Verharde schoonvader moet stoppen

C.A. Hoekman | Geen reacties | 26-10-2021| 16:06

Mijn vraag gaat over de omgang met mijn schoonvader. Hij heeft geen makkelijk karakter, maar in het gewone leven lukt het om normaal met hem om te gaan. Helaas heeft hij op godsdienstig gebied een bepaalde tic door overal kritiek op te geven. De ambtsdragers deugen niet, vroeger waren er nog echte bekeerde mensen (lees: nu zijn er nog een stuk of tien echte kinderen van God in Nederland), de (lees)preken die bij ons in de kerk gelezen worden zijn niet separerend genoeg en de predikanten die komen preken zijn negen van de tien keer ook niet goed genoeg.

Zelf gaat hij sinds de coronacrisis ook niet meer naar de kerk, ook niet nu dat weer wel mogelijk is. Het raakt me vooral omdat de dienst van de Heere mij nog niet zo lang geleden bijzonder lief is geworden. Soms mag ik geloven dat de Heere in mijn leven begonnen is. Hoewel ik er nog nooit met hem over gepraat heb, lijkt hij toch iets aan te voelen. Sindsdien is het helemaal moeilijk om met hem om te gaan. “Ik moet niet denken dat ik wat ben, want mijn rokken zijn niet lang genoeg” (tot op de grond). Mijn haren behoor ik niet (af en toe) los te dragen, ik ben een schijngelovige etc. Dit doet mij iedere keer pijn.

Mijn man en ik hebben al geprobeerd om met hem in gesprek te gaan, helaas geeft dit alleen maar het tegenovergestelde resultaat.  Ook proberen we om alleen maar over alledaagse dingen met hem te praten. Toch begint hij iedere keer zelf weer met deze dingen. We gaan er ongeveer één keer in de twee weken heen en willen dit ook het liefst zo houden, ook omdat we onze kinderen geen opa en oma willen onthouden. Ik probeer het aan de Heere over te geven en mezelf er niet aan te storen, toch merk ik dat dit hoe langer hoe moeilijker wordt.

Onlangs heb ik er in vertrouwen met een ouderling over gesproken. Die dacht dat mijn schoonvader godsdienstwaanzin had. Dat wil ik best geloven. Ik probeer voor ogen te houden dat het vooral voor hem (en zijn ziel) heel erg is om zo te leven. Toch wil ik vragen of u misschien handvatten hebt om met dit gedrag om te gaan. Afgelopen zondag was het in onze gemeente Heilig Avondmaal en ik bedacht dat ik alleen om de reactie van mijn schoonvader al nooit aan zou durven gaan. Dit lijkt mij geen normale situatie.

Beste moeder en echtgenote,

Hoe ga je om met je (schoon)vader die geen gemakkelijk karakter heeft, maar met wie het in het gewone leven toch lukt om normaal met hem om te gaan. Maar die helaas op godsdienstig gebied een tic heeft door overal kritiek op te hebben. En dan noem je een hele lijst met door hem geuite kritiekpunten.  Heel  verdrietig voor jullie omdat je er als naaste familie geregeld mee te maken hebt. En hierover met hem in gesprek gaan heeft helaas alleen maar het tegenovergestelde resultaat opgeleverd. Je vraagt of er misschien handvatten zijn om met dit gedrag om te gaan. Ik wil het proberen.

Het is me opgevallen dat de moeilijkheid van zijn karakter heel sterk naar voren komt wanneer het over godsdienstige zaken gaat. Dat hebben jullie ook herkend, want de voorbeelden die je in je vraag noemt, hebben daar allemaal mee te maken. Je hebt daarom geprobeerd om met hem alleen over alledaagse dingen te praten. Ook dat mislukte omdat hij er zelf toch iedere keer weer  over begint. Toch denk ik dat hier een mogelijkheid ligt om deze uitzichtloze situatie te doorbreken. Dat zal dan voor een groot deel op de schouders van je man liggen. Hij is de eigen zoon, die waarschijnlijk toch wat meer kan zeggen tegen zijn vader, dan jij. Je man zal onder vier ogen het gesprek met zijn vader moeten aangaan over dit pijnpunt in jullie gezinsleven, in de relatie tot jullie ouders.
  
Dit gesprek van je man zal dan niet in de eerste plaats moeten gaan over allerlei kritiekpunten van je schoonvader op het kerkelijk gebeuren in algemene zin, zoals: er zijn bijna geen echte kinderen van God meer in Nederland, de (lees)preken zijn niet separerend genoeg en de predikanten zijn negen van de tien keer ook niet goed genoeg. Het gesprek moet boven en voor alles gaan over zijn verhulde en/of openlijke kritiek op jou. Dat moet echt stoppen.

