Proces van christen worden

Ds. M. (Michel) van Heijningen | 4 reacties | 28-09-2020| 15:37

Allereerst wil ik even zeggen dat ik niet gelovig ben opgevoed en ook uit een regio kom waar weinig gelovigen wonen, zodat u weet wat mijn uitgangssituatie is. Jarenlang voelde ik een soort van ondefinieerbare leegte. Eenzaamheid zou ik het niet willen noemen, maar het was wel een drang naar iets waarvan ik lange tijd niet wist wat het was.

En toen begon ik mijn studie. Daar leerde ik veel christelijke mensen kennen en ik merkte dat het met hen veel beter klikte. Het was bijna als thuiskomen. Zij straalden ook uit veel gelukkiger te zijn. Niet dat ik van tevoren nooit vrienden heb gehad, maar echt heel goed praten kon ik nooit met die vrienden. Hoewel ik inmiddels ben afgestudeerd en het contact met de meeste (christelijke) studiegenoten (wat) verwaterd is, blijf ik het contact koesteren en een warm hart toedragen. Tegenwoordig kom ik in het dagelijks leven nauwelijks meer christenen tegen en dat vind ik soms wel jammer.

Nu zit ik er aan te denken om zelf ook actiever met het geloof bezig te gaan zijn. Maar ik moet wel toegeven dat ik hiermee beginnen erg lastig vind, want ik kan op weinig steun rekenen uit mijn omgeving. Soms mijmer ik wel eens hoe fijn het zou zijn geweest als ik uit een gelovig gezin was gekomen en veel gelovige vrienden had gehad met wie je, naast uiteraard plezier maken, ook een goed gesprek kunt hebben. Het voelt een beetje alsof ik in het verkeerde milieu geboren ben. Maar daar doe je weinig aan. Ik heb er serieus over nagedacht om naar een plek te verhuizen waar veel actief-gelovende mensen wonen, maar ik bedacht me tegelijkertijd dat dat niet ineens alle problemen oplost. Ik zou immers van nul iets op moeten bouwen daar en dat doe je in je eentje ook niet zomaar.

Daarnaast heb ik vrij weinig feitelijke kennis van de Bijbel en realiseer ik me dat er erg veel verschillende stromingen bestaan. Wel ben ik zeker bereid om, mocht het zover komen, volledig in de betreffende gemeenschap te integreren en dus uiteraard ook naar de kerk te gaan en veel gebruikelijke leefregels in het dagelijks leven toe te passen (hoewel dit laatste ook per stroming verschilt). Maar ook hier zie ik niet hoe ik zou moeten beginnen, ik word dan ongetwijfeld gezien als een vreemde vogel denk ik. En als ik dan lees over doop, catechisatie (weet niet of dat op latere leeftijd nog kan) en belijdenis, dan roept dat een hoop vragen bij me op. Tot slot zie ik mezelf ook eerder een relatie met een christelijke vrouw opbouwen. Hopelijk kunt u mij wat tips en adviezen geven over hoe ik dit proces het beste kan beginnen.

Beste vriend,

Zoals me vaker is overkomen bij vragen die ik voor deze site mocht beantwoorden, word ik ook nu weer blij van deze vraag. Je hebt in je leven iets geproefd van hoe goed het is om dichtbij God te leven. Je verlangt naar (dieper) contact met Hem samen met anderen. 

Laat ik beginnen met te zeggen dat je niet anders bent dan ieder ander. Wij mensen zijn zonder uitzondering geboren met een aanleg die afwijkt van God. Elke dag maken we de afstand tot Hem groter. De beginsituatie mag dan anders zijn, de richting waarin wij ons bewegen is bij ieder mens bij de Heere vandaan. Die beweging wordt helaas regelmatig zichtbaar in mensen die langzaam maar zeker afhaken van de kerk...

Gelukkig is er ook een andere beweging. Onze God trekt mensen naar Zich toe. Vanuit Zijn liefde en verlangen tikt Hij mensen op de schouder. Hij nodigt en lokt ieder mens. Gelukkig gebeurt het regelmatig dat een mens zijn aangeboren verzet opgeeft en zich gewonnen geeft aan deze God. In jouw verhaal zie ik iets van Gods aantrekkingskracht. Graag zeg ik tegen je: geef je gewonnen. Laat je leiden door deze goede God. Zeg het maar tegen Hem: “Heere God, ik wil met U leven, help me daarbij. Neem me zoals ik ben, maak me zoals U mij bedoelt. Ik heb U nodig.” Hier begint het proces (zoals jij dat noemt). Zonder deze (telkens terugkerende) stap, kan je wel je leven aanpassen, maar dan blijf je diep van binnen toch dezelfde. 

God wil je helpen om met Hem te leven. Dat doet Hij vaak door anderen. Een kerkgemeenschap is zo’n groep. Mensen met allerlei achtergronden die samen God willen zoeken en dienen. In de achterliggende jaren heb ik het meerdere keren meegemaakt dat iemand van ‘buiten’ aanhaakt en soms zich na een voorbereidingstraject liet dopen. 

Een christelijke gemeente staat als het goed is open voor nieuwkomers. Dan maakt het niet uit dat je minder kennis zou hebben of een aantal eigenaardigheden hebt ontwikkeld.
 
Je geeft aan dat je woont in een gebied met weinig christenen. Als je wil, kan je via deze site mij persoonlijk benaderen en kan ik met je zoeken naar een gemeente in jouw omgeving waar je welkom bent. 

Het belangrijkste is dat je God toelaat in je leven. Het leven met Hem verveelt nooit, het omgaan met christenen, dat kan wel tegenvallen, ik zeg het maar op voorhand. 

Hopelijk heb je een Bijbel (anders stuur ik je er graag een). Lees maar eens het boek Ruth. Dat gaat over een vrouw uit het buitenland die zich aansloot bij het volk van God. Ze verwoordde haar verlangen in hoofdstuk 1:17: uw God is mijn God, uw volk is mijn volk. Het boekje laat duidelijk zien dat ze er alleen maar beter van geworden is. Mijn gebed is dat je dezelfde weg zult gaan. 

Met een hartelijke groet,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

177 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven