Geen makkelijke prater over geloofsleven

Het klinkt misschien gek, maar ik spreek niet veel over wat God in mijn leven heeft gedaan (en dat is al veel gebeurd; ik leef met Hem). Ik denk dat het er mee te maken heeft dat het toch wel dieper zit en een makkelijke prater ben ik niet. Ooit een keer tijdens huisbezoek heb ik mij voor het eerst kunnen uitspreken en toen zei de ouderling ook nog iets heel bemoedigends! Maar ik zou toch met de dominee over deze zaken willen spreken, van mensen krijg je vaak maar antwoord: “Oh, wat mooi dat je dat heb gevoeld” en verder leven ze niet mee...

Heeft u misschien tips hoe ik mij kan uitspreken bij een gesprek met de dominee?  Ik heb het vaak al helemaal in gedachten, maar uiteindelijk gaat het helemaal anders... en ik heb autisme, dus ik kan helemaal over elk klein dingetje na denken. Ik zou graag antwoord willen van een dominee uit de Gereformeerde Gemeente.

Beste jonge vriend,

Ik raad je aan om je verhaal en wat je wil bespreken op papier te zetten. Dat is goed voor je zelf, maar ook voor jouw dominee. Overigens, onder dominees zijn ook autisten.

Als je een brief schrijft en je slaapt er nog eens een paar nachtjes over dan kun je nog wat verbeteren eventueel.  Dan geef je die brief aan de dominee met de vraag om een gesprek hierover. Neem je brief dan ook mee naar dat gesprek. Dan komen je vragen ook helderder naar voren.

Misschien is er een ouderling die meer feeling heeft om over jouw pastorale vragen te praten en er op te reageren. Door een gesprek en een luisterend oor kan je spanning wegvallen en in alle openheid je problemen voor de dag laten komen.

Ik wens je sterkte met de afronding van het gesprek en jouw spanning hierover.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven