Man en vrouw zijn verschillend
C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 01-10-2019| 10:57
Vraag
Man en vrouw zijn verschillend gemaakt, ook als het gaat over denkwijze en de connectie met elkaar. Zoals ik ertegenaan kijk: een vrouw is geneigd te praten over elkaars beleving van zaken. Op die wijze zoekt zij juist toenadering, verdieping van haar huwelijk. Een man heeft daar juist een hekel aan en is emotioneel onbenaderbaar. Hij houdt niet van dergelijke gesprekken, houdt veel voor zichzelf, waardoor ik soms het gevoel heb dat ik met een vreemde ben getrouwd. Dat doet mij dan veel pijn.
Hij is volledig praktisch gericht. Voor hem is mijn vrouwelijke toenadering tot een verdieping van ons huwelijk juist een last dat voor strubbeling kan zorgen. Het lijkt er dus op dat een man (en daarmee tegelijk ook de vrouw) meer gebaat is met een vrouw die denkt als een man in plaats van dat zij ook een vrouwelijke denkwijze heeft.
De vraag is nu: Waarom heeft een vrouw in de schepping dan toch een andere denkwijze gekregen? Hoe moet ik dit in bijbels licht zien en hier mee omgaan?
Antwoord
Beste mevrouw,
Heeft onze Schepper man en vrouw niet juist prachtig, elkaar aanvullend, gemaakt? Leest u maar na in Genesis 2:18: “Een hulp als tegenover hem”! Waarbij het nu voor ons als ménsen de uitdaging is om elkaar te willen leren kennen. Dat betekent veel en goed observeren en luisteren naar elkaar, naast het voeren van de nodige gesprekken en het regelen van praktische zaken.
U begint uw brief met een algemene vooronderstelling om daarna over te gaan op uw persoonlijke situatie. Nu ken ik u niet, maar wanneer er zich in de communicatie tussen uw echtgenoot en u strubbelingen voordoen is het wellicht raadzaam om daar eens met een deskundige over te gaan praten. Of, als u dat vooreerst nog een stap te ver vindt, leest u een paar boeken over de verschillende manieren van communiceren waar al veel uit te leren valt.
Nog een vraag ter overweging: zou het gemakkelijker worden als we hetzelfde denken, spreken, handelen? Ìk denk van niet, want dan zit nergens meer een uitdaging in! Is het dan helemaal geweldig als we verschillend denken, spreken, handelen? Nee, want dat maakt het leven niet altijd gemakkelijker. Zeker niet. Wél boeiender. En met méér eerbied en ontzag voor Hem die alles en allen zo bijzonder geschapen heeft!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zelf heb ik veel gehad aan het boek 'De 5 talen van de liefde' van Gary Chapman (uitgeverij Medema). Er staan zoveel praktische tips en voorbeelden in waar je echt wat mee kunt. En wat je niet past, dat laat je gewoon liggen.
Ik wil vragenstelster aanraden om dit boek te lezen! Als je het niet meer nieuw kunt krijgen, dan zeker nog tweedehands.
In een relatie/huwelijk is het de kunst om het verschil te herkennen, het te accepteren en daarover te spreken. Zoals Mevr. Rots stelt: Bij gelijke karakters loop je immers ook het risico dat de uitdaging verdwijnt. Niet dat je altijd uitgedaagd moet worden natuurlijk maar als man en vrouw vul je elkaar aan. Toen Adam de dieren een naam gegeven had, en hij de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke dieren blijkbaar tot zich door liet dringen, kwam hij tot de ontdekking dat er iets aan hem (aan de mens) ontbrak. De Heer gaf hem daarin gelijk en vormde voor hem een hulp die bij hem paste. Dat is de positie die man en vrouw ten opzichte van elkaar innemen. Elkaar tot hulp en samen één.
(Ik ken trouwens ook relaties waarbij de vrouw de rol inneemt van "hulp die OP hem past" maar dat geheel ter zijde ;))
Dat is wat mij (man) betreft wel heel erg gegeneraliseerd. Ik zou me doodongelukkig voelen in een huwelijk zonder gesprek over gevoelens. Heerlijk zulke gesprekken! Als ik naar mezelf kijk en naar andere mannen in mijn omgeving, zijn ook wij op zoek naar verdieping en beleving in onze relaties (getrouwd of niet). Maar, het probleem is alleen dat veel mannen daar wat moeilijker over praten dan vrouwen. Er zijn nou eenmaal ook meer mannen met autisme dan vrouwen, om maar wat te noemen.
Misschien een mooie taak voor jou om af te dalen naar zijn niveau en hem vanuit dat startpunt iets te leren op dit gebied? Zijn er ingangspunten waar jij bij hem iets losmaakt, om van daaruit zulke gesprekken op te bouwen? Van het een komt vaak het ander...
De 5 talen van de liefde is inderdaad zeker een aanrader! Is wellicht ook een leuke ontspannen gespreksstarter met je man, om te vragen: wat zijn jouw liefdestalen?
Ik lees:
'Hij houdt niet van dergelijke gesprekken, houdt veel voor zichzelf, waardoor ik soms het gevoel heb dat ik met een vreemde ben getrouwd. Dat doet mij dan veel pijn.'
Kan het zijn dat daar je moeite zit? Dat jij het idee hebt je man niet echt te kennen?
Wat doet het jou, dat hij veel voor zichzelf houdt? Pijn zeg je en wat nog meer? Heb je misschien de gedachte dat je niet belangrijk genoeg voor hem bent? Voelt het mogelijk als afwijzing voor jou? Voel je eenzaamheid hierin?
Ik herken de situatie getrouwd te zijn met een man die geen verdieping zoekt dmv gesprekken. Dat mis ik. Inmiddels kan ik de mooie dingen van onze relatie zien. Daar is een heel proces aan vooraf gegaan. Aan het begin daarvan wilde ik het liefste dat m'n man zou veranderen. Uiteindelijk ben ik zelf het meeste veranderd.
Heb je iets aan deze reactie?
Een hartelijke groet!
