Geen schuldgevoel bij seks

Ds. A.A. Egas | Geen reacties | 12-02-2019| 12:57

Vraag

Ik heb inmiddels zes jaar een relatie (over ruim een jaar trouwen we). In de eerste twee jaren hebben we elkaar goed leren kennen een een solide basis opgebouwd. In de jaren erna zijn we steeds verder naar elkaar toe gegroeid en hebben inmiddels regelmatig gemeenschap. Ik lees regelmatig wat op deze site en nu was mijn oog gevallen op een aantal vragen over seks voor het huwelijk.

In deze artikelen lees ik dat dit zondig is en wanneer je hier mee doorgaat in zonde blijft. Nu lezen we dit en reflecteren dit op onze relatie en komen we tot de conclusie dat we ons niet zondig voelen of spijt hebben. Eerlijk gezegd vinden we het verstandig gemeenschap te hebben op het moment dat een stel daar aan toe is (uit liefde, niet uit lust) in plaats van dit gevoel op te kroppen tot een huwelijksnacht. Je hoort vaak over frustraties omdat het dan te geforceerd moet gebeuren.

Enfin, het ontbreken van dit schuldgevoel komt voort uit:
-we respecteren elkaar altijd en willen en kunnen niet zonder elkaar;
-we betrekken God in onze relatie en keuzes;
-we hebben gemeenschap uit diepe liefde voor elkaar en gevoel van verbondenheid en niet uit pure lust. Eigenlijk is het enige dat nog ontbreekt het ‘boterbriefje’.

Nu lees ik in veel reacties dat het verstandig is de gemeenschap stop te zetten tot het trouwen. Het zou een behoorlijke strijd zijn om te stoppen, maar wat zou ons een overwinning opleveren? Tevredenheid bij de geloofsgemeenschap? De gemeenschap komt voort uit pure liefde en overtuiging bij elkaar te horen. Wat voegt een huwelijkscertificaat (papieren bewijs) dan nog toe richting God?

Een jaar lang geen advertenties zien op Refoweb?

Antwoord

Dag vriend(in),

Dank voor je uitgebreide vraag. Inderdaad is hier al veel over geschreven en heb ik daar nog weinig aan toe te voegen.

Laat ik dit mogen zeggen. De manier waarop jij over deze dingen schrijft -ik zegt dit met liefde- is echt beïnvloed door de tijdgeest. Wat wil ik daarmee zeggen? Wel dat wat goed voelt ook goed is. Je schrijft namelijk: “Nu lezen we dit en reflecteren dit op onze relatie en komen we tot de conclusie dat we ons niet zondig voelen.” Het gaat er niet om of we ons zondig voelen, maar of Gods Woord zegt dat iets zondig is. Wanneer je de Bijbel op dit punt onderzoekt, dan blijkt dat seksualiteit een gave van God is, Die Hij plaatst binnen het huwelijk. Dat zien we zelfs al bij Jacob. Terwijl hij al een man van 77 jaar is en hij innig verliefd is op Rachel, ze dagelijks ontmoet, heeft hij toch zeven jaar op haar gewacht. Wanneer die zeven jaar om zijn geeft hij duidelijk aan dat hij nu met haar wil trouwen en gemeenschap met haar hebben. Zie hiervoor Gen. 29:21.

Een ander voorbeeld vormen Jozef en Maria in het Nieuwe Testament. Hoewel ze al in ondertrouw zijn hebben ze nog geen gemeenschap gehad, want Maria roept verwonderd uit: “Hoe kan dat, dewijl ik geen man beken.” Zie hiervoor Lukas 1:34. Dit zijn zomaar twee voorbeelden ‘uit het leven gegrepen’, zoals de Bijbel die schetst. Verder wijzen verschillende passages over het huwelijk in deze richting. Naar een Bijbelse overtuiging hoort de seksuele gemeenschap binnen het huwelijk, nadat we elkaar voor altijd liefde en trouw hebben beloofd (het zogenaamde boterbriefje) en Gods zegen hebben ontvangen in Zijn huis (de kerkelijke huwelijksbevestiging).

Wanneer je schrijft God in alles te betrekken, luister dan ook in deze zaken naar Zijn Woord, dat een lamp is voor onze voet en een licht op ons pad. Daar alleen ligt ware vrede in. Dat kan ook inhouden dat we ons van een verkeerde weg bekeren, met alle strijd die dat met zich meebrengt. Het gaat hierin niet om de tevredenheid van een geloofsgemeenschap te verkrijgen, maar om het doen van Gods wil. Ik moet daarbij denken aan de vreugde die de dichter van Psalm 19 hierin vindt en die wens ik jullie ook toe: “Dus krijg ik van mijn plicht, O God een klaar bericht. Wat is ’t vooruitzicht schoon! Hij die op U vertrouwt, Uw wetten onderhoudt, vindt daarin grote loon.”

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Jullie ds. A. A. Egas