Twijfelen of het wel echt is geweest
Ds. A. Kot | Geen reacties | 05-04-2018| 11:34
Vraag
Hallo, ik ben een jongen uit de HHK en ik loop met veel vragen. Vroeger leefde ik me uit in de wereld, verkeerde vrienden, voetbal, drank. Maar na een tijd begon ik hier langzaam mij niet meer thuis te voelen in dat leventje. Ik was altijd afkerig van de kerk, ik vond het altijd maar een soort sekte, ik had er eigenlijk niets mee al ging ik wel altijd uit gewoonte naar de kerk.
Maar de Heere werd mij toch te sterk. De glans van de wereld ging er af en het Woord ging mij raken. Ik begon te luisteren, echt te luisteren en de zonde werd mij tot last. Er kwam een punt dat ik moest breken met de wereld. En ik kreeg honger naar het Woord. Ik kon het niet laten om steeds maar naar Gods huis te gaan dat was en is nog steeds mijn liefste plekje... Ik kreeg ook nieuwe vrienden waarmee ik goed kon spreken. In die tijd voelde ik heel bijzonder Gods kracht en nabijheid. Ik was mezelf niet meer, die oude ik...
Maar nu na twee jaren zijn de vormen er wel, ik wil geen gelegenheid overslaan... maar ik zie steeds meer zonden in mij. En ik voer er geen strijd tegen. Het lijkt allemaal dood. Alsof er geen geestelijk leven is geweest. Het staat op zo’n laag pitje. Ik voel me erg zondig, maar de zonden (andere zonden) hebben weer de overhand op mij. En daardoor heb ik weinig zin om Gods Woord te lezen en te bidden. Er is wel nood, maar ik ga alsmaar door in de zonde. Waardoor ik ga twijfelen of het wel echt is geweest. Ik ben ook ontzettend hoogmoedig, ook in de godsdienst. Ik doe me vroom voor, maar ik ben zo ontzettend zondig. Er dringt geen liefde meer die me doet strijden tegen de zonden. Kan iemand mij helpen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Je vraag heeft even een poosje op mijn bureau gelegen. Niet alleen omdat we drukke dagen achter de rug hebben rond Goede Vrijdag en Pasen, maar ook omdat ik er lang over moest nadenken. Om deze vraag goed te kunnen beantwoorden moet ik eigenlijk weten hoe het in jouw hart is maar ik ben geen hartenkenner. Laat ik dus proberen om een antwoord te geven waarvan ik hoop dat je er de juiste toepassing van zult maken. En ik bid dat de Heilige Geest je daarin zal leiden.
Je hebt geschreven hoe je erg veranderd bent, hoe de glans van de wereld verbleekte en je honger naar het Woord kreeg. Nu echter is dat weer veranderd al gevoel je de nood en tob je erover. De zonde is weer springlevend en de liefde om ertegen te strijden lijkt verdwenen. Wat nu? Fijn dat je zo eerlijk en openhartig je vraag stelt. Ik denk dat ik er vier opmerkingen over moet maken in de hoop dat daar iets bij zit dat je verder kan helpen.
1. Er is één Naam die ik in jouw vraag geheel mis. Dat is de naam van de Heere Jezus Christus. Maar dit is de enige Naam door Welke wij moeten zalig worden. Hem te kennen is het leven maar Hem niet te kennen is de dood. Ik zou zo graag weten wie Hij voor je is en wat Hij voor je betekent? Heeft de verandering die er kwam in je leven je bij Hem gebracht? Heb je het leven gezocht en gevonden in de gekruiste en opgestane Christus? Heb je er iets van ogen ervaren wat McCheyne dichtte: Nu ken ik die waarheid zo diep als gewis, dat Jezus alleen mijn gerechtigheid is? Dat zijn cruciale vragen. Want als je Jezus Christus in waarheid hebt leren kennen dan was en is er geestelijk leven, al lijkt het er misschien geheel niet meer op (zie 3 en 4 hieronder). Maar als je Hem niet hebt leren kennen dan is er geen enkel geestelijk leven hoewel het leek dat het er wel was (zie 2 hieronder). Begrijp je me? En deze vragen moet je dus eerlijk beantwoorden tussen God en je ziel. Ik zal het hieronder iets verder uitwerken.
2. Je moet goed beseffen dat het niet alles genade is wat men voor genade houdt. Het kan met mensen zover komen dat zij door algemene overtuigingen in het geweten (die ook een werk van Gods Geest zijn) hun leven veranderen, ernstig worden en de zonde voor een tijd de rug toekeren om zich te voegen bij degenen die de Heere vrezen. Maar dit kan er allemaal zijn zonder dat er een zaligmakend komen tot Christus was en zonder dat het hart werkelijk van liefde tot de zonde gezuiverd werd. Het hart was wel veranderd maar niet vernieuwd. Als dit het geval zou zijn moet je beseffen dat God het goede werk niet in je begonnen is en dat je nog voor eigen rekening leeft buiten God en zonder Christus. Dan heb je het bloed en de Geest van Christus nodig tot vergeving van je zonden en vernieuwing van je leven. Kom dan tot Christus om deze zaken van Hem te vragen. Kom in het geloof tot Hem dat Hij zal doen wat Hij belooft. Kom, en doe geweld op het Koninkrijk der hemelen want de geweldigers zullen hetzelve innemen met geweld d.i. Christus zal Zich laten overwinnen door allen die Hem in waarheid zoeken. Hij heeft gezegd: die tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen. Maak er haast mee want de tijd dringt en de rechterstoel van Christus is aanstaande.
3. Er is echter nog een andere mogelijkheid. Dat is dat -hoewel je niet over Hem schrijft- Christus toch het middelpunt van je leven is geworden. Dat je Hem toch hebt leren kennen als je schuldovernemende Borg en Zaligmaker. Dat Hij door genade toch je Liefste en Zielenvriend is geworden. Dat er werkelijk strijd tegen de zonde is geweest en dat de liefde tot God en Zijn Christus je hart vervuld heeft. Dat er werkelijk verlangen is geweest om voor de Heere te leven. Maar... dat nu alles ingezonken is, het geestelijk leven achteruitgegaan, dat je de Geest bedroefd hebt, dat geloof, hoop en liefde verslapt zijn, dat je achteruit bent gegaan in heiligmaking en godzaligheid en dat je alle troost nu mist. Hoe kan het zover komen in het leven van een kind van God? Het kan zover komen als wij uit zonden waarin wij vallen niet direct opstaan en vergeving zoeken in het bloed van Christus. Dan sluipt achteruitgang er spoedig in. Het is ook mogelijk dat een kind van God teveel leefde op gevoelige genade en dat als God die inhoudt men moedeloos wordt en van daaruit traag en lusteloos om de Heere te zoeken. Het kan ook zijn dat we de liefde van de Heere onvoldoende beantwoord hebben met wederliefde en een heilige levenswandel. Zo zijn er vele oorzaken denkbaar waarom de Heere Zich lijkt terug te trekken uit ons leven hoewel dat nooit geheel het geval is. Vraag je eens af of dit de reden van alles kan zijn? De weg terug naar de vreugde en blijdschap in God is dan ook helder.
4. Er is nog een mogelijkheid. Het betreft Gods kinderen die een zwak maar oprecht geloof in Jezus Christus hebben. Zij hebben vaak een plotselinge verandering ondervonden in hun leven en zijn op een liefelijke en evangelische manier geleid. Zij hebben een hartelijke liefde tot God en Zijn Christus gekend. Maar in hun bekering hebben ze nog maar weinig van zichzelf geleerd. Ze hebben niet zo’n diep inzicht in de verdorvenheid van hun hart gekregen en ook maar weinig zicht gekregen op de zwakheid en krachteloosheid die ook Gods kind in zichzelf heeft. Dan kan het wel eens zijn dat God de vijanden van onze ziel toelaat dat zij ons benauwen, dan kan het wezen dat zonden waarvan we dachten dat die ten onder gebracht waren weer op gaan spelen. En daardoor wordt de vrijmoedigheid minder. Gods kind komt dan tot de conclusie dat hij geestelijk achteruitgaat maar het tegendeel is waar, namelijk in deze zin, dat God hem nu meer en meer gaat leren wie hij in zichzelf is en blijft opdat hij het leven meer en meer zou gaan zoeken in de opgestane Levensvorst. Opdat genade genade zou worden! Als dit het geval zou wezen: klem je dan maar met des te meer geloof vast aan Christus. Want het is een grotere genade dat te doen als we niets gevoelen en niets genieten. Laat het dan waar mogen worden: ‘k Zal Zijn lof zelfs in de nacht...
God geve dat je met het bovenstaande op je knieën komt in eerlijk zelfonderzoek voor de Heere. Wie Hem nederig valt te voet zal immers van Hem Zijn wegen leren. Dat gun ik je van harte.
Je ds. A. Kot
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Kot
- Geboortedatum:25-12-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Huizen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
