Geen vrienden
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 23-12-2019| 10:21
Vraag
Ik zit vaak alleen binnen bij mijn ouders en zit dan ook vaak vervelend voor mij uit te staren. Dit heeft te maken met het volgende, namelijk: ik heb weinig of geen vaste vrienden. Dit mis ik heel erg. Vooral in het weekend als vaak mijn broer of broertje naar vrienden gaan en afgesproken hebben met elkaar. Ik voel me dan vaak alleen of verlaten. Ik hoop erg dat ook ik vaste vrienden kan en mag krijgen zodat ik ook plezier en gezellige momenten mee mag maken met betrouwbare en gezellige vrienden. Heeft iemand hier een oplossing of tip voor?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Nou, laat ik je één ding vertellen: vrienden komen niet aanwaaien! Je schrijft dat je thuis op de bank zit en blijft zitten. Tja, dat geeft verveling, dat snap ik wel. Ga er op uit: nodig de vrienden die je wél hebt uit om op stap te gaan, ga samen sporten of wandelen (heeft er iemand een hond, bijvoorbeeld?), naar een of andere wedstrijd kijken. Dat laatste kan ook thuis, wanneer een kennis/vriend bij jou komt. Bedenk maar eens iets wat bij jou zou kunnen passen... en laat me dan weten wát je wilt gaan doen. Want iets dóen moet je echt zelf organiseren. Vraag desnoods aan een van je broers of zij eens met jou uit willen gaan. Zorg dat je mensen leert kennen die dezelfde interesses hebben als jij hebt. Dat kan op veel manieren, maar níét door áf te wachten!
Ik wens je alle goeds toe en reken op nog een keer een briefje van je!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je dit heel lastig vindt zou je ook met de leiding van de jv kunnen praten. Geef aan dat je je in het weekend eenzaam voelt. Misschien kunnen ze je een zetje in de juiste richting geven.
Bij ons heeft de leiding ook wel eens gezegd: willen jullie ....... eens uitnodigen om met jullie mee te gaan? Er werd geen reden erbij gezegd, hoeft ook niet. Uiteraard hebben we dat gedaan. Soms moet je even geholpen worden, maar geef het wel aan, anderen kunnen niet ruiken dat je daar behoefte aan zou hebben.
Zit je niet op jv dan is dát misschien een eerste stap. Als jullie geen jv hebben dan is er ws in een plaats dichtbij wel een jv.
Succes!
En bovenal, je bent een kind van God.
Vraag Hem om kracht en vertrouwen.
Gezang 293 heeft mij altijd veel steun gegeven:
"Wat de toekomst brengen moge,
Mij geleidt des Heeren hand;
moedig sla ik dus de oogen
naar het onbekende land."
En Psalm 139 heeft mijn ogen geopend:
"U was het die mijn nieren vormde,
die mij weefde in de buik van mijn moeder.
Ik loof u voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,
wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt.
Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel."
Misschien kan het jou ook helpen?
Want wat ik nu ook anders zou doen is als je dan thuis bent bij je ouders, het met hen gezellig maken. En voor anderen is t ook leuk en aantrekkelijk als je iets te vertellen hebt. Je zou alleen of met je ouders iets kunnen ondernemen /ervaren zodat je leven tot leven komt (bijv: leer koken of bakken en zet elke week iets lekkers op tafel, boek een tandem tocht, volg een cursus of workshop, wandel het klompenpad, ga ergens een gebakje eten, ga elke zaterdag naar de bakker/doe vooral iets wat jíj leuk vindt). Dan doe je steeds ervaring op, heb je iets te vertellen en gaan anderen zien wie je bent en kunnen ze ook makkelijker bij jou aansluiting vinden.
Sterkte en succes! En plezier met leuke dingen doen.
