Vraag
Ik ben iemand van 20 jaar en opgegroeid in de gereformeerde gezindte. Het laatste halfjaar ben ik op zoek geweest naar God. Ik geloof echt dat Hij tot mij sprak, want mijn aandacht is verschillende keren gevestigd op Jesaja 43:25. Ik vind het heel moeilijk om dit te geloven, want zelf zie ik niet eens m’n eigen zonden, hoe kan God ze dan vergeven?
Ik merk doordat ik dit niet geloof en ik steeds harder word. En ik verlang ook niet meer zo echt naar God. Ik heb vaak gebeden of Hij mij m’n zonden wil laten zien, maar er verandert niks. Wat moet ik doen?
Antwoord
Laat ik eerst even de in de vraag genoemde tekst, Jesaja 43:25, uitschrijven. “Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik gedenk uwer zonden niet.”
Bij zo’n losse tekst is het altijd nodig en nuttig om te zien in wel verband hij staat. Anders kun je ‘ermee aan de haal gaan’ op een manier die er niet mee bedoeld wordt. Dan zien we dat deze tekst staat in contrast met de verzen eromheen. Daarin gaat het over alles wat Israel doet en waarmee het denkt met God in het reine te komen en van zijn zonden af te komen. Met name het onderhouden van de tempeldienst en de ceremoniële geboden. Maar vers 25 zegt: daarmee redden jullie het niet bij de HEERE. Alles wat u zelf doet zet geen zoden aan de dijk voor God. Er is maar één manier om van uw zonden af te komen. En dat is dat God het doet: dat Hij ze uitdelgt, vergeeft.
Dat moet het volk dus willen weten. Al ons werk voldoet niet om de zondeschuld weg te nemen, alleen Gods vergeving redt van de zondeschuld. Maar die redt dan ook volkomen en absoluut.
God heeft deze boodschap blijkbaar extra onder je aandacht willen brengen. Dat Hij vergeeft en dat dat de enige manier is om met Hem in het reine te komen. Om het zo te zeggen: alleen vergeving redt, niet verbeteren, of vergeten, of vergoelijken van mijn zonden.
Nu is de HEERE ook Degene Die dat Zelf zondaren wil leren. Jezus is niet alleen de Priester Die verzoent, maar ook de Profeet die je leert om bij Hem als Priester terecht te komen (en Hij is ook de Koning om je te beschermen en te regeren). De vraag is dan: heb jij deze God nodig? Vertrouw je je toe aan Hem?
Wat is dan: je aan Hem toevertrouwen? Dat is niet vragen om Zijn genade en afwachten of en hopen dat het ook gebeuren zal. Nee, maar dat is: je aan Hem vertrouwen in het (misschien kleine, aangevochten) geloof dat Hij het doen zal! Dan zal Hij je je zonden laten zien aan de hand van en in het licht van Zijn wet. Dan zal Hij je doen zien dat alles wat jij ermee doet niets helpt. Dan zal Hij je laten zien dat Hij gewillig is om te vergeven en dat dat volkomen redt.
Als je voelt dat je steeds harder wordt kan dat verschillende oorzaken hebben. Het kan zijn dat je bewust zonden of een zondige levensstijl aan de hand houdt. Belijdt die dan en vraag om kracht om ermee te breken. Het kan ook een beproeving van God zijn. Dat Hij je wil laten zien dat je het niet van iets van jezelf moet en kan verwachten. Want juist nu je er meer mee bezig zou moeten zijn, merk je dat je dat niet lukt. Alsof God wil laten merken: zie je wel dat je het niet goed kunt maken met iets van jezelf? Dat je het niet kunt verwachten van jezelf? Zoek dan het leven buiten jezelf in Jezus Christus.
En wacht niet op verandering om daarna te geloven en je aan de Heere toe te vertrouwen, maar vertrouw je aan de Heere toe met de (bestreden) verwachting dat Hij verandering zál geven. Maar die verwachting kan beproefd worden, dat je het niet direct merkt. Zo werkt de HEERE vaak. Dat Hij zondaren laat wachten (Abraham op het kind, Jozef op de verhoging, de Kananese vrouw enz.) Dat doet de HEERE om te beproeven.
Bijvoorbeeld op de volgende aspecten: is er volharding bij ons, kunnen we echt niet zonder, hebben we aan Zijn Woord een belofte alleen genoeg, om ons verlangen toe te laten nemen. Maar die de HEERE verwachten zullen wel beproefd, maar niet beschaamd worden!
Ds. D. Breure
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. Breure
- Geboortedatum:30-08-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kockengen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Gehoorzamen doet groeien. Met Christus bezig zijn ontneemt de tijd die we anders met zonde doorbrengen. TV? Geen tijd voor, om over erger maar te zwijgen.
Hoe meer toewijding aan Christus, hiemeer overwinning over zonde in je leven. Het wordt wel radicaal ja.. En sommigen kerk tradities vinden dat niet leuk. Maar Christen zijn is niet alleen voor de zondagochtend...!
Ik hoop u vanuit de Joodse traditie antwoord te geven op uw vraag die in eerste instantie gericht waren op mijn volksgenoten in die dagen. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat een losse tekst u aanspreekt. De kern van het evangelie in een notendop: verzoening en vergeving. Wat was gangbaar in die tijd zal u zeker helpen als ik dat aan u mag uitleggen.
De meest heilige dag van het jaar is de Grote Verzoendag. Een dag van vasten en aanbidding maar ook van schuldbelijdenis van alle overtredingen. Dus ook de onbewuste overtredingen. Ook die worden beleden. Een lange lijst van zaken wordt ons voorgehouden en nagezegd, ik noem enkele daaruit: hoogmoed, eerzucht, bedrog, het minachten van de naaste, zelfzucht, grappig zijn ten koste van de anderen.
Met het opnoemen van die lange lijst schrik ik ervan dat de Eeuwige het zo verschrikkelijk nauw neemt met onze positie in de samenleving en het gezin.
De genade is verborgen aanwezig, dat wil zeggen de schuldbelijdenis is niet postuum en achteraf. De genade zit in het feit dat wij collectief onze schuld belijden voor het komende jaar. Dit plechtige moment doet ons denken: hebben wij wel goed gehandeld in het afgelopen jaar en bij menigeen staat het schaamrood op de kaken.
Staande in deze traditie lees ik de woorden van Jesaja 43:25. Waar gaat het de Eeuwige om en wat is de reden waarom de Jesaja deze woorden tot mijn volksgenoten spreekt. Is het vanwege het feit dat wij Joden vooruitlopend op de schuldvergeving op de meest heilige dag van het jaar deze woorden van harte uitspreken en tot ons door laten dringen? Eerder is het een aansporing van de Eeuwige die ons leert om zorgvuldig om te gaan met onze handel en wandel en dat wij dat ter harte nemen.
Dus niet alleen het toekomstige belijden van overtredingen. Dat brengt ons niet verder, sterker nog het is de Eeuwige die de schuld kan vergeven. Voorwaarden leerden wij al in de lange lijst van overtredingen. Juist het vervallen in de fouten moet een leidraad worden om nog nauwkeurige te leven. Niet dat korte lontje, niet die scherpe tong, niet dat halfzachte corrigeren om de lieve vrede te bewaren.
Onze koning David belijd aan de Eeuwige ontdek mijn verborgen zonden. Wie die kent zal die belijden en er tegen strijden. In de dagen van Jesaja was het geestelijk inzicht niet zo groot onder mijn volksgenoten. Plichtplegingen en staande in de traditie was voor velen genoeg. Dan klinken terecht de woorden dat de Eeuwige bij machte is om genade en vergeving te schenken. Er moet altijd om gevraagd worden en aan dat vragen gaat een erkenning vooraf: mijn overtredingen hoe kan ik mij verzoenen met de Eeuwige.
Een doorlopend spanningsveld en dagelijkse opdracht. En het dikwijls vragen aan de Eeuwige kan ook een gunnend testen zijn van de Eeuwige naar u persoon. Het blijven volhouden zit ook in de les dat wij Joden om vergeving vragen voor het komende jaar. Die vraag is uiterst serieus, met andere woorden de echo klinkt 365 dagen per jaar. En net voordat een nieuw jaar aanbreekt klinkt weer onze roep om vergeving.
Misschien ziet u dit als een onbekende vroomheid, dat mag. Aan de andere kant biedt het velen troost dat zij weten en beseffen: wij hebben een G'd Die hoort.
Heel veel levensvreugde en een hartelijk band met de Eeuwige wens ik u toe.
