Angst voor woedende man

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 26-06-2024| 14:51

Mijn man kan uitbarsten in enorme woedeaanvallen waarbij hij heel gemene dingen zegt. Dit gebeurt met grote regelmaat. Vooral als hij veel stress heeft op z’n werk. En dat is vaak. Zijn woede is alleen gericht op mij. Maar hij scheldt en tiert dan waar ook de kinderen bij zijn. Ik doe niks terug. Dit omdat ik weet dat het dan erger wordt. Zo ging het in het verleden; dan stormde hij weg. Soms werd het fysiek. Ik kan dus beter niet reageren. Ben ook te bang. Hij vloekt soms ook. Hij komt er nooit op terug en kan soms dagen lang mij negeren.

Ik ga kapot van angst en zijn harde en gewetenloze woorden. Tegen hem ingaan kan niet. Hij is vele malen sterker dan ik. Ik begrijp het niet. Hoe kan een man zo zijn tegen z’n vrouw? Natuurlijk ben ik verre van perfect. Therapie wil hij niet. Het ligt niet aan hem maar aan mijn verschrikkelijke gedrag… Hij wil er ook niet over praten. Hij zegt altijd mij zo zat te zijn. Ik ben een blok aan zijn been. Wat zegt de Bijbel over woede-uitbarstingen? Het enige wat ik kan doen is op zo’n moment heel dicht bij God zijn en enkel bidden voor m’n kinderen.

Beste vraagsteller,

Wat een verdriet, zorg en moeite krijgt u keer op keer te verwerken! U vraagt: hoe kan een man zo zijn tegen z’n vrouw? Mijn zeer confronterende antwoord daarop is: zijn vrouw is een gemakkelijk ‘doelwit’ omdat ze tòch niets doet (of zelfs ook maar zégt). Nee, het ligt niet aan u in de zin van ‘verschrikkelijk gedrag’. Wat ik bedoel is te zeggen dat hij voortdurend grénzen overschrijdt omdat ú die niet aangeeft. Uw man kan ongestraft schelden, handtastelijk worden, maar heeft gewoonweg niet het recht om zijn stress-op-het-werk over u uit te storten op een manier die absoluut niet past! Natuurlijk wordt u daar bang van. En de kinderen waarschijnlijk ook.
 
Híj wil geen therapie? Nee, híj ervaart geen probleem… hij kan tekeergaan wat en hoe hij wil! “Hij zegt altijd mij zo zat te zijn”, schrijft u. Wanneer hij dat weer zegt, staat u op en gaat u inderdaad wég. Misschien wel met kinderen die zich in de buurt bevinden. De kamer uit. Of zelfs het huis uit, mét de kinderen. Tussen haakjes: wel goed om een en ander van te voren te regelen zoals een eventueel tijdelijk logeeradres en/of een tas met spullen klaarzetten. Wóórden helpen niet, maar als u laat zíén dat úw grens is bereikt bindt hij waarschijnlijk wel in. Heel rigoureus, wat ik zeg. Maar de situatie ís er dan ook naar. Vooral vanwege uw laatste woorden: “enkel bidden voor m’n kinderen.” Zíj zijn úw actie waard! 

Schakelt u ook uw huisarts in, of een vertrouwenspersoon (bijvoorbeeld op school). Zodat -misschien pas na verloop van tijd- een goed gesprek met uw echtgenoot mogelijk wordt! U kunt natuurlijk ook voor uzèlf een therapeut zoeken om eens mee te praten, want dèze situatie houdt u niet vol! Uw brief aan het Refoweb was wellicht de eerste stap: nu vèrder gaan! Ja, ook met Gods hulp.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven