Respectloze man

Vaak helpt het niet als je er op het moment zelf iets van zegt. Misschien kun je er op een later moment beter over praten en dan vooral uitleggen hoe het voor jou overkomt, heel erg praten vanuit ik. Dus niet: echt smerig dat je je bord uitlikt, maar: ik vind het niet zo fris om een bord uit te likken en ik krijg er een naar gevoel van.

Misschien kan de vraagstelster proberen om iets terug te doen wat haar echtgenoot verafschuwt (neuspeuteren, smakken o.i.d.?). En als hij er dan wat van zegt, kan ze terugzeggen dat zij dat aflikken net zo irritant vindt als hij dat wat zij doet. Dus niet om wraak te nemen, maar alleen om aan te geven hoe irritant dat aflikken voor haar is.

Mijn eigen ervaring is als volgt: sommige van mijn familieleden hebben er een handje van om de ganse tijd in hun mond te pulken. Subtiele hints helpen dan niet, maar als ik daarna bijvoorbeeld mijn soep opslurp en, na een afkeurende opmerking van hen, aangeef dat ik hun pulken net zo irritant vind als zij mijn slurpen, kan het kwartje wel gaan landen.

Vraag eens of hij het ook fatsoenlijk vindt als er vreemden bij zijn, of dat hij dit ook doet als je bij anderen thuis eet. Dat zal hij waarschijnlijk ook niet normaal vinden.
Misschien komt hij zo tot inzicht.

Ik doe het soms ook. Mijn vrouw heeft dan superlekker gekookt en het eten is niet te versmaden. Gelukkig vat ze het op als compliment;-)

@Henk63: dat bord hoeft in ieder geval niet meer afgewassen te worden. Is nog millieuvriendelijk ook :D

(Ik kom dan overigens nooit bij je eten, tis dat je het weet ;) )

Beste....
Als dit het enige is waarin uw man respectloos is, misschien kunt u het dan gaan accepteren...?! Dan kunt u het misschien ook loskoppelen van uzelf. Uw man likt zijn bord af, dus hij wordt erop aangekeken en/of is daar verantwoordelijk voor. U niet!
Maar waarschijnlijk is er meer aan de hand, want u noemt dit een klein voorbeeld. Vertel eens over de anderre dingen, die ingrijpender zijn en u moeilijk vindt om te vertellen... toch zou het duidelijker kunnen maken waar u mee zit. Misschien kunnen we daarin meedenken en meeleven...?!
Of gaat het u om het feit dat u niet gehoord wordt, niet serieus genomen wordt door uw man en hij heel boos wordt, als u iets zegt?

Een aspect, dat in de antwoorden een beetje ondergaat en wat ik met alle respect ook mis in het antwoord van mevrouw Rots, is het grotere geheel.
Het bord aflikken is alleen een voorbeeld van de vraagstelster om aandacht te vragen voor het probleem, dat haar man haar mening en gevoelens niet belangrijk is.

- Hij doet dingen, die we normaal kunnen vinden of ook niet, maar die zijn vrouw onaangenaam vindt.
- Als ze probeert er met hem over te praten (en ik kan uit de vraag niet met zekerheid opmaken of ze bedoelt op het moment zelf) wordt hij kwaad.
- Het schijnt een gewoonte te zijn haar niet met respect te behandelen.

In het huwelijk worden twee mensen één. Dat gaat, zeker in het begin en vaak ook tijdens de opvoeding van de kinderen, natuurlijk gepaard met conflicterende meningen.
Natuurlijk vind de een dingen normaal, die voor de ander een "no-go" zijn, want we zijn geen tweeling en niet opgegroeid in hetzelfde gezin.

Om die reden moeten de huwelijkspartners daar samen een weg in vinden. Dat kan door het zoeken van overlap tussen hun beide meningen, oplossingen die beide partijen goed vinden.
Soms zijn er gebieden die voor een van de partijen niet zo belangrijk zijn, zodat dan de "wil" van de ander geldt.
Bepaalde problemen zullen niet eenvoudig op te lossen zijn en het kan lang duren hierin een weg te vinden.

Inderdaad is het vaak beter niet meteen wat te zeggen (als je boos bent, waar de kinderen bij zijn, als het net is gebeurd), maar er later nog op terug te komen.
De gouden regels voor het oplossen van conflicten:
- Geen gesprek over moeilijke onderwerpen als je je boos voelt. Wacht tot je rustig bent en als een van de twee zich opwindt, kom er dan liever later op terug.
- Gesprekken gaan beter als je net wat gegeten hebt (en geen alcohol).
- Geen discussies als een of beide moe zijn (bijv. niet na 21:00)
- Beperk je tot het onderwerp en ga geen oude koeien van stal of uit de sloot halen.
- Beperk je tot jezelf en leg de ander geen woorden of meningen in de mond.
- De oplossing moet beide partijen bevallen.

Nu lijkt dat niet zo moeilijk, maar juist bij dingen waar je lang tegenaan hikt, is het vaak moeilijk rustig te blijven.
Dat schijnt voor de vragenstelster en haar man ook een probleem te zijn.

Vraagstelster ziet, dat haar man het bord aflikt en denkt:
1. Bah, wat onhygienisch en slecht voorbeeld voor de kinderen.
2. Hij respecteert mijn mening niet.
Nu is het zeer wel mogelijk, dat ze in beide punten gelijk heeft (vooral als hij het in andere gevallen ook doet), maar punt 2 vult ze in, terwijl hij die bedoeling helemaal niet heeft, alhoewel het effect hetzelfde is.

De man in kwestie word boos als ze hier iets van zegt.
Dat is een groot probleem.
Geen enkel probleem kan op een bevredigende manier opgelost worden als een van de twee of beide de gewoonte heeft boos te worden.
Zeker als hij het in alle gevallen doet.
Dat doet een huwelijk zeker geen goed.

Ik ben het erg met de expert mevrouw Rots eens, dat het goed is ook naar jezelf te kijken in dit geheel, maar aan de andere kant, ist het geen manier van doen je vrouw voor het hoofd te stoten als je het kunt vermijden.
Als zij het gevoel heeft, dat het hem helemaal niets uitmaakt wat zij vindt, lijkt mij dat voor een man toch belangrijk te weten.

Misschien kan vragenstelster er met hem in een rustig moment over praten en kunnen ze tot een voor beide bevredigende oplossing komen.
Als ze met haar man over geen enkel probleem goed kan praten, kan het zijn, dat het aflikken van borden het topje van de ijsberg is.

Soms kan het zijn, dat je zo opgaat in de dagelijkse beslommeringen dat je geen tijd en oog meer hebt voor elkaar. Juist dan kunnen ergernissen opkomen waardoor je niet eens meer tijd WILT doorbrengen met die "vervelende Neanderthaler man/vrouw". Juist dan is het uiterst belangrijk dat je dat toch doet.
Meer tijd voor leuke dingen samen, kan veel uitmaken en dan merk je op den duur, dat kleine ergernissen opeens niet zo belangrijk meer zijn omdat je plotseling weer straalverliefd bent.
Het oplossen van problemen gaat dan ook bijna vanzelf, omdat je elkaar gelukkig wilt maken.

Veel sterkte voor vragenstelster en haar familie,

DrJ

Ik heb het gevoel dat het probleem veel dieper zit dan het feit dat meneer zijn bord aflikt. Het is zomaar een voorbeeld. Normaliter zou er dan een gesprek volgen toch? En dat lees ik niet. Hij gaat nl. gewoon door. Sterker nog, hij wordt kwaad. En DAT lijkt mij een groter probleem voor deze mevrouw dan dat ze elke keer tegenover een man zit die zijn bord aflikt. Ik zou van tafel opstaan als het gebeurt.

Geef uw man wat brood dan kan hij daarmee aan het einde van de maaltijd zijn bord helemaal mee schoon vegen!

Het grappige is dat het 20 jaar heeft geduurd bij mij voordat ik zover kwam dat ik mijn bord aflikte bij mijn schoonfamilie.
Voor mij werd altijd een apart bakje gepakt voor het toetje.
Onlangs heb ik het gedaan omdat schoonvader zei: je likt je bord maar af.
Zij vonden mijn gezeur respectloos.
En onhygiënisch is het echt niet.
Het is alleen even wennen.
Wij vrouwen kunnen enorme zeurpieten zijn.
En inderdaad is het een enorm compliment voor uw kookkunst!

Misschien is het een idee om uw bord eens af te likken tijdens een deftig dinertje van zijn werk. En dan vragen of u het bord van degene die naast u zit ook mag doen. Bij voorkeur zijn baas ;-D

Jongens... Allemaal... Deze vrouw vraagt niet of jullie een oplossing willen geven voor dat haar mijn zijn bord af likt, het gaat erom dat hij er compleet maling aan heeft dat zij het niet fijn vindt als hij dat SOORT dingen doet. Dit was een voorbeeld. Dus een van de meerdere terugkerende dingen die illustreren dat hij geen respect heeft voor haar mening/ wensen/ gevoelens hierin. Kan iemand dáár iets zinnigs over zeggen?

Als deze man zijn vrouw ook in andere dingen respectloos behandelt, dan heeft deze vrouw een moeilijk en zwaar leven. Dan hoop ik dat zij een manier vindt om hier op goede en helpende manier op te reageren. Hierin heeft zij waarschijnlijk steun van een hulpverlener nodig, om te ontdekken wat normaal
en hoe ze grenzen kan stellen en die bewaken. Zij hoeft niet niet langer dit respectloze gedrag te accepteren. Sterkte en wijsheid toegewenst!

(Sommige) mannen likken borden af, boeren en laten scheten. Ook zitten ze soms met hun voeten op tafel, zingen ze soms onder de douche, gooien hun pluisje uit hun navel gewoon bij de was, lopen soms zonder hemd in hun eigen tuin en snurken.
Dat doen ze natuurlijk alleen in de veilige privé sfeer, want daar kan dat en mag je soms ook wel eens ongemanierd zijn. Thuis is een veilige haven waar je niet direct op je ongemanierde gedrag wordt afgerekend. Een vrouw mag in dit geval zich gecomplimenteerd weten dat haar man niet op zijn tenen door zijn eigen huis hoeft te lopen omdat hij zonodig aan allerlei regeltjes moet voldoen.

Nou cees0102, ik denk dat het wel iets verder gaat dan 'zonodig aan allerlei regeltjes te moeten voldoen'...

Als mijn kerel dat deed zou ik ook zeggen doe ff normaal joh, je bent toch geen hond. Evenals wanneer hij zou boeren aan tafel of al die andere tokkie dingen die je opnoemt. Da's echt geen compliment hoor, valt allemaal onder de categorie 'dat doe je gewoon niet als welopgevoed persoon'.

En ik kan me ook best voorstellen dat vragenstelster zich daar enórm aan ergert. Zou ik ook doen. Oké, als geintje is het (misschien) 1 keer leuk, maar hier lijkt het standaard te gebeuren.
Wat een onwaardig voorbeeld ook inderdaad naar zijn kinderen toe. En dan nog kwaad worden ook wanneer je er op aangesproken wordt! Dat is al helemaal geen goed voorbeeld.

Ik ken ook iemand in mijn familie die dat doet. Wij hebben er vaak genoeg wat van gezegd, en doen dit eigenlijk wel met een bepaalde humor erbij. Het gebeurt nog steeds, maar niet bij bezoek etc. De sfeer is namelijk ook heel belangrijk, zeker voor de kinderen. Als je kinderen zien dat je het niet doet waar anderen mensen bij zijn, dan is dat ook al een signaal van dat het niet iets is wat voor iedereen normaal is.

Wat ik mij nog voor kan stellen is dat hij graag zichzelf wilt zijn, als je dan bijvoorbeeld zegt: Ik wil niet dat je zo smerig doet! Dat is erg veroordelend (jij bent vies), en ten tweede ook dat hij niet zichzelf mag zijn (je moet het op mijn manier doen). Een goed open gesprek op een rustig moment is belangrijk, het moet geen gevecht worden op dat moment zelf.

Inderdaad neem ik aan dat het hier gaat om een groter probleem, waarvan het incident een klein voorbeeld is. Ik vraag me af of er niet dit soort dingen aan de hand zijn: bijvoorbeeld het niet weten om te gaan met dergelijke situaties. Omdat de vrouw zich respectloos behandeld voelt, het persoonlijk binnenkomt. De man is misschien wat minder empathisch en kan alleen maar dingen denken als 'ik maak zelf wel uit wat ik doe en zie er niets kwaads in'.
Terécht is het dan om te bedenken dat je samen hier een weg in moet en mag vinden. Waarbij ik wel alert zou blijven op het geheel. Is dit het enige probleem? Of speelt er veel meer? Minderwaardigheid? Onvolwassenheid op emotioneel gebied? Enz? Want in dat soort gevallen neem je zulke dingen persoonlijk op en als je niet méér weet dan dat, ga je je man respectloos vinden.

Ik kan me overigens wél voorstellen dat mw Rots dat wél in haar hoofd heeft als ze deze vraag beantwoord. En misschien is het gewoon ook zelfs zo dat als dít de 'theorie' zou zijn, dat dat helemaal niet uitgesproken hoeft te worden, maar dat mensen het meest geholpen worden als ze leren hoe ze in de praktijk hiermee om kunnen gaan.
Want dat kan ook lijkt me: als de mevrouw deze tips van mw Rots opvolgt, en succes boekt, kan ze het groter gaan trekken en op andere gebieden ook proberen. Er ontstaat dan gewoon zomaar iets als 'samen een weg vinden'... ;-)

Vraagsteller noemt het zelf een onbenullig voorbeeld. En vele opmerkingen die hier worden gemaakt gaan op zoek naar het verhaal achter het verhaal. Vervolgens moet dat wel gepaard gaan met allerlei aannames. Wat een geneuzel allemaal. Het wordt tijd om even nuchter naar de vraag te kijken en niet allemaal nep therapeutische opmerkingen te maken. Van de opmerkingen die hier staan wordt die van de expert niet overtroffen. Het meeste lijkt flauwekul, aannames, en sterk vanuit eigen referentiekader. Het zijn volgens mij eerder allemaal betuttelingen omdat een man geen man mag zijn.

De oplossing:
https://youtu.be/rWq85eUcmBQ

Natuurlijk berust iedere reactie op aannames, eigen referentiekaders e.d.
Ook deze vraag is geschreven vanuit een eigen referentiekader.

Mijn hele gevoel, o wee een reactie op intuïtie!, zegt dat mevrouw zelf niet zoveel respect heeft voor haar man.
En dat manlief denkt: maar ik zal mijn bord aflikken als ik dat wil.
Gelijk heeft ie.

Er zijn hier op het forum zulke schrijnende voorbeelden van respectloosheid dat ik zo’n vraag beschamend vind.
Schaam u dus, eer uw man, en hij zal stoppen met het schoonlikken van zijn bord.
Wat ik u brom!