Ik wil dit huwelijk niet meer

Ons huwelijk loopt niet goed. We hebben veel ruzie en er is veel gebeurd. Scheiden was voor mij nooit een optie en altijd hoop je dat het beter wordt. Maar dat wordt het niet. We zijn uit elkaar gegroeid. Beide eenzaam in het huwelijk. Mijn man gaat in veel zaken zijn eigen gang. Hij houdt geen rekening met wat belangrijk is voor mij. Hij gaat constant over mijn grenzen heen en het helpt totaal niet als ik dit aangeef, hij doet toch wat hij wil.

Ik ben veel alleen met de kinderen. Hij investeert zijn tijd niet in ons maar in werken. Ik ben de regie over mijn leven kwijt. Financieel mag ik nergens naar vragen want dan wordt hij boos, terwijl regelmatig de zaken niet op orde zijn. Hij reageert regelmatig boos en agressief op de kinderen. Ik ben er helemaal depressief van. Ik voel me voor hem niet meer dan zijn huishoudster en een onmondig kind. Hij zegt wel dat wij belangrijk zijn voor hem maar ik zie het nergens aan.

Ik weet dat het heel erg is maar soms krijg ik haatgevoelens naar mannen. Dan haat ik hun machtsmisbruik. En ik krijg zo’n afkeer van de scheppingsorde tussen man en vrouw. Niet mogen scheiden en de man als “hoofd van de vrouw” geeft de man alle vrijheid om hier misbruik van te maken. Ik heb er een diepe afkeer van.  Ik krijg gevoelens van afkeer en zou willen dat ik alleen was. Dan had ik alle vrijheid terug en was ik niet gebonden. Dan kan ik de regie over mijn leven terugnemen.

De reden waarom ik dat nog niet gedaan heb, is omdat God het niet wil en het schadelijk is voor mijn kinderen. Maar dit kan ik niet meer volhouden. Ik wil dit huwelijk niet meer. Relatietherapie heb ik vaak voorgesteld, maar dat ziet hij niet zitten. En ik wil dit nu ook niet meer. Het klinkt hard, maar die fase heb ik gehad. Ik wil niet eens meer dat het goed komt, er is geen vertrouwen meer. Wat kan ik nog doen?

Het is duidelijk dat u geen raad meer weet met uw huwelijk. En uit wat u vertelt blijkt ook dat het er erg slecht mee gaat. Hier moet wat gebeuren. Maar wat?

U ziet er zelf geen gat meer in. U voelt heel sterk dat het niet Gods bedoeling is dat we scheiden en u beseft dat dit voor de kinderen ook schadelijk is. Maar als u naar uw eigen gevoel zou handelen zou u er een punt achter zetten. Want u bent er klaar mee. U bent zover dat u uzelf ook niet meer wilt inspannen om het huwelijk te herstellen. Inwendig hebt u moeite met de principes die u nog in uw huwelijk doen blijven. 

Toen ik nog eens las wat u schreef viel me vooral op, dat u in dit alles erg alleen bent. Het lijkt alsof u niemand hebt die u steunt, of met wie u deze grote zorgen kunt delen. Ik zou denken dat u die steun nodig hebt. Met name zou ik u aanraden om met uw predikant of ouderling contact op te nemen en dit met hen te delen en met hen te zoeken naar een ingang om het vastgelopen schip van uw huwelijk  weer vlot te kunnen trekken. Ik denk dat u er zelf enkel nog negatief naar kunt kijken, omdat u er in uw eentje geen verbetering meer in kunt brengen. 

Uw man staat niet open voor relatietherapie en dat is momenteel de stand van zaken. Maar dat verhindert niet dat u stappen onderneemt en in elk geval voor uzelf met gesprekken begint. Het zal voor hem ook het signaal zijn dat u de huidige situatie niet langer accepteert en het ook gewoon niet meer trekt. Misschien is uw probleem ook wel dat u er teveel van uitgaat dat uw man, omdat hij het hoofd van het gezin is, het mag doen zoals hij doet en is er een patroon dat hij met zijn boosheid gewoon de dienst kan uitmaken en dat hij er tot nog toe zijn handelwijze mee heeft kunnen voortzetten. Het wordt hoog tijd dat u duidelijk aangeeft dat u het op deze manier niet langer aanvaardt en dat er beslist verandering moet komen. Uw man lijkt dat ook nodig te hebben - Manasse kwam ook pas tot bekering toen de haken hem in de neus gezet werden.  

Het lijkt me dat er zonder tussenkomst van derden geen verbetering komt in uw situatie. Dat u steeds bedacht hebt, dat scheiden geen optie is, en dat het schadelijk is voor de kinderen, is iets waar u ook nu aan mag vasthouden. Maar juist als u voor uw huwelijk wilt gaan, zult u moeten zorgen dat u samen met uw man andere wegen inslaat dan die u tot hiertoe met elkaar bewandeld hebt. Uw man moet terdege leren anders om te gaan met u en de kinderen. Maar u moet net zo goed leren anders om te gaan met uw man. 

Onze verwachting mag van de Heere zijn. Zijn belofte is: “Ik zal wat nieuws maken” (Jesaja 43). Dat doet Hij in de toekomst als de Heere Jezus terugkomt en ieder die van de Heere is mag dat gaan meemaken. Maar hij doet het nu ook al in de bekering van mensen. En hij wil dat ook geven als het met een huwelijk zo oud geworden is, dat er enkel nog het voornemen is om het af te danken. 

Ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

197 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven