Vreemde vragen na gesprek over belijdeniscatechisatie
Ds. A.T. Vergunst | 29 reacties | 09-10-2017| 14:32
Vraag
Als jongere denk ik de laatste tijd veel na over het volgen van belijdeniscatechisatie en het afleggen van belijdenis e.d. Dit na een oproep in ons kerkblad over het volgen van de belijdeniscatechisatie. Ik ben er van overtuigd dat dat pas kan wanneer je een ander leven kent. Op dit moment ken ik dit nog niet. Ik ken iemand die zich twee weken geleden wél heeft opgegeven om belijdeniscathechisatie te volgen. Na een gesprek met de kerkenraad heeft ze een brief ontvangen met een aantal vragen die ze moet beantwoorden: “Hoe denk je over een tv/open internet?; wat is de invulling van met name het weekend?; hoe denk je over een lange broek, korte rok, diep uitgesneden shirt?; zit je op een sportvereniging?” Is dit gebruikelijk in iedere Gereformeerde Gemeente? Ik ben het echt wel eens met de leer, niet met alle regels (met name de uiterlijke regels). Waarom wordt er zó op uiterlijke zaken afgegaan en worden er geen vragen gesteld zoals: weet je persoonlijk wie de Heere is?
Groetjes, een jongere.
Antwoord
Mijn vriend, ik ben blij om te lezen dat je het belijdenis doen ziet als veel meer dan ‘volwassen lid worden van de kerk.’ De ondertitel van het oorspronkelijke Kort Begrip verklaart dat het samengesteld was voor hen die “toestemming vroegen om aan het Avondmaal deel te nemen.” Belijdenis doen veronderstelde dus dat iemand gedegen over een nieuw leven kan spreken. We mogen dat niet uithollen tot een formaliteit waarin we toestemmen met allerlei uiterlijke regels of verwachtingen. Het gaat immers over de belijdenis van het geloof. Hoe verzekerd of groot dat geloof is, is niet de vraag. Het gaat er om of er een echt geloof is zoals dat in het Woord wordt uitgelegd. Bijvoorbeeld, ken ik iets van het leven dat geschetst wordt in de Zaligsprekingen waarin de Heere Jezus heel duidelijk het nieuwe leven beschrijft.
Je bent overtuigd dat je dit nieuwe leven nog niet kent. Ik hoop dat dit anders zal worden en dat je door de trekkende liefde van Gods Geest niet meer zonder God kan leven en voor Hem niet in je eigen doen en laten kan bestaan, maar het alles zoekt in de Heere Jezus.
Of het normaal is dat in iedere Gereformeerde Gemeente zo’n lijstje met vragen wordt gegeven weet ik niet. Persoonlijk gebruik ik deze methode niet omdat het inderdaad het gevaar met zich mee brengt dat de belijdenis van het hart wordt getoetst aan hoeverre men met de bepaalde regels van een kerk meeleeft, hoe goed en nodig die ook mogen zijn. Dan wordt het uiterlijk en hoe alles vorm wordt gegeven meer belangrijk dan het ware, het leven of de belevenis van het hart. Allen die bij mij belijdeniscatechisatie willen volgen bied ik die gelegenheid. Maar tegelijkertijd maak ik duidelijk dat belijdeniscatechisatie volgen niet betekent dat iemand ook daadwerkelijk belijdenis doet. Het kan soms wel een aantal jaren duren voordat die persoon daar echt rijp voor is. Gedurende de studies probeer ik wel zaken als kleding, uitgaansleven en mediagebruik aan de orde te stellen en dit aan het Woord te toetsen. Het zal in de loop van het jaar -of soms meer dan het jaar- duidelijk worden of de persoon het ook echt meent wat hij toestemt. Hoewel het uiterlijke en dagelijkse leven niet doorslaggevend is over de vraag of iemand waarlijk de Heere vreest, is het toch wel een belijdenis van ons hart hoe we in de wereld staan en daarmee omgaan.
Belijdenis doen is de meest ernstige belofte die we ooit zullen maken, want die belijdenis zal door de dood niet eindigen, zoals het huwelijk. Daarom moeten we elkaar vermanen met Jozua, die de nadruk er op legt dat de Heere een jaloers God is. Het is een ernstige zaak.
Ik raad allen aan het prachtige en zeer leesbare boekje van ds. C. Harinck over het belijdenis doen te lezen.
De Heere geven ons alles wat nodig is.
Pastor A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dus voor mij zou t beter zijn als de catechisaties automatisch stoppen bij een bepaalde leeftijd en je pas belijdenis mag doen als je ook daadwerkelijk kunt belijden dat Jezus voor jou gestorven is. Kortom, laat je niet pushen in een systeem. Zo van: je hebt nu zo lang catechisatie gevolgd of je hoop te gaan trouwen of je bent nu al zo oud, ga maar eens op belijdenis catechisatie. Of: je krijgt een baby en anders mag je je kindje niet laten dopen, je moet nu belijdenis gaan doen...
Ik heb het altijd maar een vreemd constructie gevonden. Belijdenis doen is geen lippendienst, belijdenis doe je met je hart!
Maar ff serieus, kunnen ze niet beter die korte rok en diepe decolleté in de kerk sowieso verbieden?
Of er eens over praten in een preek, waarin geleerd wordt waarom het fout is en dat je zo mannen verleidt tot de zonde van het begeren?
Dat soort dingen lezen we ook in de brieven van de apostelen, dat veel dingen geleerd en uitgelegd moeten worden, die mensen zelf niet van de Heilige Geest gehoord hebben.
Lange broek en open internet moet ieder voor zich weten
Als u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd (dat is hier: de doop na bekering). En hij antwoordde en zei: Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is.
Alleen dàt; geen roklengte-, geen tv-, geen decolleté- of andere vragen die afleiden van waar het werkelijk om gaat.
Wat is nu belijdeniscatechisatie? Godsdienstonderwijs over belijdenis.
Tot mijn spijt heb ik het vroeger ook gedaan maar God heeft het me vergeven. Ik heb Jezus nog niet lief, zei ik tegen de ouderling. Ja maar je doet belijdenis van de waarheid, de waarheid van de kerk. Nu weet ik dat ALLEEN God De Waarheid is.
Menselijke hersenspinsels maken alles moeilijker. We dienen ons te bekeren en te belijden tegen over God en op de manier zoals Hij Zelf zegt: Kom zoals je bent.
Als je dat doet op een andere manier als deze, dan ga je God in ongehoorzaamheid tegemoet. Wat kun je dan van Hem verwachten?
Als je de intentie en het verlangen hebt ,om met gezin bij de kerk te behoren,
maar je hebt nog geen heilszekerheid, wat kan je anders doen als de leer
van de kerk belijden ,om je kinderen gedoopt te krijgen?
Ik ken er die dat gedaan hebben en terecht zijn gekomen. Ik ken er ook
die waren vol zang en praise, die zijn nergens meer te bekennen.
De Heere ziet het hart aan, daarom zou ik maar niet te snel met een hard
oordeel komen
Die zin doet mij zo'n pijn! Waarom is het de verantwoordelijkheid van vrouwen of mannen verleidt worden tot zonde? Mannen zijn zelf verantwoordelijk voor hun eigen zonden. Vrouwen kiezen zelf hun kleding en er is geen enkele reden waarom de keuze van de vrouw mannen het recht geeft om begerige blikken te werpen. Als vrouwen zich zedig moeten kleden omdat een mannenoog weleens afgeleidt zou kunnen worden, is het nog maar een heel klein stapje naar een niqab.
Iedere vrouw heeft het recht om zich te kleden zoals zij passend acht, zonder dat ze bang hoeft te zijn om mannen te verleiden tot de zonde van begeren.
Het lijkt mij van belang dat een leven, een relatie met God, de intentie en het verlangen zou moeten zijn. Dan spelen deze dingen geen rol meer.
Het dopen, wat je als voorbeeld noemt accentueert de gebondenheid weer want God wil dat we dopen nadat we ons bekeren. Dat we ons thuis voelen in een kerk en eens zijn met de regels is toch geen voorwaarde om te dopen? God zegt: bekeert u en laat u dopen.
Niemand zal door zang en praise en ook niet door eensgezindheid met een kerk het eeuwige leven ontvangen.
Juist, net wat je schrijft: God ziet het hart aan, een verlangend hart dat verlangen heeft zich open te stellen tegenover Hem.
En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Dat verlangt God van ons. Alles wat we daarbuiten doen is zinloos volgens Gods Woord.
katherina en drernie, hebben jullie dat ook al eens tegen God gezegt?
Dit gebeurt in sommige gemeenten al tientallen jaren en in mijn ogen is het helemaal fout!
Zelf heb ik belijdenis gedaan in een GG waar de uiterlijke zaken helemaal niet aan de orde kwamen in een dergelijk gesprek. Maar bij mijn vrouw was het wel anders.
Destijds was er nog geen internet maar was de TV hét onderwerp. Mijn vrouw (toen nog vriendin) wilde niet aan de kerkenraad en de dominee toezeggen dat ze nooit TV zou nemen, vanuit de gedachte zo'n 'belofte' in de toekomst misschien wel onhoudbaar zou worden. Er werd bovendien aardig druk uitgeoefend door zowel kerkenraad als dominee om toch maar toe te geven.
Later heeft ze een persoonlijk gesprek gehad met de dominee waarin ze haar standpunt nogmaals heeft toegelicht. En tevens aangegeven dat ze teleurgesteld was dat door kerkenraad en dominee helemaal niet gevraagd werd naar de wezenlijke zaak van belijdenis doen (toen ook al niet)!!
Deze ronduit achterdochtige houding van kerkenraden is in mijn ogen een van de redenen waarom mensen binnen de GG zo moeilijk voor hun geloof uitkomen en er nauwelijks over durven praten met anderen en al helemaal niet in het openbaar. Want reken maar dat vanaf het moment dat je dat doet je handel en wandel nauwlettend in de gaten gehouden wordt..
Misschien is dat laatste wat scherp geformuleerd, en ik hoor graag argumenten dat dit niet zo is. Ik heb het in de betreffende gemeente de afgelopen 30 jaar alleen maar erger zien worden.
Eerlijk gezegd vind ik hetgeen je schrijft nogal schokkend. Ik wist niet van het bestaan van dit soort "toelatingsexamens" tot de beleideniscatechisatie. Ik ben zelf geen lid van de Gereformeerde Gemeente maar ik voel me intens verbonden met iedere kerk die Jezus Christus wil dienen en volgen.
Ik hoop van harte dat de catechisatielessen die je wilt gaan volgen niet gericht zijn op dit soort uiterlijkheden. Het andere leven waarover je schrijft gaat over het ontdekken van God's liefde voor jou. Ik hoop dat je juist hierin mag groeien en dat je een levende relatie met Jezus zult hebben.
Het feit dat je deze vraag stelt en dat de situatie je een onprettig gevoel geeft zie ik als positief. Je maakt onderscheid tussen hoofd en bijzaken. Geef hier alsjeblieft vervolg aan. Leg je leven in handen van de God die van je houdt en die jou het echte geluk wil geven. Dat kun je vandaag doen. Ik bid voor je.
Als je nog van gedachten met mij wilt wisselen mag je mijn contactgegevens opvragen.
Je kinderen gedoopt te krijgen, dat is een rare uitdrukking, God beloofd iets bij de doop, Hij beloofd de afwassing van de zonden en het eeuwige leven, je gaat niet ff belijdenis doen om je kinderen gedoopt te krijgen, totaal verkeerde insteek, het eerste in je leven moet zijn hoe wordt ik met God verzoend.
U vraagt mij wat heeft de doop voor deze ouders te zeggen, ik denk in de
meeste gevallen heel veel zij weten heel goed dat ze verzoend moeten
worden ook hun kinderen.Maar als zij zelf de heilszekerheid missen wordt
het heel moeilijk om de kinderen te laten dopen,dan gaat het pijn doen als
de kinderen niet gedoopt kunnen worden. Van daar dat ze in sommige
kerken genoegen nemen met de belijdenis van de waarheid, zodat er toch
gedoopt kan worden.Is ook m.i.z niet de goede weg,maar wel een weg.
om ze op een harde manier aan te vallen ligt ver buiten mijn
gezichtsveld
Het eerst in je leven is laat je met God verzoenen, doop en geloof gaan samen, doop en ongeloof zou niet moeten kunnen, laat mensen zich toch realiseren dat ze zich moeten bekeren ipv een weg zoeken om kinderen te dopen, dat kan niet.
De doop is net zo goed een sacrament als het HA, Dat mag niet klakkeloos zonder geloof gedaan worden.
- 1
- 2
