Vraag
We zijn gezegend met twee prachtige kinderen. De jongste is bijna vier. We hadden graag een groot gezin gewild, maar helaas blijft een nieuwe gewenste zwangerschap uit. Inmiddels weten we dat de kans nihil is om zonder medische hulp zwanger worden. Nu weten we niet zo goed wat we moeten doen. We hebben twee gezonde kinderen gekregen via de natuurlijke wijze. Aangezien het toen goed is gegaan en we toch al wel twee keer een kind mochten ontvangen, is de wens voor mij nu niet (meer) zo groot om koste wat het kost opnieuw zwanger te worden. Moeten we accepteren dat het bij twee kinderen blijft?
Moeten we verder gaan met het stichten van een gezin en de middelen die er zijn aangrijpen? (“Weest vruchtbaar en wordt talrijk”). We hebben liefde, ruimte en financiën genoeg wat dat betreft. We voelen ons er egoïstisch over omdat we het medische traject niet zien zitten. Twee keer mocht het vanzelf gaan en nu het wat moeite kost zien we het niet meer zitten... We hopen dat u onze vraag een beetje begrijpt.
Antwoord
Wat mij opvalt in uw twee centrale vragen is het woord “moeten”: “Moeten we accepteren dat het bij twee kinderen blijft? Moeten we verder gaan met het stichten van een gezin en de middelen die er zijn aangrijpen?” Ik ben de vragen vaker tegen gekomen met het woord mogen in plaats van moeten. Bij die vraag: “Mogen we?” zou ik eenvoudig zeggen: Ja, dat mag. In beide gevallen. U hebt twee gezonde kinderen gekregen en een volgende zwangerschap blijft uit. Dat mag u inderdaad aanvaarden. Vanuit de hand van God die u in de gezinsvorming zo leidt. Maar als u blijft verlangen naar meer kinderen mag u ook verdere hulp zoeken in het medische circuit. Misschien is met een niet zo grote ingreep een volgende zwangerschap toch goed mogelijk.
Mooi vind ik dat u kennelijk gelukkig kunt zijn met hoe het met uw gezinsvorming is verlopen. U merkt dat u kunt aanvaarden dat u geen groot aantal kinderen hebt gekregen en waarschijnlijk ook niet zult krijgen, ook al is het daarin anders gegaan dan u van tevoren gedacht en gehoopt had. Waarom zou u dan het medische circuit ingaan? Dat moet niet. Ook niet van God. We mogen gezinsvorming zeker als roeping zien voor het huwelijk, maar niet op de manier dat we koste wat kost een groot gezin moeten zoeken te krijgen, ook als er in de natuurlijke weg geen of weinig kinderen komen.
Het probleem waar u tegenaan loopt is dat u beiden zichzelf egoïstisch voelt omdat u het medische traject niet ziet zitten. Voor egoïsme mag ieder christen beducht zijn. Maar in deze situatie geen medisch traject in gaan is niet egoïstisch. Zelfzuchtig leven openbaart zich veel meer als u helemaal leeft vanuit eigenbelang en op alle levensterreinen keuzes maakt vanuit de vraag: wat heb ik eraan? Zo’n insteek proef ik in uw schrijven niet.
Het lijkt me dat u wat betreft de gezinsvorming gewoon met elkaar mag blijven omgaan in uw huwelijksgemeenschap en het verder aan de leiding van de Heere mag overgeven of er eventueel toch nog een zwangerschap zal ontstaan. En als u liefde, ruimte en financiën genoeg hebt om in uw gezin meer kinderen te ontvangen en u verlangt naar meer kinderen in huis, is het altijd te overwegen of pleegouderschap ook niet iets voor u zou zijn. Daaraan is nog steeds veel behoefte. Maar ook dat moet niet, het mag.
Als we, zoals God in Zijn wet van ons vraagt, er naar mogen staan om God boven alles lief te hebben en onze naaste als onszelf, mogen we in gebed Zijn leiding en zegen vragen en Hij zal ze ons zeker schenken.
Nieuw-Lekkerland,
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
