Gekoer bij de buurman

Om daarvoor te gaan verhuizen zou ik nooit doen.
Gewoon proberen te praten.
Sterkte

Ja, wat moet je hier nu mee? Opmerken, vraagsteller, dat die beestjes al vroeg en ijverig bezig zijn om hun Schepper groot te maken.

U kunt ook het gesprek aangaan. Heeft dit niet een bevredigende uitkomst kunt u aangifte wegens overlast doen. Daar zal een bevoegd iemand uitspraak doen of het wel of geen overlast betreft.
Mogelijk zal deze een oplossing zoeken zoals de duiven later uit het hok laten of voeren.

@pietermans

Aangifte doen tegen een gemeentelid om een vogeltje? Er lijkt me iets meer te moeten misgaan voordat je een medebroeder of zuster aangeeft, vlg. ook 1 Kor 6:1-11

Ik denk dat de vraag verkeerd begrepen wordt.
Mijn schoonzus woont ook naast iemand die duiven voert. Het zijn geen eigen duiven, maar hij lokt vele duiven met voer. Op alle daken op het plein zitten honderden duiven te wachten, en ja hoor de buurman komt naar buiten en strooit in zijn tuin met voer. Een invasie van duiven komt erop af, duivenpoep zit op wasgoed bij buren etc. En een enorme herrie. Maar vooral de poep is daar een probleem.
Er schijnt een x een roofvogel losgelaten te zijn, een paar duiven werden gepakt. Maar na 2 dagen zitten alle duiven weer te wachten totdat het voer weer gestrooid wordt. Er valt niet met deze man te praten.
Dit zou mij ook heel erg irriteren. Iemand met een volière is prima, gezellig dat gekwetter!
Maar vogels lokken waar de hele buurt last van heeft is erg irritant!

Herkenbaar probleem als het over stadsduiven gaat.
Vermoed dat de vraagsteller het niet over de gezellige sier-, tortel- of houtduifjes heeft.

De buren voeren hier al jaren niet meer.
Toch blijven de duiven terug komen. Ze blijven terug komen om nestjes te bouwen.Gevolg is niet alleen geluidsoverlast maar ook veel viezigheid. Het trekt zelfs ratten aan.

We krijgen vaak te horen dat we niet moeten zeuren. Inmiddels is ons wel duidelijk dat mensen die dit zeggen geen enkel besef hebben van de overlast die duiven geven.

Oplossing die hier goed helpt is consequent de duiven wegjagen, (dat vergt wel wat van ons geduld, duiven zijn behoorlijk vasthoudend - wij ook) daarnaast hebben we een plastic roofvogel geplaatst.
Voordeel is wel dat de buren niet meer (mogen) voeren omdat de gemeente streng handhaaft. De buurt laat het dus wel.

Ik zou proberen de buurman toch aan te spreken. Het is niet gezond als het voeren van de duiven ten koste gaan van uw (nacht)rust.

Ooit stond er een column in het RD van ds. C.J. Meeuse over de overlast die hij van duiven ondervond. Totdat..

Kirrende duiven
Toen ik nog maar kort in Rotterdam woonde en nogal wat tijd op mijn studeerkamer doorbracht, hoorde ik onophoudelijk het kirren van Turkse tortels op het kerkdak. De pastorie stond tegen de kerk aan gebouwd en de duiven hadden ongetwijfeld hun vaste rustplaats op de hoge nok van het dak. Ver buiten het bereik van katten, met een prachtig uitzicht over het Mijnsherenplein, bedreven ze daar hun liefdesspel, waarbij de mannetjes met diepe buigingen de vrouwtjes het hof maakten, of anders hun lokroep deden horen.
Eerst hoorde ik het aan. Het was 's morgens kirren, 's middags kirren en 's avonds kirren. En altijd weer hetzelfde klagelijke geluid. Was het soms juist dat wat me vermoeide: dat steeds maar klagen? Inderdaad, de opgewekte variatie die je ''s morgens en ''s avonds bij een merel beluistert, veroorzaakt geen irritatie. En ook de zang van andere vogels beluister ik graag. De kanaries in mijn volière zorgen er zelfs voor dat ik voortdurend de vogels de lof van hun Schepper kan horen bezingen. Want dat doen ze ten diepste toch, ook al hebben ze door hun instinct ook andere oogmerken. Vormen de duiven daarop dan een uitzondering?
Ieder keer als ik op mijn studeerkamer kwam, hoorde ik ze weer: de klagelijk kirrende tortels. Mijn irritatie groeide. Moet ik dat hier nu alle dagen aanhoren? dacht ik. Totdat..
De Heere bepaalde mijn gedachten bij een Bijbeltekst over een kirrende duif: "Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, in het verborgene ener steile plaats, toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen; want uw stem is zoet, en uw gedaante is liefelijk" (Hooglied 2:14). Daar vergelijkt God Zijn Kerk met een duif . Eigenlijk gaat het hier over de Bruidegom Christus, Die Zijn bruidskerk bemoedigt. Hij gebruikt het beeld van een duif, die zich verscholen houdt in een kloof van de rotsen vanwege het gevaar van de roofvogels. Verbergt ze zich daar voor haar vijanden, ze moet zich niet verbergen voor wie het goede voor haar zoekt. Christus zegt: Toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen! De bruidskerk mag aan Christus haar stem doen horen, ook al weet ze niet meer te doen dan klaaglijk te kirren, steeds hetzelfde.
Wat een les! Wat een bemoediging voor hen die hun bidden niet voor bidden kunnen houden en altijd maar klagend hetzelfde bij God vertellen. Het mag! Het is Hem aangenaam! Hij vindt die stem zoet! Ook al zijn er mensen die er zich aan zouden ergeren. Die mensen moeten zich schamen. God ergert Zich niet. Je mag, ook als jongere, steeds dezelfde nood bij de Heere klagen. David zegt daarom: ''k Zal ''s avonds klagen, zuchten, stenen; ''k zal ''s morgens kermen, ''s middags wenen, en God zal op mijn bede merken (Psalm 55:10, berijmd).
En Christus wil Zijn duifje ook zien. Want Hij geniet van haar schoonheid, vooral als de zon op haar veren schijnt.
Zo mag Gods kind Gods werk vertonen: Gelijk een duif door ''t zilverwit en ''t goud, dat op haar veed''ren zit, bij ''t licht der zonnestralen ver boven and''re voog''len pronkt, zult gij, door ''t Godd''lijk oog belonkt, weer met uw schoonheid pralen (Psalm 68:7, berijmd).
Nu ergeren kirrende duiven me niet meer. Nooit meer. In Israël zag ik ze, in het verre noorden, in Hanniqra, in de kloof van de steenrots. Daar verscholen ze zich voor de roofvogels en lieten ze hun gekir horen. Ons tot voorbeeld.

Ja, als een gesprek niet helpt, een oplossing niet naar wordt geluisterd en je er aan onderdoor gaat dan moet je soms gewoon aangifte doen.
Aangifte is niet meteen iemand crimineel maken. Het is een proces waar een onpartijdig iemand een goede beslissing neemt. Het is een systeem wat uit de tijd van Mozes komt. Wijze mensen die een verstandig besluit nemen waar tegenover elkaar staande partijen niet uitkomen.

Zoals mevrouw Rots -de Weger ook zegt: houd rekening met elkaar, dus ook de duivenvoerende buurman met de vragensteller.

Duiven zijn mooie beestjes, geniet ervan maar laat een ander ook van zijn of haar leven genieten als die niet zo fan van duiven is.

Ik kan de vraagsteller wel begrijpen.
Een van mijn buren heeft ook duiven. Alles zit onder de duivenstront. Vooral het dak van mijn schuur.
Wordt je echt niet blij van.

Tjonge jonge bij ons zaten er van de zomer net uitgevlogen kauwtjes, echt super super vroeg krijste ze om eten, soms dacht ik, kappen nou, maar als ik dan naar buiten keek en de nog wat verfrommelde jongen zag zitten, was de irritatie over, een beetje stront geef ik niet om, we hebben ook een hele tijd een uitgeputte duif gehad, die is een jaar op ons straatje gebleven, alleen met een vorstperiode is hij doodgegaan, dat gaf pas veel poep, vooral op de plek waar hij sliep, nou water maakt alles schoon.

Het is binnen de wet zodanig geregeld dat iemand (en de dieren die onze zijn hoede staan) niet op onrechtmatige wijze overlast mag bezorgen. Het kan ook nog zo zijn dat dit soort zaken geregeld worden door een APV, de Algemene Plaatselijke Verordening. Is het een huurwoning waarin uw buurman woont dan zijn er ook regels opgesteld door de woningverhuurder aangaande het houden van dieren.

Vooropgesteld, ik kan me de overlast wel goed indenken terwijl ik geen buren heb die duiven houden. Onder de reacties lees ik dat deze - legitieme - klacht wordt gebagatelliseerd ("één vogeltje"). Zou men ook zo reageren als een hond 's ochtends vroeg al de buurt zou wakker blaffen? Dat die hond "...al vroeg en ijverig bezig is om zijn Schepper groot te maken?" Mij lijkt het dat de respondenten niet zelf hebben ervaren wat het is wanneer duiven 's ochtendsvroeg in de zomer, bij het krieken van de dag, pal boven het openstaande slaapkamer zitten en aan het koeren slaan...

Er is ruimschoots jurisprudentie waaruit blijkt dat de houder van dieren al het nodige moet doen of laten om overlast te voorkomen, bijvoorbeeld een ophokplicht gedurende de nacht tot aan een bepaald tijdstip in de ochtend. Het is, zoals een juridische term luidt, nu eenmaal een kwestie dat binnen in het algemeen maatschappelijk verkeer het betamelijk is dat dieren geen aanhoudend overlast mogen bezorgen voor omwonenden.

Hoe dan ook, u én de buurman hebben met elkaar rekening te houden en is het van belang dat u hem te kennen geeft dat u last heeft van het vroege gekoer van de duiven en dat u hem gerust kunt vragen om maatregelen te treffen dat dit kan worden voorkomen. Doe dit zonder boos te worden, op je strepen te staan of met juridische maatregelen te dreigen.

Geef hem in alle redelijkheid tijd en de gelegenheid dit te doen en als dit uitblijft dan kunt u hem weer vragen waarom hij geen maatregelen heeft getroffen. Probeer tot een redelijke oplossing te komen. Afhankelijk van het antwoord wat hij u geeft kunt u bepalen wat u verder te doen staat. Zegt hij dat hij - kort gezegd - maling heeft aan wat u zegt dat kunt u hem formeel aanzeggen dat u wil dat hij maatregelen treft, daarbij aangevend wat uw klachten zijn en dat u op die en die dagen/tijdstippen geprobeerd heeft middels minnelijke doch vergeefse gesprekken, zo nu blijkt, tot een redelijk aanvaardbare oplossing te komen, althans een situatie waarin uw klachten worden erkend en er maatregelen worden getroffen en u de buurman in staat stelt zijn hobby uit te oefenen, zij het onder bepaalde redelijke en billijke voorwaarden.

Ik ken uw woonsituatie niet en ook niet van de buurman, maar als het om huurwoningen gaat kunt u uw klacht ook deponeren bij de woningverhuurder omdat deze tot op zeker hoogte verantwoordelijk is voor uw woongenot.

Ik zou evenwel de kerkenraad hier niet mee belasten, want dat is een hoofdstuk apart.

Probeer in ieder geval in alles redelijk én billijk te zijn, laat u zich niet verleiden boos te worden en dingen te zeggen of te doen waar u later spijt van zult krijgen of dat de verhoudingen daardoor danig worden aangetast.

Dan bent u namelijk verder van huis...

Het mooiste is samen praten en als je er niet uit komt in het gebed te gaan voor de oplossing, vooral als je beide naar de zelfde kerk gaat ligt dat toch duidelijk voor de hand?
Bij Vader kun je voor alles terecht.