Knijpen op privéplekjes

A. Teerds-Gertenbach | 4 reacties | 30-10-2018| 08:00

Vraag

Zoonlief (6) knijpt soms zijn zusje (net 4) in haar kruis. Ik weet niet hoe hij op deze gedachte gekomen is om het te doen. Wij als ouders vinden dit heel erg, hij maakt mij en zijn vader er heel boos mee en dat weet hij ook heel goed. We hebben straf gegeven, hem naar zijn kamer gestuurd en uiteraard duidelijk gezegd dat dit niet de bedoeling is. Sorry laten zeggen.

Gelukkig is het al weer een tijd geleden, maar toch blijft het een aandachtspunt. Ik ben zo bang dat hij dit blijft doen, het kan zoveel schade aanrichten... en misschien ook bij meisjes uit zijn klas. Is dit normaal voor deze leeftijd? En hoe kunnen we hier het beste mee omgaan, mocht het weer gebeuren?

Ter toevoeging aan mijn vraag: als het gebeurt, is het tijdens stoeien/spelen. Verder hebben we een vrij stabiel gezinnetje en doen we ons best om de kinderen een liefdevolle basis mee te geven. Geen bijzonder gekke dingen zeg maar.


Antwoord

Je zoontje knijpt tijdens het stoeien of spelen zijn zusje. Ja, dat gebeurt, maar het nare is vooral dat hij dat in haar kruis doet. Het is goed dat je aan je vraag toevoegde dat jullie een vrij stabiel gezinnetje zijn. Natuurlijk gebeuren er wel eens vervelende dingen, maar er zijn geen bijzondere problemen. Het gedrag zal vermoedelijk dan ook niet te maken hebben met incest of seksueel misbruik. 

Waarom jouw zoontje precies op die plaats knijpt, weet je niet. Het is best mogelijk, dat het een keer per ongeluk gebeurd is. Hij maakte jullie erg boos met dat gedrag. Die behoorlijk heftige reactie van papa en mama kan maken dat hij zijn gedrag herhaalt. Hij voelt aan dat het voor jullie iets belangrijks is en mogelijk wil hij die aandacht wil vasthouden. 

Natuurlijk is het goed om dit gedrag niet toe te staan. Je kunt het stoppen door boos te worden en straf te geven, maar dat is een negatieve manier en je zoontje begrijpt niet waarom jullie zo heftig reageren. Negeren van verkeerd gedrag kan ook, maar in dit geval is dat moeilijk. Je blijft toch met een soort ‘onveilig’ gevoel zitten. Je wil niet dat hij zijn zusje of andere meisjes zo knijpt en je denkt daarbij ook aan de schade die dat kan opleveren.
 
Nu kan het wellicht ook anders en daarom wil ik je het volgende vragen. Zijn jullie al bezig met seksuele opvoeding? Heb je het al gehad over het verschil tussen jongens en meisjes, de privéplekjes van het lichaam, het ‘nee’-zeggen als het lichaam door anderen dan papa en mama juist op die privéplekjes wordt aangeraakt...? Het zijn zo enkele van de vele onderwerpen, waarover je samen met je kind in gesprek gaat. In zulke gesprekjes geef je je kind je volle aandacht, want je wil iets belangrijks aan hem vertellen. Dat kan heel positief werken. Veel ouders geven aan dat het een bijzondere band schept. 

In plaats van heel boos te worden en straf te geven -negatieve aandacht- zou je aan je zoontje in de seksuele opvoeding kunnen leren dat hij privéplekjes heeft en zijn zusje ook en dat je die plekjes niet aanraakt en nog minder daar knijpt. Dat is niet alleen pijnlijk, maar óók privé. Zo leg je uit en geef je je kind op een positieve manier al veel mee, waarop je later ook nog weer terug kan komen als je in de seksuele opvoeding verder spreekt. Ik hoop, dat je iets aan mijn antwoord hebt!
 
Mw. A. Teerds-Gertenbach

Lees meer artikelen over:

opvoedingseksuele voorlichting
Dit artikel is beantwoord door

A. Teerds-Gertenbach

  • Geboortedatum:
    29-01-1951
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Hendrik-Ido-Ambacht
  • Status:
    Actief
44 artikelen
A. Teerds-Gertenbach

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
4 reacties
shaila
30-10-2018 / 15:34
Helder antwoord. Ook ik denk dat jullie veel te heftig hebben gereageerd. Het groter gemaakt dan het is. Al zal dat waarschijnlijk onbewust van de schrik zijn gebeurd. Probeer op een relaxed manier over deze dingen te spreken en maak het niet te beladen!
Lekkerbek
30-10-2018 / 16:53
Best een heftige reactie hebben jullie gegeven. Maar ik snap ook dat je op dat moment even niet weet hoe je moet reageren.
Ik zou t knijpen op intieme plekjes t zelfde "straffen" als knijpen in de arm. Ze mogen elkaar gewoon niet knijpen. Maar hoe bozer je wordt hoe intetessanter het voor kinderen wordt. En inderdaad, het wordt waarschijnlijk tijd om alvast een begin met seksuele voorlichting te maken. Al zou ik dat zelf niet koppelen aan knijpen. Ik zou gewoon als je een x met hem samen bent en je merkt dat hij wel in is voor een gesprekje het één en ander vertellen, dat er niemand aan zijn lichaam mag komen (ook aaien van zijn benen bv door een vreemde is not done, dus niet alleen intieme plekjes). Zeg gewoon dat jij ook niet aan andere kinderen mag zitten, en kinderen ook niet aan elkaar.
Kinderen zijn op een leeftijd dat ze elkaar en anderen ontdekken, maak het niet te zwaar, maar houdt altijd wel je ogen en oren open.
Maar weet je, als mijn collega om iets helemaal door t lint gaat weten andere collega's hoe ze hem moeten "pakken" als t nodig is. Zo werkt het helaas dus bij volwassenen maar dus ook bij kinderen. Zeg gewoon: nu zit je alweer te knijpen, ga maar even op je kamer nadenken. Maar dit óók op deze manier zeggen als hij in haar arm knijpt!
Succes!
Han13
30-10-2018 / 20:51
(Vraagsteller)
Dank voor de reacties! Verhelderend met feedback, heel fijn.
Achteraf was het wel een heftige reactie ja, dat kwam ook omdat ik er enorm van schrok. De 'leeuwin' die haar meisje wil beschermen.
Het is een goed idee om hierbij aan te sluiten met seksuele opvoeding. Ik hoorde ooit over het boek 'blozen mag', tijd om hem aan te schaffen!
Dank voor deze handreiking om hier toch een positieve draai aan te geven!
Rosarah
31-10-2018 / 11:26
Succes vraagsteller! Ik kan de boekjes van 'Saar en Jop' ook aanbevelen; er staat weinig tekst maar wel veel plaatjes in, waardoor je zelf kunt bepalen wat je precies wilt vertellen. Achterin tips om vragen te stellen etc...
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Ik geloof, maar gebrekkig

Ik geloof, maar gebrekkig. Ik wil heel graag God dienen, oprecht, maar ik val steeds weer terug... Ik wil wel geloven dat mijn zonden vergeven zijn, maar hoe weet ik dat nu zeker? Is mijn schuldbelijd...
Geen reacties
29-10-2009

Man heeft roeping voor zendingswerk

Mijn man heeft me laten weten te worstelen met de roeping om zendingswerk te verrichten. Natuurlijk voelde ik al dat er iets was, maar dit heeft me toch wel overvallen. Ik wil het hem niet moeilijker ...
2 reacties
29-10-2013

Ouders veel verdriet gedaan

Ik ben een jonge vrouw, net de 20 gepasseerd. Toen ik 18 jaar was heb ik het contact met mijn ouders voor vijf maanden verbroken, omdat ik toen geen andere uitweg zag. Ik had rust nodig om woede, angs...
1 reactie
29-10-2012
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering