Twijfelen en bevestiging
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 26-05-2020| 16:02
Vraag
Ik heb drie jaar een relatie en mijn vriend vroeg mij een paar weken geleden om te gaan samenwonen. We zijn allebei christelijk. Hij heeft nog nooit met iemand samengewoond en vond dat wel lastig, maar toch hebben we het gedaan. Gisteren gaf hij aan dat hij twijfelt over onze relatie en tijd nodig heeft (een week) om na te denken. Hij houdt van mij, zegt hij, maar hij weet niet zeker of hij verliefd is. Hij wil alles heel zeker weten, ook omdat samenwonen, trouwen, kinderen krijgen (toekomst) serieus is en hij is er niet zeker van of hij dat met mij wil. Verder voelt de relatie voor mij (tot gisteren) goed en hebben we het heel goed en leuk samen. Voor hem is dat dus op sommige momenten niet zo, omdat hij met een bepaald gevoel zit (hij weet niet precies wat) en hij op sommige momenten dus twijfelt. Het heeft niks met mij te maken zegt hij (tja... standaard).
Ik kom er bovendien net achter dat hij op Tinder zit... Ik ben er natuurlijk kapot van, maar ik probeer wel logisch te blijven nadenken. Ik ken hem en ik zie het Tinder-gebeuren meer als afleiding omdat hij zich ook rot voelt. Aan de andere kant denk ik misschien dat hij zijn oude schoenen (ik) niet weg wil doen voordat hij weer nieuwe heeft. Ook denk ik dat hij het niet uit wil maken omdat hij me niet wil kwetsen.
Daarbij denk ik dat hij ook echt niet weet wat hij wil. Hij twijfelt sowieso over alles en heeft nu zijn eigen leven ook niet goed op een rijtje. Hij vertelde me laatst dat hij denkt dat hij depressief is. Ik steun hem eigenlijk altijd in alles, ook nu hij aangeeft na te willen denken.
Ik weet eigenlijk al wat de reacties zullen zijn: wegwezen, maar het lukt me niet om zelf de relatie te beëindigen omdat ik nog met teveel emotie en gevoel zit. Ik wil hem eigenlijk gewoon de tijd en ruimte geven om zelf te bepalen wat hij wil. Als ik nu de relatie zou beëindigen heb ik het gevoel dat ik de beslissing voor hem neem en dat lijkt me niet eerlijk. Daarnaast kan het best zo zijn dat hij wel samen verder wil. Ik wil samen met hem verder, maar natuurlijk niet als die twijfels bij hem blijven opspelen en hem remmen in de relatie. Aan de andere kant denk ik dat als ik zelf nu actie onderneem en zeg dat het over is, de kans groter is dat hij spijt krijgt van zijn twijfelgedrag, mij dan enorm zal missen en inziet dat hij samen met mij wil zijn. Hij zou dat zeker niet van mij verwachten en een soort shock krijgen. Maar dat voelt allemaal erg verknipt en het is in feite gewoon een strategie... ik wil het liefst open en eerlijk zijn en niet dit soort spelletjes spelen. Aan de andere kant zou dit hem wellicht wel wakker kunnen schudden. Dat hij de touwtjes niet meer in handen heeft.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Als hij straks zegt dat het over is, dan is het tuurlijk ook voor mij over. Ik ga niemand smeken om samen met mij te blijven en ik zal mij er dan bij neerleggen. Zoals velen zeggen: niet trekken aan een dood paard. Ik zou het fijn vinden om advies te krijgen. Ik weet niet wat ik moet doen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je zou graag advies krijgen... nee, je wilt bevéstiging horen! En die kun je alleen jezelf maar geven. Lees kritisch je eigen verhaal over en dan weet je het antwoord! Je kunt dat getwijfel echt niet een leven lang volhouden. Dat twijfelen aan en over hem, dat twijfelen aan en over jezelf. Elkaar aan het lijntje houden is géén liefde! Realiseer je dat liefde niet slechts een gevoel is, maar dat het ook te maken heeft met de grenzen van het gevoel en de keuzes die je daarin maakt.
Ik wens je sterkte toe bij wélk besluit je dan ook neemt! Of is het besluit al gevallen, nu er meerdere weken voorbij zijn tussen jouw vraag en mijn reactie daarop?
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik zou vraagsteller dringend adviseren om in elk geval het samenwonen te stoppen. Het is niet naar Gods Woord.
Ze kan dan ook beter zien of en hoe de relatie zich ontwikkelt en of het tot een trouwdag komt of niet.
Heeft de situatie niks met jou te maken? Vreemd. De situatie heeft toch alles met jou te maken?
Hetzelfde geldt voor de vermeende depressiviteit. Het zou kunnen dat hij in een oogwenk beter is als de relatie is beeindigd.
Je kreeg het advies om je eigen verhaal nog eens goed te lezen. Inzonderheid geldt dit wel de 4e alinea. Het "zou kunnen dat hij samen verder met je wil?" Dat weet je dus niet zeker? Je wilt hem "de tijd en ruimte geven om te bepalen wat hij wil" maar je "vind het oneerlijk om zelf de relatie te beeindigen?"
Kortom , veel omhaal van woorden maar het komt simpelweg neer op het volgende: Hij wil niet, jij wil wel, je ziet in dat hij niet wil en dat doet pijn. Meer is het niet. Waarmee ik niet wil zeggen dat dat niet heel veel is. Sterkte er mee! En doe ermee - of niet mee - wat je wilt.
Jij wil de beslissing niet voor hem maken? Prima, maak de beslissing dan voor jezelf en stop jullie relatie en het samenwonen. Hou wat rechtmatig van jou is (de woning? Meubels? Andere spullen). En ga niet op hem zitten wachten. Vertrouw op God.
Het is pijnlijk maar minder pijnlijk dan straks aan de kant gezet te worden als hij zijn ware ontmoet heeft.
En je denkt nu misschien: wat als hij anders toch wel was gebleven... maar dat is gewoon jezelf voor de gek houden. Als jij zijn ware bent komt ie toch wel met hangende pootjes terug (maar dan zou ik niet gaan samenwonen voor het huwelijk) en anders wordt jij sowieso door hem aan de kant gezet. Het is hard, maar soms is dat nodig.
Ik wens je het allerbeste en een fijn huwelijk toe met een man die dol op je is. Sterkte!