Mijns inziens moet je man daar liefdevol en radicaal in zijn. Hij mag/moet zijn vader verbieden jou op deze wijze onder kritiek te stellen. Dit soort kritiek maakt mensen en relaties kapot en dat mag niet, ook niet door een (schoon)vader ten opzichte van zijn (klein)kinderen. 

Waarom ik dit zo beslist naar jullie zeg? Ik vrees dat het anders nooit zal stoppen. Hij zal er altijd weer over beginnen om je te raken, omdat hij ten diepste niets van jou en je geloof moet hebben. Trouwens je geeft dat zelf al aan in je vraag. Je zegt: “Soms mag ik geloven dat de Heere in mijn leven begonnen is. Hoewel ik er nog nooit met hem over gepraat heb, lijkt hij toch iets aan te voelen.” Ik kan daarom helaas niet tot een andere conclusie komen.

Ik aarzel om te zeggen dat in het onder-vier-ogen-gesprek tussen je man en zijn vader tegelijk ook al die andere kritiek van je schoonvader ter sprake moet komen. Dat zal grotendeels afhangen hoe hij reageert op dat eerste punt, zijn kritiek op jou. Merkt je man dat er bij zijn vader besef is dat hij grenzen naar jou/jullie heeft overschreden, dan zou hij ook indringend aan hem kunnen vragen of hij wil ophouden met alle kritiek op de kerk etc. omdat jullie dat niet fijn vinden en jullie kinderen dat allemaal niet  hoeven te horen. Merkt je man echter dat zijn vader zich verzet tegen het indringend verzoek om met zijn kritiek op jou te stoppen, zou ik op dat moment niet verder gaan. Laat de rest dan een aantal weken rusten en kijk samen hoe het zich verder ontwikkelt. Houdt voor de toekomst wel vast aan je uitgangspunt: op de oude voet doorgaan is een onbegaanbare weg en gaat ten koste van de echte relatie met jullie (groot)ouders.

Waarom ik dat zeg? Aan het eind van je vraag zeg je: “Afgelopen zondag was het in onze gemeente Heilig Avondmaal en ik bedacht dat ik alleen om de reactie van mijn schoonvader al nooit aan zou durven gaan. Dat lijkt me geen normale situatie.”

Precies, dat is niet normaal, daarom moet het stoppen. Los van het feit dat je je leven met de Heere niet mag laten bepalen door een (schoon)vader. Je kunt geen preek beluisteren, niet naar de bediening van het Heilig Avondmaal kijken door de ogen van een ander. Laat dat niet toe in je gedachten, dat misvormt je. Ik begrijp het wel, mensen kunnen danig in de weg zitten. Toch, doe het niet, geef er niet aan toe. Het belemmert je ook in je gebed tot God. De Heere God zegt ook tegen jou dat je al je bekommernis (al je zorgen) op Hem mag werpen (1 Petr. 5:7). Hij zorgt voor mensjes zoals wij zijn, dat is Zijn belofte. Schuil met al je zonden en zorgen bij de Heere Jezus, Hij is het die zondaren nodigt aan Zijn tafel. Op Hem zien, dan valt je (schoon)vader weg. Geloof het met heel je hart.

Wat betreft je opmerking dat een ouderling dacht dat je schoonvader godsdienstwaanzin heeft, kan ik niet meebeleven. Ik ben geen psycholoog of psychiater, die kunnen dat beter beoordelen. Ik geloof meer dat je schoonvader verhard is. Verharde mensen durven steeds verder te gaan in hun godsdienstige kritiek naar anderen en uiteindelijk is het kritiek op God, al uit het zich dan op een ‘rechtzinnige’ wijze naar medemensen. Zij alleen kunnen beoordelen hoe het er voor staat met de kerk... Heel triest. Blijf voor ogen houden dat hij ten diepste een heel zielige man is, die het meest zichzelf, maar ook anderen beschadigt. Soms houdt praten op, blijft bidden over. 
 
Ik weet niet of je met het antwoord wat kunt. Ik vind het altijd moeilijk om per mail de juiste toon te vinden. Soms zou je eerst nog een aantal vragen willen stellen voor de duidelijkheid. Je kunt me eventueel bereiken via Refoweb (vragen@refoweb.nl).

Hartelijke groet, 
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven