Hardwerkende moeder en vrouw is geen profiteur
C. M. Chr. Rots - de Weger | 6 reacties | 28-12-2021| 10:00
Vraag
Een vraag over leuk bedoelde opmerkingen van mijn man. Hij werkt fulltime, zelf ben ik thuis als moeder en werk ik een aantal uren per week. Wanneer er iets kapot gaat of wanneer ik bijvoorbeeld een nieuwe jas nodig ben, zegt hij steevast iets in de trant van “och, je krijgt toch elke maand geld van me...”, waarmee hij bedoelt dat zijn inkomen gebruikt wordt voor de vaste lasten en boodschappen, dus ook de dingen die aan vervanging toe zijn. Zogenaamd grappig bedoeld, maar intussen voel ik me weggezet als een profiteur. Terwijl ik toch echt wel mijn steentje bijdraag qua inkomen en verder de opvoeding en huishouding op me neem voor acht personen.
Hoe kan ik hem nu voor eens en altijd duidelijk maken dat ik hierdoor geraakt word? Want blijkbaar dringt dat maar niet door, wat ik ook zeg. Ik heb hem al voorgesteld ook fulltime te gaan werken zodat ik alle vaste lasten en boodschappen op me kan nemen, dan hoeft hij alleen nog maar een huishoudster en de kinderopvang te betalen. Maar dan wordt hij weer boos...
Antwoord
Beste vraagsteller,
Tja, als alle dingen die u hebt geprobeerd niet werken wordt het tijd voor een andere strategie. Omdenken, bijvoorbeeld.
“Zogenaamd grappig bedoeld, maar intussen voel ik me weggezet als een profiteur”, lees ik. Zijn dit de woorden van uw echtgenoot? Of toch die van u? U vóélt zich een profiteur, maar daarmee bènt u het nog niet! Bedenk hoe ú voorwaardenscheppend bezig bent in het gezin, zodat híj fulltime kan werken met dito salaris. U krijgt voor uw zorgende werk dan wel geen saláris, maar u spaart wel degelijk heel veel ‘kosten’ uit door thuis te werken -in huis, met alles wat daarbij hoort aan opvoeden, oppas, schoonmaken, wassen, strijken, koken, enzovoort, enzovoort. En dan ook nog een aantal uren (buitenshuis) werken... u zit niet stil, uw hand ophoudend en van ‘genadebrood’ levend! Bekijk uw vraag eens van díé kant! U profitéért niet, maar bent de hele dag (en soms ook ’s avonds cq. ’s nachts!) in touw om het gezin waarvoor u beiden verantwoordelijk bent draaiende te houden. Uw man doet dat op zijn manier, u op de uwe. Wellicht zonder dat daar ooit over gesproken is of dat er afspraken zijn gemaakt.
Als ik het goed begrijp beheert u het huishoudgeld, met waarschijnlijk daarbij het geld voor de kleding van het gezin. Dus ook de aanschaf van die nieuwe jas voor uzélf! En de vervanging van iets dat kapot is gegaan: ja, daar zal af en toe iets extra’s voor nodig zijn bovenop de boodschappen, als er ‘drukke’ tijden zijn (nieuw seizoen met nieuwe kleren, feestdagen in zicht, etc).
Zijn opmerking: “och, je krijgt toch elke maand geld van me...” beantwoordt u dan ook de volgende keer dat hij dit zegt uitbundig met: “Kijk, ik heb heerlijk gekookt, speciaal voor jou; dat is dan 25 euro voor meneer. Drankje erbij?” Of: “Vanavond een extraatje bij de koffie, want ik ben zó blij met het maandelijkse huishoudgeld.” Zoiets.
Hoe kunt u hem nu voor eens en altijd duidelijk maken dat u door zijn woorden geraakt wordt... gewoonweg door u niet te láten raken! Klinkt gemakkelijk, dat weet ik, maar oefen bovenstaande houding zo vaak als nodig. Wees blij en dankbaar voor alles wat uw onmisbare bijdrage blijkt te zijn en vraag aan uw man om op te houden met onzinnige opmerkingen (al dan niet zogenaamd grappig bedoeld).
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het helpt dan ook om dieper naar zijn gevoelens te vragen over de opmerkingen die hij maakt. Waar komen ze vandaan? Is dit het cliché grapje die zijn ouders/familie vroeger ook maakte? Of doet hij dit om te relativeren maar dan met andere woorden: "Je hoeft je niet druk te maken of schuldig te voelen, want ik heb (gun jou) genoeg geld om een nieuwe te kopen".
Door de achterliggende reden te leren begrijpen ontdek je iets onschuldigs of zelfs iets liefs, al klinken de woorden in eerste instantie vreemd in de oren.
Het is een ontzettend naar gevoel als je niet wordt gewaardeerd voor wat je doet. Jij waardeert neem ik aan ook hoe hard je man werkt, dat gevoel moet alleen wel twee kanten op gaan, van zijn kant dus ook. Ik vraag me trouwens af wat hij zegt als je echt eens iets voor jezelf wilt, een hobby of persoonlijk project...
Misschien zullen de suggesties van Mevr. Rots werken - ik hoop het oprecht. Maar ik vind het een goed voorbeeld van passieve agressiviteit en kan me zelf geen goede conclusie inbeelden van de situatie waarbij je je man een rekening presenteert voor het avondeten.
Je zou natuurlijk een keer 's ochtends op een van zijn vrije dagen tegen hem kunnen zeggen: "Hé schat, ik ga op pad met wat vriendinnen, bel je als je de aardappels opzet, dan weet ik wanneer ik naar huis moet komen." Gewoon om hem te laten voelen hoeveel werk je dagelijks verzet.
Eerlijk is eerlijk, ik ben zelf meer van de duidelijkheid. "Bas (of hoe je man dan ook heet), ik weet dat je het grappig bedoelt, maar door je opmerkingen dat 'ik toch geld van je krijg' voel ik mij gekwetst, alsof we er niet samen voorstaan en ik geen partner ben maar een betaalde hulp in de huishouding. Ik weet dat je me niet wilt kwetsen, dus wil ik dat je dit soort opmerkingen nooit meer tegen me maakt."
En dan is er vast wel iets te vinden in de huwelijksbelofte en/of het -formulier om je kracht bij te zetten, maar eerlijk, dit zo duidelijk zeggen zou genoeg moeten zijn.
En als dit niet voldoende is, tja, dan ben je blijkbaar met een man getrouwd die zijn 'humor' belangrijker vindt dan jouw gevoel.
Mijn partner heeft een ex die zo was, alleen gunde die haar niks. Alles was te veel, te duur, niet nodig. Een van de vele redenen dat IK nu met haar ben getrouwd en niet die strobaal.
In de vakantie deed mijn vader soms boodschappen. Dan hield hij "stiekem" het statiegeld achter om een bosje bloemen voor mijn moeder te kopen. Dit alles naar volle tevredenheid en wederzijds respect.
Ik bedoel vooral te zeggen dat je onderling alsnog schuldgevoel kan hebben over iets dat vervangen moet worden door jou schuld, en dat de man dit het liefst wil ontkrachten. Ze kunnen ook ruzie maken 'omdat het zoveel geld kost en ze beter had moeten uitkijken'.
Dat is niet alleen een communicatieprobleem maar een houdingsprobleem. Dingen gaan nu eenmaal stuk en een huishouden kost nu eenmaal geld. Maar zolang een persoon een betaalde baan heeft en de houding van 'Ik heb ervoor gewerkt en dus is het mijn geld', ben je geen gelijke partners in mijn ogen.
Als de man inderdaad bedoelt wat jij suggereert, dan moet hij dat uitspreken als ernaar wordt gevraagd. Dan hoeft zijn vrouw er zich niet rot over te voelen.
