Polariserend gebed voor curatorium

C.A. Hoekman | Geen reacties | 30-05-2024| 15:49

Onlangs bad een predikant uit de Gereformeerde Gemeenten voor de dagen dat het curatorium bijeenkomt om mannen toe te laten tot het predikambt. Deze predikant bad of we bewaard mogen worden voor mannen die toegelaten zullen worden maar de schaapskudde vervolgens zullen verwoesten. Ik schrok hier echt van en het doet me verdriet. Want doet deze predikant dit zelf niet door dit openlijk voor honderden mensen te bidden? Het is namelijk niet niks wat hij hiermee suggereert.

Beste vraagsteller,

Ik zou bijna zeggen, is dat echt waar wat je in je vraag opmerkt? Het is bijna niet te geloven. Ik kan me niet voorstellen dat een predikant op deze wijze het predikantentekort in de gemeenten en het daarmee verbonden toelatingsbeleid van het Curatorium in het gebed aanhaalt. Jij schrok hier echt van en het deed je verdriet. Ik ben hier ook ontdaan over en verdrietig. Dit kan en mag niet zo in de gemeente gelegd worden. Het suggereert een heleboel en daarom werkt het polariserend en uiteindelijk averechts.

Ik denk dat we in ons bidden in zo’n tere zaak heel Bijbels moeten blijven. En naar wie kunnen we dan beter luisteren dan naar de Heere Jezus Zelf? Het is zo mooi dat Jezus ons ook hierin Zijn Woord aan ons heeft bekendgemaakt. Ik citeer Mattheüs 9: 36-38: “En Hij, de scharen ziende, werd innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, gelijk schapen, die geen herder hebben. Toen zei Hij tot Zijn discipelen: De oogst is wel groot; maar de arbeiders zijn weinige; Bidt dan den Heere van de  oogst, dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstoot.”

In vers 35 lezen we dat de Heere Jezus rondtrekt in alle steden en dorpen. Hij onderwees in hun synagogen en predikte het Evangelie van het Koninkrijk en genas alle ziekte en kwalen onder het volk. En dan volgt, wat J.C. Ryle zo treffend opmerkt, de tere zorg voor verwaarloosde zielen, die de Heere Jezus geeft. Hij zag al deze mensen vermoeid en verstrooid, als schapen die geen herder hebben en Hij wordt met innerlijke ontferming bewogen. Jezus wist dat de Farizeeën harde meesters waren, die alleen maar lasten oplegden te zwaar om te dragen. Dat bewoog Hem tot diep medelijden. Zijn liefhebbend  hart kon zulke dingen  niet zien en voelen. Vanuit die innerlijke ontferming over de herderloze schare, de grote oogt en de weinige arbeiders, geeft Hij zijn discipelen een liefdesbevel: "Bidt de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstoot".

Dat liefdesbevel geldt nog steeds. Predikanten en gemeenten bidden eenparig dat de Heere van de oogst arbeiders in Zijn oogst uitstoot. Het is Zijn oogst, niet die van een predikant of voorganger. Jezus leert ons hier om boven alles te bidden om mannen die met de gezindheid van Christus in Zijn grote oogst zullen werken, bewogen met de mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd. Mannen met maar één passie, niets anders te weten dan Jezus Christus en Die gekruisigd. In een verloren mensenwereld mag Zijn Naam uitgeroepen worden als de enige Naam onder de hemel gegeven en dat zal niet tevergeefs zijn, want het is Zijn oogst. Al wordt er soms met tranen gezaaid, zij zullen met gejuich maaien (Psalm 126), want het is Zijn oogst. Dat verlost van allerlei kramp ook ten aanzien van het toelatingsbeleid. 

Jezus voegt de daad bij Zijn Woord en liefdesbevel. In het volgende hoofdstuk zendt hij Zijn  discipelen uit, alle twaalf, zelfs de discipel die Hem verraden zou. En onze enige reactie is: Heere Jezus het is Uw oogst. En tegelijk bidden we met heel ons hart en met verlangen: Heere Jezus, stoot mannen uit in Uw oogst, die met de gezindheid van hun Heere en Zaligmaker, Uw heerlijke Naam bekendmaken. In onze kerken en wereldwijd. In deze stervende wereld is er maar één hoop: onze Heere Jezus Christus, Die het verlorene zoekt en zal vinden, want het is Zijn oogst. Hij  nodigt: Komt tot Mij, met al je zonden en zorgen, met je vermoeidheid en belastheid en Ik zal je rust geven. Rust aan Jezus’ hart, rust aan Jezus’ voeten. Verlang er naar!  

Veni Creator Spiritus (door Maarten Luther )

1. Kom, Schepper God, o Heil’ge Geest,
daal in de mensenharten neer,
zij zijn Uw schepselen geweest,
herschep hen in genade, Heer.

2. Uw Naam is Trooster, Gij geleidt,
o Goddelijk Geschenk, ons voort,
o Balsem Die ons werd bereid,
o Bron van vuur, o levend Woord.

3. Ontsteek een licht in ons verstand
en maak tot liefde ons hart bereid,
geleid met milde vaste hand
ons zwakke vlees in zekerheid.

4. Gij zijt door gaven zevenvoud
de Vinger van Gods rechterhand,
Die ‘s Vaders Woord ons toevertrouwt,
zodat het klinkt in ieder land.

5. Weer van ons ‘s vijands list en nijd,
en geef ons vrede in plaats van haat,
opdat wij volgen waar Gij leidt
en mijden wat de zielen schaadt.

6. Maak ons geloof zo vol en schoon
dat het de Vader leert verstaan
en Jezus Christus, ‘s Vaders Zoon,
o Geest van beiden uitgegaan.

7. Lof zij de Vader, lof de Heer
die uit de dood is opgestaan,
de Trooster zij ook lof en eer
en heerlijkheid van nu voortaan.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven