Niet veilig bij therapie

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 14-03-2018| 14:14

Vraag

Inmiddels krijg ik al een aantal maanden therapie. Alleen lukt het me niet om eerlijk aan te geven wat ik echt denk of voel uit schaamte. Het is denk ik niet zo dat ik me niet veilig voel tijdens therapie. Ik wil graag alles goed doen, liefst perfect. Als ik dan de waarheid zou zeggen is dat verre van perfect en ben dan bang voor afwijzing. Heeft dit de tijd nodig of hoe kan ik hieraan gaan werken zodat ik wel eerlijk aan kan geven wat er in me leeft?

Een jaar lang geen advertenties zien op Refoweb?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Als je je veilig voelt in de therapie, zoals je schrijft, kaart je vraag dáár aan. Je bent niet in therapie omdat alles goed of zelfs perfect verloopt, maar omdat je een húlpvraag hebt! Denk je, dat een therapeut niet weet om te gaan met ‘onvolmaaktheid’? Volgens mij hoort dat juist bij het vak van hulpverlener. Hij/zij hoeft je niet af te wijzen, maar wil je hélpen. Dat lijkt me juist het doel van alle soorten van therapie: dus, wees eerlijk en open en lààt je helpen. Zelfs als dat in eerste instantie niet gemakkelijk is!

Succes gewenst,
Marijke Rots

Lees meer artikelen over:

psycholoog therapie

tweeten

mailen

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

Geboortedatum:
18-02-1947
Kerkelijke gezindte:
Christelijk Gereformeerd
Woon/standplaats:
Aalten
Status:
Inactief

1559 artikelen

Bijzonderheden:

Lees hier het grote afscheidsinterview dat Refoweb met Marijke had.

Bekijk ook:

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven

Meer artikelen van dit panellid

2 reacties

Lauras

14-03-2018 / 10:56

Zeg dat je het moeilijk vind om open en eerlijk te zijn, omdat je het perfect wil doen, dan is er al een bodem om het daar over te gaan hebben, dan hoef je niet direct je gevoelens en gedachten onder woorden te brengen, maar heb je wel een begin gemaakt.
Veel succes gewenst!

intro

14-03-2018 / 11:48

Herkenbaar... Ik ben intussen anderhalf jaar in therapie, en durf nog steeds niet alles te zeggen. Soms uit schaamte, soms ook omdat het even te heftig is om geconfronteerd te worden met de dingen die ik (nog) niet goed kan. Maar weet je, dat geeft niet. Ik kan het mezelf toestaan, en daarmee geef ik mezelf de tijd om ernaar toe te groeien om wel álles te zeggen. Ik weet intussen van mezelf dat ik dat gewoon nodig heb. En ik heb een superfijne therapeut waar ik me veilig bij voel. En die me de tijd gunt die ik nodig heb. Daar ligt het dus niet aan. Kortom: sta het jezelf toe om dingen pas te zeggen als je er klaar voor bent, geef het de tijd. En als je kunt, probeer het dan aan te geven. Lukt dat niet, laat het dan zo, en vertrouw er een beetje op dat het je vanzelf gaat lukken. Sterkte!

Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Vreemde niet-ritmische gezing

Ik ben een keer meegenomen naar een zondagse kerkdienst door een vriend van mij. Hij is lid van de Oud Gereformeerde Gemeente. Ik ben ooit afgehaakt en afgeknapt op de Gereformeerde Kerk. Tijdens de k...

2 reacties

13-03-2017

Waneer spreek je van een depressie?

waneer spreek je van een depressie?

Geen reacties

13-03-2006

Hindernis naar God

Kunnen er bepaalde dingen zijn die in de weg staan bij het naderen tot God? Als ik tegenwoordig bid, lijkt het alsof er een hindernis tussen mij en God is. Vroeger voelde ik dit nooit en kon ik veel v...

2 reacties

13-03-2015