Onder de indruk van andere gelovigen

C.A. Hoekman | Geen reacties | 28-05-2021| 09:42

Afgelopen tijd ben ik steeds meer met het geloof bezig en merk dat ik ook begin te groeien in het geloof en mijn liefde voor de Heer. Ook ben ik naar een samenkomst geweest met andere gelovigen. Hier hebben we gesproken over het geloof, vragen beantwoord en was er een samenzijn in het bijzijn van de Heer.

De mensen bij wie wij langsgingen staan heel sterk in hun geloof. Vergeleken met hen ben ik nog best wel een beginnende gelovige voor mijn gevoel. Hier kan ik best wel onzeker door worden over hoe ik in mijn eigen geloof sta op mijn eigen pad. Ik zou zo graag net zo in het geloof willen staan als zij, alleen ben ik daar nog niet. Deze personen hebben ook gesprekken met de Heer. Ik voel Zijn aanwezigheid in mij, maar ik heb niet het gevoel dat ik ook echt een gesprek heb met de Heer als ik bid. Ik ben dan ook op zoek naar een persoon of personen die mij hier meer duidelijkheid over kunnen geven waarom ik mij onzeker voel over mijn eigen relatie met de Heer, als ik bij andere kinderen van Hem ben.

Beste vraagsteller,

Je bent steeds meer bezig met het geloof en je merkt dat je ook begint te groeien in je geloof en liefde voor de Heere. Maar in een samenkomst met andere gelovigen kom je tot de ontdekking dat die anderen veel sterker in hun geloof staan dan jij zelf.  Je voelt jezelf dan nog best een beginnende gelovige.  Je wordt er onzeker van. Je wilt ook zo graag in het geloof staan zoals zij, alleen daar ben je nog niet. Bovendien hebben zij gesprekken met de Heere. Jij hebt echter niet het gevoel dat je een echt gesprek hebt met de Heere, als je bidt. En dan komt je vraag. Je zoekt een persoon/personen die meer duidelijkheid kunnen geven waarom je jezelf zo onzeker voelt over je relatie met de Heere, als je bij andere kinderen van Hem bent.

Ik vind het best moeilijk om hierop te antwoorden. In je vraag bemerk ik dat je uit een heel andere traditie komt en in een heel andere geloofsomgeving leeft dan ik zelf. Jij leeft, mijns inziens, in een evangelische traditie en ik zelf in een gereformeerde traditie, dat zal mijn antwoord kleuren. Ik hoop dat je dat wilt laten meewegen bij het lezen van het antwoord. Ik hoop bovenal dat we ons samen laten leiden door Gods Woord. Dat Woord moet altijd het laatste woord hebben.

Wat me opvalt in je vraag is, dat je jouw geloof/geloofsbeleving heel sterk laat afhangen van wat je in andere gelovigen ziet. Het geloof  toch, wat God zelf legt in zondaarsharten, is een genade die zich in de eerste plaats richt op God en wat God Zelf in Zijn Woord tot ons zegt. Er is maar één Persoon in Wie we geloven mogen en moeten, de Heere Jezus (Hand. 4:12; Hand. 16:31). Dat wil niet  zeggen, dat je medegelovigen onbelangrijk zijn, maar dat wil wel zeggen dat je geloof zich eerst moet richten op de Heere Jezus. Wanneer  je met al je zonden en zorgen tot Hem vlucht, zal alleen Hij doen ervaren dat je echt een gesprek met Hem hebt in je gebed. Lees de geschiedenis eens  van de  Kananese vrouw in Mattheüs 15. Ze heeft zorg en nood en ze bedelt bij Jezus om ontferming en genade, voor haar dochter en voor haarzelf. Bij Hem is ze op het goede adres, ze heeft echt een gesprek met Jezus in haar bidden. Stuur haar weg, zeggen de discipelen, maar ze houdt vol. Heere, help mij, roept ze. Zelfs als Jezus haar ogenschijnlijk afwijst, houdt ze vol. Ze heeft genoeg als ze als een hondje de kruimels mag eten die vallen van de tafel. Ze kan zonder Jezus niet verder. En Jezus zegt dan: “O vrouw, groot is uw geloof.”  Ze wordt verhoord en haar dochter wordt gezond. Jezus kwam om zondaren zalig te maken (Lukas 5:32).

We zijn allemaal zondaren tegenover onze God, onze Schepper, en tegenover onze naaste. Dit geloven en erkennen tegenover God met heel je hart, moet ons te meer aan God verbinden, om vergeving van al onze zonden. Mijn medegelovigen kunnen me niet helpen om vrede met God te krijgen, Jezus alleen redt zondaren. Daarom heb ik maar één advies: vergelijk je niet met medemensen om te groeien in je geloof, maar wees verlegen om Jezus in je hart. Aan Zijn voeten is bidden echt met Hem spreken, als een bedelaar. Verlegen om Zijn genade en vergeving.
 
Bekering tot God en geloof in de Heere Jezus Christus gaan altijd samen op. Dan groeien we, maar zo, dat achter de Heere Jezus aan Hij steeds meer wordt en jij en ik minder worden (Joh. 3:30). Dat geeft vreugde en echte zekerheid, dat alleen. Lees heel Johannes 3 nog eens rustig na. 

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven