Dominee door het slijk

C.A. Hoekman | 7 reacties | 22-05-2020| 16:00

Ik ben een meisje van 17 jaar en loop al een tijdje met het volgende rond. Het voelt een beetje als verraad maar ik kan er niet meer tegen. Mijn vader heeft een hekel aan onze dominee. Voor deze coronatijd had hij ook al best veel kritiek op onze dominee. Maar als je dan vroeg: waarom deed de dominee het dan niet goed?, kwam er geen normaal antwoord. Een van de onnozele antwoorden die hij gaf (dit is een voorbeeld): “De dominee noemde Salomo, maar het was David.”

Ook heeft mijn vader er iets op tegen dat onze dominee vaak dingen herhaalt. Maar goed, dat was voor de coronatijd. Nu tijdens de periode dat we thuis luisteren -voor ons als gezin nu al 8/9 weken- is mijn vader zelfs zo ver gekomen dat hij gaat zeggen dat onze dominee niet geroepen kan zijn. In deze periode hebben we dan ook maar enkele keren naar onze eigen dominee geluisterd. Maar die keren heeft hij niet rustig op z’n stoel gezeten. Nee hij praatte er steeds doorheen of zat verschrikkelijk te zuchten. Dat doet hij als hij het er niet mee eens is (dat zuchten deed hij ook al in de kerk). Nu luisteren we naar andere dominees en die zijn blijkbaar wel goed. Mijn moeder is het wel eens met mijn vader, maar gaat niet zo ver als mijn vader. Ook maakt mijn vader nu bijna elke dag belachelijke opmerkingen over onze dominee. Maar als ik als kind zeg: “Stop alsjeblieft”, dan gaat hij door, dan gaat hij juist door. Elke dag, elke dag bid ik: “Heere mag dit stoppen?!” Maar het lijkt juist steeds erger te worden!

Ik zelf geloof dat onze dominee wel geroepen is, maar moeite heeft met preken voor grote gemeenten zoals de onze, om overal duidelijk in te zijn. Voor catechisatie enzo is hij heel fijn en duidelijk en merk je ook echt dat hij niet alleen spreekt. En ik denk dat mijn vader dus een knecht van God door het slijk haalt. Dan haal je God toch ook door het slijk? En daarbij komt dat mijn vader echt niet onverschillig is, nee verre van dat. Hij is vroom, heel vroom. Ik ben bang: te vroom. En weer voelt het als verraad, maar ik kan hier niet langer tegen.

Een best wel wanhopig meisje.

Beste jonge vrouw,

Wanhopig ben je.  Ik begrijp het en daarom vooraf: voel het beslist niet als verraad dat je er niet meer tegen kunt en dat je jouw vragen stelt aan Refoweb. Ik wil, samen met jou, proberen naar een begaanbare weg te zoeken.

Je vader heeft een hekel aan jullie dominee en heeft best veel kritiek op de dominee. Ik vind het moedig van je, dat je naar het waarom van deze kritiek durfde vragen. Het voorbeeld dat je aanhaalt maakt duidelijk dat kritiek veelal goedkoop is en de grenzen van het “je naasten liefhebben als jezelf” meestal overschrijdt. Dat de dominee namen verwisselt is iets heel menselijks. Wie niet struikelt in woorden is een volmaakt mens. De dominee is geen volmaakt mens, maar jij en ik en je vader ook niet. Ik denk dat je niet elke keer een discussie moet aangaan. Misschien dat je weer eens een keer kunt zeggen: Pa, ik vind deze kritiek niet fijn, het doet me pijn. En dan stoppen en ook daarna niet meer reageren op zijn eventuele opmerkingen.

Wat je schrijft over het  gedrag van je vader tijdens de periode van het thuis meeluisteren, is heel verdrietig voor jou en het hele gezin. Zo’n gedrag maakt heel veel kapot.  Meeluisteren heeft niets te maken met de roeping van de dominee, maar met de roeping van je vader. Hij moet als priester in zijn gezin het goede voorbeeld geven. En wanneer hij vragen heeft over het functioneren van de dominee moet hij, in de eerste plaats, bij zijn dominee zijn. Dat is bijbels.  

Ik begrijp dat jullie nu meestal niet meer naar jullie eigen dominee luisteren, maar naar andere dominees. Ik denk dat het beter is deze uitwijkmogelijkheid te benutten, dan naar een preek te moeten luisteren waar je vader doorheen praat en zijn ergernis laat blijken. Zeker ook nu je moeder het wel eens is met je vader, maar gelukkig toch niet zo ver gaat. Ik denk ook hier dat je moet ophouden je vader te stoppen. Jouw terechte reactie op het gedrag van je vader, roept temeer verzet op.

Misschien is er een mogelijkheid dat je op je eigen kamer de preek van jullie dominee meeluistert. Dit moet je dan wel eerst eerlijk en duidelijk met je ouders bespreken, waarom je dit wilt. Zet het niet scherp. Dan wordt de situatie in jullie gezin, mijn inziens, te beladen. Leg je dan neer bij de uitwijkmogelijkheid.

Blijf bidden. Voor je vader, voor jullie gezin, voor jezelf. Ik hoorde in de preek op Hemelvaartsdag een oproep naar onze jongeren over het gebed. Vroeger trokken de klokkenluiders beneden in de toren aan touwen, en dan gingen boven in de toren de klokken luiden. Al zagen ze de klokken niet, ze luidden wel.  Zo is het ook met het gebed. Trek maar aan de gebedstouwen, opdat Boven de klokken gaan luiden. Zou God niet horen, die tot Hem roepen?  (Ps. 50:15; Spr. 8:17; 1 Petr. 5:7; Openb. 3:20).

Blijf positief over je dominee, ook al besef je goed dat jullie dominee wel eens moeite heeft om iets duidelijk te maken. Hoe fijn gaven en talenten ook zijn en ik besef dat het voor de luisterende gemeente belangrijk is. Toch zegent onze God niet in de eerste plaats gaven en talenten, maar Zijn heerlijk Woord. Bidt dat jullie dominee, elke zondag, de Naam van de Heere Jezus vrij en blij mag verkondigen en de nodiging van het Evangelie mag uitgaan: Komt, want alle dingen zijn gereed. Om Jezus’ wil. Zul je jezelf niet vergeten? Vlucht met al je persoonlijke zonden en zorgen tot de Heere Jezus. Hij kan en wil rust geven, ook aan jou.

Ik ben blij dat je respectvol schrijft over je ouders, hoe pijnlijk het ook is. Blijf dat doen. Wanneer je vader gedrag vertoont in tegenspraak met zijn vroomheid, kan dat ergernis oproepen. Leg ook dat biddend in Gods handen. Jij kunt dat gedrag niet veranderen, God wel. Blijf ook de goede kanten in je vader zien. En die zijn er hopelijk toch wel? Dan blijft er evenwicht, hoe wankel misschien ook.

Nogmaals benadruk ik het. Zie je vragen niet als verraad, maar als een mogelijkheid om je terechte zorgen en verdrietelijkheden met anderen te delen. We mogen ook hierin elkaars last dragen. Ik bid je bovenal toe dat je in alles de Heere Jezus mag volgen, Die jou en mij onderwijst: “Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij , dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht”. (Matth. 11:29, 30).

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven