Christen worden vanuit zingeving

Ds. J.A. van den Berg | Geen reacties | 22-09-2020| 10:51

Om me heen zie ik allemaal mensen die geloven. Deze mensen geloven allemaal in eenzelfde God, hoewel ze elk hun eigen geloof op een andere manier invullen. Denk bijvoorbeeld aan de gezangen of liederen die gezongen worden, kleding die gedragen worden of principes die uitgedragen worden naar de wereld om hun heen. Elke christen probeert op basis van de Bijbel, dominees, Refoweb o.i.d. het geloof in te vullen zoals hij denkt dat goed is. En toch zijn er verschillen. Ook op het gebied van dogmatiek. De een gelooft dat men bij de doop al een kind van God is, terwijl een ander gelooft dat men een kind van God is vanaf het moment dat men voelt dat God in je leven is gekomen... Moment van de rechtvaardigmaking noemen ze dat. Best verwarrend toch?

Daarnaast probeert een religie zoals het christelijke geloof antwoord te geven op de vraag: wat is de zin van het leven? Een christen is namelijk geschapen door God om God groot te maken en te prijzen zodat hij later in de hemel mag zingen en getuigen van God. Bij een moslim is deze boodschap enigszins hetzelfde, net als bij een rooms-katholiek. Dit gezegd hebbende maakt die overtuiging de christelijke religie niet meer dan een oplossing voor de zingeving van het leven.

Een andere situatie waaruit ik merk dat het geloof een oplossing kan zijn: bij onverklaarbare situaties zoals het overlijden van dierbaren zie ik vaak eenzelfde reactie. Er komen op zulke momenten veel emoties vrij. Mensen zoeken daarom naar iemand waarbij ze hun emoties kwijt kunnen. Bij God wordt dan vaak hun boosheid, ongeloof of verdriet neergelegd. In hun overtuiging voelen ze zich dan ook gehoord. Is geloof dan niet een oplossing om om te gaan met momenten in ons leven die ons verstand te boven gaan?

Waar ik dus mee worstel... als ik ervoor zou kiezen om te leven volgens de christelijke religie, is dit dan niet ten diepste om zin te geven aan mijn leven? En als ik wil leven volgens die overtuiging; wanneer ben ik dan echt een kind van God? Ik kan wel leven met een christelijke geloofsovertuiging, maar zonder dat ik een kind van God zou worden heeft het leven nog geen zin gehad. Ter verduidelijking: het is niet mijn bedoeling om het christelijke geloof te bekritiseren. Ik loop alleen een tijdje met deze vragen en hoop hier echt eens een antwoord op te vinden.

Je merkt terecht op dat mensen hun geloof op verschillende manieren invullen. Allereerst heb je het over een aantal praktische dingen. Het is belangrijk dat we onderscheid maken tussen hoofdzaken en bijzaken. Hoofdzaken zijn dingen die duidelijk in de Bijbel worden geleerd. Bijzaken zijn van ondergeschikt belang. In hoofdzaken moeten we standvastig en duidelijk zijn. Met bijzaken moeten we mild en in liefde omgaan. Om hoofdzaken en bijzaken te onderscheiden, moeten we bidden om de wijsheid. Gelukkig mag er verschil zijn in bijzaken.

Ook in de dogmatiek of de leer bestaan veel verschillen, inderdaad. Er zijn verschillen die het hart van het evangelie raken. Daar gaat het om het verschil tussen wel of niet zalig worden. Andere verschillen gaan minder diep, al zou je het een meer en het ander minder Bijbels kunnen noemen. Er kunnen ook dingen zijn waar we slechts verschillende accenten leggen. 

De Bijbel leert duidelijk dat er een verandering in ons leven nodig is. Het gaat om een verandering van ons hart. Dat gaat verder dan het uitwendig ontvangen van het teken van de Heilige Doop, hoe rijk dat op zich ook is. Die verandering is onlosmakelijk verbonden aan de vergeving van onze zonden. Terecht spreken we dus over de rechtvaardiging. We moeten daarbij niet in de eerste plaats denken aan het voelen van iets, maar aan het vertrouwen op Christus voor vergeving van zonden.

Je hebt gelijk wanneer je zegt dat je van al deze dingen in de war kunt raken. Daarom is het nodig om biddend de Bijbel te onderzoeken en dat te blijven doen. Ik zou over het bovenstaande nog veel kunnen zeggen en dat wil ik uiteraard ook wel doen. Maar volgens mij zit de spits van je vraag bij de twijfel of de christelijke religie niet simpelweg een vorm van zingeving is en niet meer dan dat. Op die vraag wil ik ook graag ingaan.

Allereerst vraag je jezelf af wat het verschil is tussen het christelijke geloof en andere godsdiensten. Het Bijbelgetrouwe christelijke geloof is wezenlijk anders dan alle andere godsdiensten. Alle andere godsdiensten wijzen een weg van plichten vervullen om bij God of het goddelijke te komen. Je moet een ladder beklimmen om in de hemel te komen. Die ladder kan bestaan in meditaties om boven jezelf uit te stijgen en één te worden met het goddelijke. Hij kan ook bestaan in een aantal plichten, zoals bidden, vasten, een bedevaart maken, een belijdenis uitspreken en geld geven. Maar al die ladders zijn te kort. Je komt er de hemel niet mee binnen.

De ware christelijke godsdienst leert dat niet de mens omhoog hoeft te klimmen. Dat is immers onmogelijk. Maar dat God omlaag is gekomen in Zijn Zoon Jezus Christus om de mens tot God te brengen. Niet de weg van de werken en plichten om met God in het reine te komen, maar de weg genade door het werk van een Ander, namelijk Christus. Door het vertrouwen op Christus alleen is er volkomen redding uit enkel genade. Dat leert geen enkele andere godsdienst.

Wanneer je ontdekt en erkent dat het je niet lukt om goed te zijn voor God, zoals God het vraagt, dan besef je dat deze weg van behoud de ware en enige weg is. Daar wordt de overgave in je hart geboren en het vertrouwen op Christus en Zijn werk. Zo komt Christus door de Heilige Geest in je hart wonen. Door het zo leren kennen van Zijn liefde, verandert je leven van binnen uit. Zo ga je inderdaad God prijzen en groot maken. Dat is hier ten dele en gebrekkig. In de eeuwigheid zal dat volmaakt zijn.

Het is inderdaad zo dat je dan in situaties van lijden bij God terecht komt met je verdriet, boosheid en ongeloof. Dan vind je bij Hem troost, vergeving en vrede, al gaat dat vaak door een weg van worsteling en strijd. Dit alles is echter niet alleen maar een vorm van zingeving. Het is niet slechts een psychologische methode of een denkschema. Niet slechts een manier om met emoties en ervaringen om te gaan.

Onder het christelijke geloof zit het vaste fundament van de waarheid. Het is niet gebouwd op de zandgrond van inbeelding, maar op historische feiten. Op ontelbaar veel manieren blijkt dat het waar is wat in de Bijbel staat. God is de Schepper van alle dingen. Jezus Christus is in deze wereld gekomen. Hij is de Zoon van God en hij werd echt mens. Hij stierf aan het kruis om de straf van de zonde te dragen. Door Zijn goddelijke kracht stond Hij op uit het graf. Hij zit nu in de hemel en vergadert en bewaart Zijn kerk in deze wereld.

Het grote fundament voor het geloof, de prediking en de kerk is het feit dat Christus leeft. Paulus schrijft daar over in 1 Korinthe 15. Hij is door Zijn discipelen gezien na Zijn opstanding. Op een gegeven ogenblik door 500 volgelingen tegelijk, schrijft Paulus. Er is geen enkel geschrift bekend uit die tijd waarin dit wordt ontkend. Toch moeten de meesten van al die mensen, die Paulus noemt, nog hebben geleefd. Vanuit de hemel heeft Christus de Heilige Geest uitgestort. Door de kracht van de Heilige Geest werkt het Woord in de harten van mensen.

God bestaat. Christus leeft. Het is waar wat in de Bijbel staat. Jouw vraag is wanneer je echt een kind van God bent. Dat is inderdaad meer dan een christelijke levensovertuiging hebben. Een kind van God ben je wanneer je Christus kent. Wanneer je aan Hem verbonden bent. Dat gebeurt door je vertrouwen alleen op Hem te zetten om zalig te worden. Dat ga je doen wanneer je inziet dat je jezelf niet kunt redden. Er is te veel zelfliefde en ongehoorzaamheid in ons hart. Ons hart is te zondig. Wij redden het niet. Waar ik dat besef, erken en belijd, daar komt de overgave om het alleen van Christus te verwachten. Daar zie ik op Hem om vergeving van zonden te krijgen. 

Zo krijg ik vrede met God. In Romeinen 5:1 staat: “Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onze Heere Jezus Christus.” Dit zijn niet alleen maar woorden, maar dit is werkelijkheid. De Heilige Geest maakt dit vaster en zekerder in mijn hart. In Romeinen 8:16 staat: “Dezelve Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn.” De Heilige Geest gebruikt de woorden uit de Bijbel dat ze met kracht mij vanbinnen overtuigen van de waarheid  ervan. Dat ervaar je niet altijd hetzelfde, maar op die momenten is er geen enkele twijfel meer over.

Van harte wens ik je toe dat je zo jezelf leert kennen en God leert kennen door Christus. En ik weet zeker dat dit zal gebeuren wanneer je dit biddend om de Heilige Geest zoekt in het Woord, want God heeft het beloofd. Zie op de Heere Jezus Christus en leef!

Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder

Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

75 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven