Leuke niet-christelijke collega

C.A. Hoekman | Geen reacties | 17-09-2021| 10:00

Ik wil deze vraag graag stellen aan iemand uit de Gereformeerde Gemeenten. Ik ben een jonge vrouw van begin twintig. Op mijn werk heb ik een erg leuke collega. Helaas is hij niet christelijk. Eerst was het contact wat we hadden vooral vriendschappelijk, maar we groeien steeds meer naar elkaar toe. We hebben het over een relatie gehad, maar kwamen tot de conclusie dat dit eigenlijk bijna onmogelijk is. Dit omdat we wat geloof betreft niet bij elkaar passen. We hebben het over de kerk gehad, maar hij ziet het niet zitten om een keer mee te gaan. Daarnaast is er in onze gemeente met kerkenraad een wat stugge gesloten sfeer, vooral voor ‘nieuwkomers’.

Laatst was hij naar een bruiloft in een wat vrijere kerk geweest. Daar zou hij wel een keer met mij heen willen. Moet ik dit doen? Ik heb zelf pas belijdenis afgelegd en wil dit niet verloochenen. Ik bid of God duidelijkheid wil geven. Of Hij de verliefdheid wil wegnemen als er geen weg geopend kan worden. En anders een weg wil geven waarop we samen naar Zijn wil mogen wandelen. Maar iedere keer als ik dan een dag nog niks van hem heb gehoord en ik mijn best heb gedaan om geen contact te zoeken krijg ik die avond of volgende dag weer een lief berichtje of ontmoeten we elkaar weer op het werk en is de liefde er weer in alle hevigheid.

Hoe moet ik Gods weg hierin zien? We hebben al geprobeerd om een tijdje afstand van elkaar te nemen en elkaar wat te ontlopen. Maar toen bleek toch weer dat we eigenlijk niet zonder elkaar konden. Wat moet ik doen? Hoe moet ik verder?

Beste jonge vrouw,

Heel veel vragen. Verwarring in je hart en leven. Waarom? Je ontmoet op je werk een leuke collega, helaas is hij niet christelijk. Toch komt er meer dan een vriendschappelijk contact, je groeit steeds meer naar elkaar toe. Jullie hebben het over een relatie gehad, maar jullie kwamen tot de conclusie dat een relatie bijna onmogelijk is omdat, wat het geloof betreft,  jullie niet bij elkaar passen.

Dat was niet alleen jouw conclusie, maar toch ook zijn conclusie? Jij kunt en wilt niet onkerkelijk, onchristelijk worden en hij kan en wil niet kerkelijk, christelijk worden. Je hebt van alles geprobeerd, maar je kwam, geestelijk, niet tot elkaar. Toch, ondanks de gesprekken met elkaar en jullie conclusie blijft er de aantrekkingskracht naar elkaar. Jij vindt hem leuk en lief en hij vindt jou ook leuk en lief. Eén dag hoor je niks van elkaar en dan, een lief berichtje, en is de liefde er weer in alle hevigheid. Je probeerde een tijdje afstand van elkaar te nemen en elkaar wat te ontlopen, maar toen bleek toch weer dat jullie eigenlijk niet zonder elkaar konden. Wat moet ik doen? Hoe moet ik verder?

In je vraag noem je de twee mogelijkheden die je in het gebed bij God hebt gebracht. Of Hij de verliefdheid wil wegnemen als er geen weg geopend kan worden en anders of Hij een weg wil geven waarop jullie samen naar Zijn wil mogen wandelen. Ik stel nu best een confronterende vraag: zou je het echt willen dat God je verliefdheid zou wegnemen? Of bid je dat de Heere je verliefdheid wil wegnemen als er geen weg is, terwijl je dat diep in je hart helemaal niet van God zou willen horen. Veel fijner is het dat God een weg zou geven waarop jullie samen naar Zijn wil mogen wandelen, dat kun je en wil je met heel je hart bidden. Wanneer God dat laatste gebed zou verhoren, zou immers jullie probleem opgelost zijn.

Vooraf wil ik hiermee helder maken dat bidden niet in de eerste plaats gaat of onze wil geschiedt, maar dat Gods wil geschiedt. Bidden is onvoorwaardelijk je leven in Gods handen leggen, hoe het ook zal gaan. Dat is jouw wil verliezen en Gods wil aanbidden. Wij belijden het toch dat Hij het beste weet wat goed voor ons is?

En wat zou nu Gods wil zijn in jullie relatie? Zullen we samen de Bijbel, Gods Woord, open doen? Wat zegt de HEERE God in Zijn Woord over het huwelijk? Begin maar in Gen. 2. Hij brengt de vrouw tot haar man, binnen de band van het huwelijk. God vindt Zijn vreugde in het bij elkaar brengen van man en vrouw. Een huwelijk in de HEERE, om samen God te loven en te prijzen, dat is Gods doel.

En dat huwelijksdoel is, ook na ons breken met God in het paradijs, onveranderd gebleven. Het huwelijk is en blijft Gods instelling. Dat laat de Heere Jezus zien in Zijn aanwezigheid bij een huwelijk in Johannes 2 en daar Zijn eerste wonder doet. Jezus, was ook genodigd en slaat die uitnodiging niet af. Het huwelijksformulier zegt het zo mooi dat de Heere Jezus Christus met Zijn tegenwoordigheid, giften en wonderen het huwelijk hoog heeft geëerd. 

Wat mag en moet je verlangen zijn om een gezegend huwelijk van God te ontvangen? En dan bedoel ik niet dat een gezegend huwelijk een huwelijk is waar alles op rolletjes loopt, zorgeloos en altijd fijn, maar een huwelijk waarin God de eerste is en waarin je samen, echt samen, God zoekt, je knieën buigt en je handen vouwt en Zijn Woord leest en onderzoekt. Waarin je ook samen naar de kerk gaat, één van hart en één van zin. Niet de kerk van het compromis, maar de gemeente van God, waar zonde en genade voluit zijn Bijbelse plaats heeft in de verkondiging. Waar je gewezen wordt op de Heere Jezus als het Lam van God, die ook jouw zonden kan en wil vergeven. De Heere Jezus, Die ook op jouw (jullie) huwelijk er bij wil zijn. Een huwelijk in de HEERE. 

Wat denk je, zou jouw huwelijk dit stempel gaan dragen wanneer je met een onchristelijke man trouwt? Kun je dan een geestelijk eenheid zijn? Zul je dan in je geloofsleven niet alles alleen moeten doen? Je hunkert naar het samen bidden, maar je moet het zelf doen. Je man kan het niet, begrijpt het niet. Begrijp je dat een huwelijk in de HEERE van jullie beiden het verlangen moet zijn? Op dit punt kan liefde beslist niet van één kant komen. 

Ik wil nog wijzen op 2 Kor. 6:14: “Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen.” Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Dat geldt allerlei levensverbanden, maatschappelijk en cultureel.

Zomaar ga je sluipend het compromis aan en doe je water bij de wijn. In Paulus’ tijd was dat een probleem waartegen hij waarschuwt, ook in onze tijd heeft dat zijn geldigheid. Want gerechtigheid en wetteloosheid gaan niet samen en licht en duisternis kunnen niet onder één dak. En welke overeenkomst is er tussen Christus en Belial en wat deelt een gelovige met een ongelovige? Wanneer dat onze hele samenleving betreft, dan geldt dat zeker het huwelijk. Zo’n tere verbintenis vereist een zuivere geestelijke band naar elkaar. Deze intieme relatie kan alleen maar beleefd worden “coram Deo”, voor Gods aangezicht. Je ervaart dat zelf ook zo wanneer je jouw belijdeniseed er bij betrekt. Je worsteling: verloochen ik God niet, wanneer ik met deze man meega? Hier moet je een (de) keus maken voor Gods oog. Ik las ergens het volgende:”Gehoorzaamheid aan God kan hier wel eens pijnlijke offers vragen; maar laat zich een Christenleven zonder offer indenken?”

Hoe moet ik verder? Je kunt niet zonder elkaar, zeg je. Is dat zo? Zeg eerlijk tegen de Heere dat de Bijbelse basis voor jullie huwelijk ontbreekt en dat je zo niet verder met hem kan en wil. Dat is confronterend naar jezelf, dan zet je een knop om.  Gods wil is dan veel hoger dan jouw verlangens. En zou God je dan alleen laten staan? Je terugwerpen op jezelf? Ik weet zeker van niet. Wanneer onze God zo’n relatie verbiedt, heeft Hij ons levens- en huwelijksgeluk op het oog.

Nu zul je dat niet begrijpen, maar je moet het wel geloven. Op God kun je aan. Durf je het aan met deze God? 

Je hebt nog niet zo lang geleden belijdenis van je geloof afgelegd voor God en Zijn gemeente. Je hebt beloofd met een eed dat je in Gods spoor wilde gaan, dat je de Heere Jezus wilde volgen. Overzag je toen de consequenties? Besefte je toen dat je jawoord wel eens zulke gevolgen kon hebben? God beproeft je of je wilt volharden Hem te volgen. Ziende op jezelf zul je ondergaan, maar vlucht met al je zonden en zorgen tot de Heere Jezus. Hij kwam in deze verloren wereld om zondige mensjes te redden. Hij wist wat Hem te wachten stond, verachting, lijden, kruis en dood. Niet voor Zichzelf, maar voor zondaren zoals wij. Toch ging Hij niet terug naar de hemel, maar volhardde om Zijn God en Vader te volgen tot het einde, om Zijn taak te voltooien. Om Zijn werk als Zaligmaker af te maken.

Wat denk je van deze Jezus? Werp al je zorg en nood op Hem. Hoe? Aan Zijn voeten verliezen, is eeuwig overwinnen met de bede:        

Leer mij naar Uw wil te hand'len,
'k Zal dan in Uw waarheid wand'len;
Neig mijn hart, en voeg het saâm
Tot de vrees van Uwen naam.
HEER, mijn God, ik zal U loven,
Heffen 't ganse hart naar boven;
'k Zal Uw naam en majesteit
Eren tot in eeuwigheid.

Nooit kan het geloof teveel van Hem verwachten. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.

Hartelijke groet,

C. A. Hoekman, Kapelle 

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven