(On)redelijk
C. M. Chr. Rots - de Weger | 8 reacties | 06-07-2018| 11:33
Vraag
Mijn man is een hardwerkende man die graag veel uren per week werkt. Het liefst zou hij 60 uur per week werken en niet minder. Hij zegt dat zijn gezin het belangrijkste is. Op dit moment hebben we een jong gezin en ik heb gezondheidsproblemen waardoor ik regelmatig niet meer voor mijn gezin kan zorgen. ‘s Avonds als mijn man thuis is helpt hij mee, maar overdag is hij aan het werk en sta ik er alleen voor. Dit valt mij regelmatig erg zwaar.
Ik heb hem gevraagd wat meer thuis te zijn, bijvoorbeeld door de week een keer vrije dagen op te nemen, zodat ik een keer tijd heb om bij te tanken. Maar dat wil hij niet. Hij zegt dat als hij een werkweek van 40 uur heeft, het leven voor hem geen zin meer heeft. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik en zijn gezin niet prioriteit 1 zijn. Het gaat zover dat laatst toen ik flauwgevallen was, hij me heeft laten liggen en naar zijn werk is gegaan. Dit heeft me diep geraakt. Als hij het gevoel heeft iets van zichzelf in te moeten leveren wordt hij verschrikkelijk boos. Hoe moet ik hiermee omgaan of ben ik onredelijk?
Antwoord
Beste vragensteller,
“Ben ik onredelijk”, is uw vraag. Nee, dat bent u niet! U hebt samen met uw echtgenoot een (groeiend) gezin, waar u samen verantwoordelijk voor bent. Uw man gaat van het standpunt uit dat hij hard moet werken. Waarschijnlijk is hij ervan overtuigd dat hij ál die uren ook nog eens voor ú en de kinderen maakt. Dat is zijn zorg voor het gezin. Zijn prioriteit, al dan niet op principes gegrond. En dat ‘inleveren’ door hem dáárom geen optie is.
Helaas heeft een en ander als gevolg, dat u veel alleen thuis bent. Met de kinderen die aandacht, tijd en vooral energie vragen. Daarbij komt uw gezondheid, die niet optimaal is. Wat moet u doen? De vraag veranderen in: wat kúnt u doen! Uw man veranderen gaat niet lukken (zoals ik in uw korte briefje lees). Dan blijft er één partner over, en dat bent u zélf! Wordt het huishouden te veel, zoek een hulp. Natuurlijk kost dat geld, maar hoe heerlijk is het als de vloer gedweild is, de ramen gezeemd en er regelmatig gestofzuigd wordt! Dat maakt uw leven rustiger: nodig toch?
Nog een: zijn de kinderen te druk, of kost het teveel energie... zoek een ‘kindermeisje’ (of -jongen) die spelletjes doet, voorleest, naar de speeltuin gaat, enzovoort. Misschien is dat via buren, kennissen, vrienden, de ‘kerkfamilie’ (jeugdvereniging!) te regelen, zodat u af en toe even kunt relaxen. En/of: wordt het doen van boodschappen te zwaar en te tijdrovend, laat ze bezorgen door de supermarkt (dat kan tot ín de keuken!), zodat u niet hoeft te sjouwen.
Ik geef u een paar tips, die direct toepasbaar zijn zonder dat uw echtgenoot ook maar één minuut eerder thuis hoeft te zijn. Móóier is het als hij leert inzien dat er méér is dan werken, maar dat is een ander verhaal. Probeert u eerst maar eens voor uzelf op te komen door wat ik hierboven schreef. En bedenk daarbij, dat de wereld groter is dan uw gezin, waarmee ik bedoel dat u hulp moet inschakelen als u het met z’n beiden niet (meer) redt. Dat kan de buurvrouw zijn, of familie, of de dominee (wijkouderling/diaken) of desnoods uw huisarts (gezien uw gezondheidsprobleem kunt u zeker over uw vermoeidheid praten!).
U schrijft, dat hij u diep geraakt heeft door weg te gaan toen u was flauwgevallen. Dat snap ik en dat hóórt zeker niet. Maar... gaat u hem niet claimen, verwijten of weet ik wat, want dat lost niets op en brengt eerder verharding van standpunten! Kies op een rustige manier voor het inschakelen van anderen, waardoor hij zíét dat het voor u érnst is. Moet hulp betaald worden, dat is dan een gegeven (misschien kan er ergens op bezuinigd worden). Bedenk, dat úw energie ónbetaalbaar is. Voor uw man. Voor uw kinderen. Voor uw gezondheid.
Ik wens u alle goeds toe,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Is het om de vele kosten van het gezin, of omdat hij zich dan meer 'man' voelt, of voelt hij zich misschien 'opgesloten' thuis?
Wanneer hij je gewoon laat liggen als je flauwgevallen bent, dat gaat echt veel te ver! Op zo'n moment hoor jij voor het werk of wat dan ook te gaan. Dat komt op mij over als een hele harde, egoistische man, en niet een man zoals je beschrijft : 'Hij zegt dat zijn gezin het belangrijkste is.'
Men moet werken om te leven, maar je leeft niet om te werken.
Tips van mw Rots zou ik zeker opvolgen.
Zijn er geen opa's en oma's? Ken zat mensen die niks mankeren en het samen doen en dan komen nog die opa's en oma's 2 keer in de week oppassen.
https://www.zorghulpatlas.nl/medische-zorg/thuiszorg/
Om eerlijk te zijn verwacht ik niet dat je man zo uit zichzelf gaat veranderen. Zelfs als jij flauwgevallen bent heeft dat zijn ogen niet geopend! Ik vind dat echt heel verdrietig en het is heel normaal dat dit je pijn heeft gedaan. Ik verwacht dat jij je man zelf ook niet kunt veranderen, maar er is er Een die dag wel kan! Hoeveel pijn je ook voelt: bid voor je man. Ik kan je het boek 'De kracht van een biddende vrouw' van Stormie Omartian van harte aanbevelen. Ik denk dat je je herkent in de auteur. In dit boek leer je voor je man te bidden en laat je God het werk doen. Hij zal je niet loslaten!
Hier lees je meer over het boek: https://www.gideonboeken.nl/de-kracht-van-een-biddende-vrouw-1. Het is echt heel helpend!
Veel sterkte toegewenst!!
Wat mij in de reacties opvalt is dat men ongezien partij kiest voor vragenstelster en de man direct veroordeelt, Coby6 die haar reactie al begint met: 'Zulk soort mannen..' Terwijl we slechts het verhaal van één kant horen, het verhaal van de man kennen we niet!
Zou me niet verbazen als hij vanuit heel goede bedoelingen doet zoals hij doet. En misschien reageert vragenstelster wel heel claimend en verwijtend naar hem waardoor hij zich met zijn houding en emoties geen raad meer weet en ook niet meer weet hoe te reageren als zij omvalt..
We weten het gewoon niet, dus pas op met oordelen!
Maar goed, ik heb al eens huishoudelijke hulp voorgesteld, maar dat wil ze niet, ze wil alleen maar mij meer thuis. Zelf is ze altijd maar met de kinderen en huishouden bezig en ziet mij amper staan (ik ben alleen handig als hulp, zo voelt het). Wat meer positiviteit vanuit haar zou ik wel heel fijn vinden.
(Ps. Ik ben de man niet!! Maar ben het met tomgelover eens; we horen maar 1 kant van het verhaal. Er word bijv gezegd dat de man onredelijk is. Maar wie zegt dat de vrouw dat niet is? En 'zulk soort mannen'; misschien is het wel een hele lieve, trouwe man met de beste bedoelingen vd wereld...
Wel wil ik de vrouw sterkte wensen (zij heeft het zwaar ) en de man ook (wil gewoon hard werken maar heeft een vrouw die dat niet ziet zitten).