Deel Ger. Gem. Lisse wil hersteld hervormd worden

Een grote groep mensen uit de Gereformeerde Gemeenten in Lisse zegt niet langer afgescheiden te willen blijven. Ze willen een Hersteld Hervormde gemeente beginnen. Maar de HHK is toch ook afgescheiden van de PKN, of zie ik dat verkeerd?

Beste vraagsteller, 

“Groep leden GG Lisse wil HHG stichten” De kop van dit artikel in het RD van 7 september roept heel wat vragen op. En als je het eens rustig op je in laat werken proef je in dit artikel de zorg, de pijn en het verdriet die in deze gemeente gevoeld wordt, zowel van de groep van de bezwaarden als vanuit de kerkenraad. Een gemeente die dreigt te scheuren is diep ingrijpend. Deze groep bezwaarden wil zich aansluiten bij de HHK omdat ze zo de kerkelijke eenheid willen bevorderen. Voor een afgescheiden bestaan van de Gereformeerde Gemeenten zou niet voldoende grond meer zijn. Tot zover een citaat uit het artikel in het RD.
 
Wanneer ik je vraag lees dan denk ik dat je de vraag verkeerd hebt geïnterpreteerd. Volgens  mij zeggen ze niet dat de HHK de plaats heeft ingenomen van de oude Hervormde Kerk van vóór de scheuring en dus geen afgescheiden kerk is. Ik denk dat ze goed weten dat de HHK in 2004 is ontstaan uit een afgescheiden deel van de Hervormde Kerk. Volgens mij bedoelen de initiatiefnemers echter dat er voor de Gereformeerde Gemeenten in zijn geheel geen voldoende grond meer is om afgescheiden te blijven en willen ze dat gestalte geven door zich aan te sluiten bij de HHK. Het gaat bij hen, denk ik, om een kerkelijke eenheid tussen broeders van hetzelfde huis. Al zijn de namen van de kerken tot op heden verschillend. Ze herkennen zich in de HHK als een kerk van Christus, dus waarom zou je dan niet samengaan. En ik denk dat deze gedachte zich niet beperkt tot de Gereformeerde Gemeente in Lisse. 

Het valt op dat in het verslag van het RD de motieven van de bezwaarden eerlijk benoemd worden. Moeite met de prediking en met de kandidaatstelling voor kerkenraadsleden. Maar ook dat de kerkenraad het verlangen van de bezwaarde leden naar kerkelijke eenheid erkent. Eerlijk luisteren naar elkaar en de bezwaren serieus nemen. Maar ook er wat aan doen. Wanneer de prediking moeite oplevert. Hoe komt dat? Is er een Bijbelse oorzaak? Durven we liggingsverschillen te benoemen, maar durven we er ook ruimte aan te geven in pastoraat en prediking? Want liggingsverschillen zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven, ze zijn niet weg te masseren. Geef daarin als kerkenraad ook daadwerkelijk ruimte.

Dat geldt ook voor de kandidaatstelling voor kerkenraadsleden. Wanneer een (grote) groep zich niet meer vertegenwoordigd voelt binnen de kerkenraad, komt er een vertrouwenscrisis. Eerst onderhuids, later meer openlijk. Het moet toch mogelijk zijn dat binnen een kerkenraad de broederlijke liefde blijft, trots en ondanks die ondergeschikte liggingsverschillen, omdat je elkaar herkent In de Heere Jezus Christus? In Hem alleen komt er echt ruimte voor die ander, al is hij niet van jouw ligging. Om het liefdesgebod van Jezus wil je de hele gemeente bij elkaar houden. Komt er ook ruimte voor die groep die zich niet (meer) herkent in de kandidaatstelling. De een uitnemender achter dan de ander is gauw gezegd, maar blijkt toch best moeilijk te zijn. We zijn toch ook maar kleine mensjes die van onverdiende genade mogen leven?   

Wie zou niet wenen? Vele keren is deze eerlijke ontboezeming uitgesproken. Zoveel kerken die zondag voor zondag rondom Schrift en belijdenis bij elkaar komen. Waar de enige Naam onder de hemel gegeven, verkondigd wordt als de Weg, de Waarheid en het Leven. De Naam van onze Heere Jezus Christus, Die het verlorene zoekt en vindt. Hetzelfde Woord en toch gescheiden?

Ik ben blij dat de kerkenraad in Lisse aangeeft het punt van de kerkelijke eenheid geagendeerd te hebben voor de eerstvolgende classisvergadering, omdat ze het verlangen van de bezwaarden naar kerkelijke eenheid erkent. Ik lees daarin dat de kerkenraad ook erkent dat deze gescheidenheid verkeerd is, omdat het eigenlijk anders zou moeten zijn. Ik hoop en bid dat het niet bij woorden blijft. Kerkelijke procedures kunnen zo lang duren dat mensen erop afhaken. Doe iets en begin ergens mee. Bijvoorbeeld geef ruimte aan een plaatselijke gemeente om kanselruil mogelijk te maken. Wanneer predikanten van verschillende kerken elkaar (h)erkennen in de privésfeer, waarom dan niet op de kansel?

Wie zou niet wenen? Wanneer het Woord van de Heere Jezus veronachtzaamd wordt uit Johannes 17:20-23: “En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen die door hun woord in Mij geloven zullen. Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn; opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij één zijn, gelijk als Wij Eén zijn; Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in één, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.”

Wie zou niet blij zijn wanneer dit Woord van de Heere Jezus werkelijkheid wordt in deze ondergaande wereld, dwars door kerkmuren heen. Liefde tot de Heere Jezus geeft liefde tot elkaar en is het krachtigste middel om zondaren te winnen voor de dienst van Koning Jezus. Kom, ga met ons en doe als wij, opdat zij allen één zijn.

En voor ons allen geldt: opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. Bidt er om, verlang ernaar en maak het waar, om Jezus’ wil. 

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Naschrift redactie: lees ook de kanselboodschap

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

110 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven