Woord te leggen. Om zo samen de Heere Jezus Christus lief te hebben, Hem te dienen en na te volgen. 

Met broederlijke groet,
Ds. D. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. van der Wal

• Geboortedatum:
  06-05-1987
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

44 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven