Zoektocht naar een kerk
Ds. H. Peet | Geen reacties | 20-05-2022| 10:53
Vraag
Ik ben vastgelopen om mijn geloof in praktijk te brengen op het juiste moment. Twijfels in het geloof ervaar ik niet, daarin voel ik mij juist heel sterk en bemoedigd. In mijn leven heb ik veel ervaren, zowel persoonlijk als kerkelijk. Dat is moeizaam verlopen, maar heeft mij ook verder gebracht. Er is genoeg om dankbaar voor te zijn.
Soms zit het ook tegen. Ik heb veel moeite met veel kerken/gemeenten. Het grootste deel van mijn leven bestond uit veel narigheid in vorige kerk(en), waar ik uiteindelijk ontdekte dat ze steeds vaker onbijbels handelden en ben ik daar onder protest weggegaan. Vervolgens kwam ik in een fijnere kerk terecht en heb daar anders (meer praktisch) leren kijken. Maar ook daar ervaar ik nu onvrede. De openheid en het vertrouwen wat ik daar had is weg. Een aanvraag van mij werd afgewezen en hun antwoord was niet op bijbelse gronden maar omdat ze bang waren voor de reacties en/of gevolgen. Blijkbaar zijn bepaalde (hardst zeurende/rijkste/grootste?) mensen de baas en dus maken zij de dienst uit. Het ware kerk-zijn is in mijn ogen nauwelijks aanwezig bij de meeste Nederlandse kerken.
Ook zie/hoor ik teveel anderen die daar onder zuchten en die net als ik niet gehoord worden. Zowel bij links als bij rechts. Ik streef naar de balans: een behoudende kerk die op een eerbiedige en schriftuurlijke wijze niet te ouderwets wil of modern moet zijn, zich richt op hoofdzaken en zo vrij mogelijk handelt in bijzaken. Dit heb ik tot nog toe niet kunnen vinden en kan dus haast nergens meer heen. Hoewel ik bid en zoek loop ik vast op dit punt.
Ik kan inzien dat God de afgelopen tijd met mij een bedoeling had. Mij iets wilde leren of zeggen in een ander opzicht dan ik gewend was. Maar dit is mijn thuis niet, vrees ik. Tegelijk ben ik ook bang dat ik misschien juist nog niet genoeg geleerd heb en dat ik daar nu tegenaan loop. Er groeit bij mij het verlangen om toch weer naar een andere kerk over te gaan waarvan ik weet dat ze wel eerlijk handelen. Het argument ‘overal is wat, geen kerk is volmaakt’ vind ik een dooddoener, want in de kerk waar ik heen wil zoeken ze naar wat Bijbels is, niet meer en niet minder.
Toch is er nog iets wat mij dwars zit. Ik wil niet zomaar van kerk wisselen. In de andere kerk, hoe positief ik daarover ook denk, is de toekomst ook niet zeker. Op deze manier kan ik wel een beetje begrijpen hoe het voor het volk Israël was om steeds te moeten reizen zonder een vast land te hebben. Zou dat voor mij hetzelfde betekenen dat ik mijn reis zo moet voortzetten?
Wat mij inspireerde om dit te schrijven was dat ik in de Bijbel las hoeveel ontzag (on)gelovige mensen daar hadden voor Gods majesteit wanneer ze ermee in aanraking kwamen. Dat ze het van dichtbij konden voelen en dat het indruk op ze maakte. Dat besef voel ik ook nog steeds, maar weet op dit moment nu niet goed hoe ik dit kan toepassen als de kerk steeds meer vervaagt en verdwijnt.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik val maar met de deur in huis: je oordeel over kerkelijk Nederland vind ik erg hard. Ik zal niet ontkennen dat er in het kerkelijk leven van ons land heel veel mankementen gesignaleerd kunnen worden; ook in de gemeente die ik zelf dien en het kerkverband waarin ik mijn plaats mag innemen. Laat daarover geen misverstand bestaan.
Vervolgens is wel de vraag hoe je met die gebrokenheid in de kerk omgaat. De wijze waarop je over de kerk spreekt, zou je allereerst tot zelfonderzoek moeten dringen: zou er ook aan mijn houding richting de kerk iets kunnen mankeren? Je wijze van benaderen komt bij mij nogal hoogmoedig over.
Het is maar goed dat je niet in de tijd van de oude bedeling leefde en het moest doen met de kerk van het oude verbond. Wat ging er toen steeds weer een boel mis. Toch bleef de Heere Zijn handen uitstrekken naar uitgerekend dit volk. Vroeg en laat zond Hij Zijn profeten. Ondanks alle gebreken bleef Hij te midden van Zijn volk wonen. Pas na eeuwen waarschuwen en het volk zich onverbeterlijk betoonde, trok de Heere Zich terug uit Zijn tempel.
Wat moest de Heiland een boel geduld hebben met Zijn volgelingen. Wat een misverstanden; zelfs aan bij de instelling van het avondmaal maakten ze ruzie over de vraag wie de meeste wel niet was. Toch heeft de Heere Jezus er nooit één de laan uit gestuurd. Wat was er veel mis in de gemeente van Korinthe; om over de Galatische gemeenten maar te zwijgen. Nee, Paulus windt er geen doekjes om wat er mis is. Maar de inzet van de Korinthebrief maakt wel duidelijk dat Paulus ze zeker niet heeft afgeschreven.
Ik schrijf deze dingen niet om het allemaal goed te praten; het is erg genoeg. Tegelijk mogen we wel voor ogen houden: als de Heere in die gemeente nog steeds wil zijn, wie ben ik dan om er niet te willen zijn? Vaak zal dat een stukje lijden aan de kerk met zich meebrengen. Maar dat zou moeten kunnen lijden. Wie heeft er meer aan de kerk geleden dan de Heiland Zelf? Het kruis op Golgotha laat zien hoe diep dat ging. Dat was ook nodig voor jouw en mijn zonden.
Wie zichzelf dat gaat realiseren, wordt heel bescheiden. Het is juist die bescheidenheid die ik mis in de woorden die je schrijft. Zeker, er moet in de kerk nog een heleboel veranderen. De kerk is gereformeerd om het steeds meer te worden. Laten we tegelijk niet vergeten dat voor ons eigen leven exact hetzelfde geldt. Wat is er nog veel in ons leven dat bekeerd moet worden. Ik denk dat jij voor alles je oordelende houding zou moeten aanpakken. Het zal ertoe leiden dat je ook in een gemeente die nog verre van volmaakt is, veel kunt ontvangen.
Ik zou zeggen: stop het zoeken naar de meest volmaakte kerk. Trouwens, als je denkt haar gevonden te hebben en jij voegt je erbij dan is die kerk niet volmaakt meer, gesteld al dat ze het voorheen geweest zou zijn. Hoe je het ook wendt of keert: de kerk blijft een heilige vergadering van zondaren. Artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis geeft duidelijk aan waar je de kerk kunt vinden: daar waar de Bijbelse boodschap klinkt, waar de sacramenten zuiver bediend worden en de tucht gehanteerd wordt naar de bedoeling van Christus. Dat mag je van de kerk verwachten.
Verder zul je veel moeten verdragen en dat zal kunnen lijden waar je beseft ook zelf verre van volmaakt te zijn. Daarnaast zou ik je willen aanraden om eens af te stappen van de vraag: wat heb ik aan de kerk? Om die vraag te vervangen door de vraag: wat mag ik voor de kerk betekenen? Hoe mag ik eraan meebouwen? Wanneer we aan die kant beginnen en belangeloos beginnen te geven, zullen we ervaren dat de Heere juist dan in die gemeente ons ook veel zegen doet ontvangen. Tenslotte: wie van kerk begint te veranderen, blijft dat nogal eens doen en dan loopt het er uiteindelijk nog wel eens op uit dat je buitenkerkelijk wordt. En dat is het laatste wat je zou moeten willen.
Van harte hoop ik dat bovenstaande gedachten je op een wat ander spoor mogen zetten. Ik ben misschien wat scherp geweest in mijn beantwoording, maar echt met de allerbeste bedoelingen en opdat ook jij in Gods gemeente je plek met zegen en tot zegen mag innemen.
Met een hartelijke groet,
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
