(G)een geboortekaartje naar zus

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 23-10-2020| 10:56

Mijn man en ik hebben onlangs vernomen dat we weer een kindje mogen krijgen. Dit blijde nieuws stelt ons (met name mij) voor een dilemma. Ik ben opgegroeid met zussen. Met de op één na oudste zus heb ik altijd meer een band gehad dan de met de oudste, maar ik hield van beide. Toen mijn oudste zus haar man leerde kennen werd onze band minder en raakte verstoord. Mijn zus koos duidelijk voor haar schoonfamilie, wat soms bizarre situaties opleverde. Ook rondom de ziekte en het overlijden van mijn vader zijn er dingen gebeurd die mij nu nog kwetsen. Ik heb er zelden tot nooit met mijn zus over gesproken en bleef samen met de rest van onze familie incasseren.

Het keerpunt kwam toen we vernamen dat onze jongste gehandicapt bleek te zijn, waarbij de arts aangaf dat we er rekening mee moesten houden dat we hem op korte termijn konden verliezen. Diezelfde dag hebben we onze familie ingelicht en daar waar iedereen ons steunde, liet mijn zus een maand lang niets van zich horen. Op aandringen van mijn andere zus nam ze contact op, maar ik heb toen aangegeven dat ik van mijn kant niets meer van haar verwachtte. Geen ruzie, maar ook geen verwachtingen meer. Dit ook met het oog op de eerste verjaardag van onze jongste. Ik wilde haar er niet bij hebben, ook vanwege wat ontactische opmerkingen die ik verwachtte.

In de jaren die volgden heb ik zelf contact gezocht omdat ik hoorde dat ze niet begreep waarom ik geen contact meer wilde. Helaas wilde ze deze gesprekken niet aangaan. De brief die ze wilde sturen heeft ze nooit geschreven en behalve een felicitatie met de verjaardag van de kinderen hebben we geen contact.

Door onze nieuwe zwangerschap loopt ik nu met de vraag of ik ze wel of niet een geboortekaartje moet sturen. Ze is en blijft mijn zus, maar aan de andere kant kan ze dit als een uitnodiging zien en ik wil haar niet op kraamvisite hebben. Ik wil haar best spreken, maar dan samen en uitgebreid de tijd hebben om alles uit en door te spreken. Ik vind het erg lastig om hier de juiste keuze in te maken.

Beste (aanstaande) moeder,

Verwachtingen, die zijn er in soorten! Om te beginnen van harte gefeliciteerd met het verwachten van uw kindje! Een bijzondere tijd is en blijft een zwangerschap! En dan: verwachten dat uw zus wél of géén contact zoekt, verwachten dat zij zal reageren op een geboortekaartje, niet weten hoe u met deze verwachtingen en uw eigen gevoelens daarover moet omgaan. Tja, en dat dan ook in een tijd waarin úw emoties soms ook heftiger kunnen zijn door de zwangerschap...

Wat dacht u ervan om zélf een brief naar haar te schrijven met als uitgangspunt uw laatste opmerking: “Ik wil haar best spreken, maar dan samen en uitgebreid de tijd hebben om alles uit en door te spreken.” Zo opent uzelf de mogelijkheid tot contact, maar niet nu meteen. U geeft uw grens aan vanuit een zogenoemde ik-boodschap. Geen oordeel over de houding van uw zus of wat dan ook maar van haar, maar wel een heldere mededeling! Dus niet verwijtend of mogelijk kwetsend. En het geeft u zeker de vrijheid om te zijner tijd een geboortekaartje te sturen. Wil zuslief dan tóch op kraambezoek komen, dan kan dit juist gezien worden als toenaderingspoging van haar kant, waar u op kunt reageren al naar de omstandigheden van dat moment. Mogelijk willen jullie beiden de vreugde en de dankbaarheid over nieuw leven delen, waarbij een afspraak gemaakt kan worden voor láter om een en ander rustig door te kunnen spreken. Bedenk maar, dat blijven afwachten slechts stress en teleurstelling brengen, terwijl u zelf de eerste stap naar haar toe kunt zetten waardoor er voor uzelf ontspanning ontstaat!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven