Onzekerheid en aardig gevonden willen worden

Van kleins af aan ben ik behoorlijk onzeker. Ik heb inmiddels geleerd dat ik niet aan iedereen zijn/haar verwachting kan voldoen. Dat geeft ergens een gevoel van vrijheid. Toch blijf ik van binnen onzeker. Misschien hoort het bij mijn karakter. Al heb ik geleerd dat ik mijzelf niet moet vergeten, het volgende probleem is dan dat je niet meer aardig gevonden wordt. Er zijn helaas weinig mensen die je accepteren zoals je bent (met al je keuzes die je afweegt) valt mij nu op! Gekke vraag, maar is dat dan de prijs? Is dat bij iedereen zo die zijn best niet doet om aardig gevonden te worden? 

Een vraag aan Marijke Rots...

Groeten, een 23-jarige.

Beste vraagsteller,

“Is dat bij iedereen zo...”, is wel een heel lastige vraag om te beantwoorden, maar daar gaat het ook niet om. Jíj stelt de vraag omdat jíj onzekerheid ervaart met als gevolg dat je het idee hebt  daardoor niet aardig gevonden te worden. Weet je, soms zetten zich ideeën vast in je hoofd die niet met elkaar te maken hoeven hebben. Als we nu eens “onzekerheid” en “aardig zijn” los koppelen, dan is de eerste vraag: waar komt je onzekerheid vandaan. Je schrijft dat je dat van kleins af al ervaart, waardoor er bij mij meteen vragen oprijzen over bijvoorbeeld je jeugd, je gezin-van-herkomst en je opvoeding. Waar ik niets van lees. En dus ook niets van weet. Denk eens na over: moest je altijd méér dan je best doen, kreeg je weinig bevestiging van de dingen die je goed deed? Hoe was dat op school? Hoe was dat thuis? Hoe was dat binnen grotere kring van familie, vrienden, kerk?
 
Na dit ‘huiswerk’ komt de volgende vraag: waarom zou je aan ieders verwachting moeten voldoen? Goed bekeken gaat dit je nooit lukken, gewoonweg omdat je niet volmaakt bent. Probeer dus eerst maar je eigen verwachting bij te stellen! Pas daarna kijk je naar de ander.

Hoe kom je er vervolgens achter hoe een ander naar je kijkt? Door er naar te vragen, er met de ander over te praten. En dus níét door je eigen gedachten als dé waarheid te doen zijn! En ja, dan stel je je zeker heel kwetsbaar op. Misschien zou je daarom vooraf nog eens je eigen houding, toon, mimiek, enzovoorts onder de loep kunnen nemen, want “onaardig gevonden worden” is écht niet een prijs die je zou moeten betalen (jouw woorden). Waardoor je boosheid op anderen, teleurstelling in vriendschappen of nog andere gevoelens kunt blijven koesteren. Begin bij jezelf, dat is de manier om ook naar de buitenwereld te leren kijken! En dus néé, je stelt geen gekke vraag!                

Je weegt al je keuzes af, schrijf je. Prima, en wellicht óvervraag ik je hier in mijn reactie. Maar heus, er valt echt nog wel een en ander te leren. Wellicht ook door met iemand te praten die je kent en die jóú kent. Oog in oog lijkt confronterend en ‘eng’ misschien, maar is wel de beste manier om naar jezelf te leren kijken. 

Ik heb ook nog een boekentip voor je, met waardevolle uitleg over -zoals dat op de achterflap staat- hoe je met een ongedeeld hart je naaste kunt leren liefhebben. Ik bedoel het boekje dat vaak herdrukt is en nog steeds te koop: “Waarom moet ik altijd helpen?”, geschreven door Nico van der Voet. Het boek behandelt onderwerpen die alles te maken kunnen hebben met gevoelens van onzekerheid, al lijkt de titel anders te suggereren. En het mooie ervan is, vind ik, dat het niet alleen een psychologische benadering geeft maar de onderwerpen ook vanuit de theologie belicht. Wellicht vind je hierin de nodige herkenning en levenslessen!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven