Ongemakkelijk gevoel bij man van vriendin
C. M. Chr. Rots - de Weger | 7 reacties | 20-06-2017| 12:08
Vraag
Mijn vriendin past regelmatig op mijn kindje. Als ik aan het einde van de dag na het werk daarheen ga om hem op te halen komt ook vaak haar man thuis. Dus vaak zie ik hem net voordat ik mijn kindje ophaal of als we net naar buiten komen. Het gesprekje is vaak hetzelfde als we elkaar tegenkomen. Gewoon hoi, hoe gaat het en dan altijd goed en met jou? Op een of andere manier geeft het mij zo'n ontzettend ongemakkelijk gevoel. Ik wil hem ontlopen, maar waarom?
Ik denk zelf soms dat ik hoog sensitief ben. Niet om mezelf een stempel te geven want dit zeg ik tegen niemand en is alleen maar een vermoeden. Ik heb vaak een voorgevoel als iets niet helemaal goed is. Soms ook vals alarm inderdaad. Pas tijdens zo’n gesprekje was er even een stilte en gaf haar man uit het niets mij een knipoog. En daarna zei hij gedag. Ik heb dit thuis gelijk aan mijn man verteld en ook verteld dat het soms zo ongemakkelijk is. Hij zocht er niet direct iets achter en dacht dat het misschien kwam door de stilte en dat we allebei even geen raad wisten met de situatie. Van deze man krijg ik weinig hoogte en door mijn vriendin weet ik hoe hij is, want we delen alles met elkaar. Alleen haar man spreek ik eigenlijk nooit, alleen als ik mijn kindje ophaal of als hij onverwachts binnenkomt als ik koffie bij haar drink.
Dit had ik dus vandaag. Hij kwam onverwachts binnen en zei mij gedag, ik werd rood en ik wist niet waar ik kijken moest. Dan denk ik, kom op! Je bent een volwassen vrouw, doe normaal! Ik wil de oorzaak hiervan aanpakken. Ik wil mezelf kunnen zijn en me niks van deze man aantrekken. In mijn puberteit heb ik last gehad van ongewenste intimiteit en daar heb ik jaren geleden therapie voor gehad en dat is afgesloten. Toch heb ik daar voor mijn idee aan overgehouden dat ik niet goed kan reageren op mannen. Ik voel me dan vaak zwak en ik wil me juist sterk voelen. Bij mijn eigen man kan ik volledig mezelf zijn en hij weet alles van mij. Maar er zijn nog meer mannen in de wereld waar je soms niet omheen kunt en ik wil het gewoon aangaan en aankunnen. Heeft u misschien tips of raad waarmee ik verder kan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ja, ik heb één tip voor je: ga terug naar de therapeut om opnieuw een aantal gesprekken aan te gaan over je gevoeligheden. Dat zeg ik niet omdat ik niet wil ingaan op je brief, maar ik lees dat je de therapie hebt afgesloten terwijl je er wel iets aan hebt overgehouden dat je nog steeds (of opnieuw) ‘dwars zit’. Naar mijn idee is er dan iets níét (of niet goed) afgesloten. Terug gaan dus!
En sterkte gewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ga je wat dingen vragen, waarop je hier geen antwoord hoeft te geven...
Hoe is de relatie van jouw vriendin met haar man? Jullie zijn open tegen elkaar, dus daar zul je vast meer van weten. Hoe vindt zij het hoe haar man omgaat met haar en met andere vrouwen?
Als je daarnaar kijkt en dan ziet hoe haar man op jou reageert, is dat dan onschuldig, gewoon vriendelijk of is het flirterig hoe hij zich gedraagt?
Het kan zijn dat hij er echt niets mee bedoelt, het kan zijn dat hij er wel iets mee bedoelt, wat niet mag en wat jij niet wilt.
Dan hoef je dit ook (met therapie) niet normaal/acceptabel te gaan vinden. Misschien is het wel handig als je het meer kunt negeren... dat kan ik niet inschatten. Maar dat kun je wellicht met een vriendin, jouw man of een hulpverlener bespreken. Sterkte en succes!
De man van jouw vriendin heeft geen macht over jou. Schenk hem zo weinig mogelijk aandacht. Wees beleefd, dat is genoeg. Als je je kindje komt ophalen, focus dan op je kindje. En als je koffie drinkt met je vriendin, laat je dan niet van de wijs brengen als hij opeens in de kamer staat. Het gaat ook dan niet om hem.
Marisa, dankjewel. Vorige week zag ik hem weer en heb gewoon hetzelfde praatje als altijd gedaan en daarna doorgelopen. Ik merk echt dat God ook bij deze dingen wil helpen.
Ik herken je gevoelens wel, sommige mannen hebben nu eenmaal iets over zich. Soms denk ik weleens dat het niet eens bewust is. Maar een opmerking, of alleen al een bepaalde blik kan voor een vrouw heel ongemakkelijk aanvoelen. Ogen zeggen soms zoveel dat het zweet je weleens uit kan breken.
Ik had het ook altijd bij de man van een vriendin, hij sloeg soms zomaar zijn arm om me heen. Ik werd er zo onzeker van, dat wilde ik echt niet! Op zo'n moment weet ik me ook geen houding te geven, ik duwde hem wel van me af. Gelukkig zie ik hem nooit meer, de vriendschap is langzaam bekoeld.
Ongewenste intimiteiten
Dit zijn al die dingen die anderen met je kunnen doen en die je niet prettig vindt. Dat kan van een vieze mop gaan tot ongewenst lichamelijk contact. De ander mag dat niet met je doen. Het nare is dat degene die dat doen vaak bekenden van je zijn. Dat maakt het zo verwarrend.
Dat je schrijft over hoe je dingen aanvoelt, verbaasd me niet. Ik herken het als HSP ook gewoon. Het werkt simpelweg zo. Aanvoelen, best heel scherp. Dat zegt niet dat je altijd gelijk hebt, maar heel vaak is dat gevoel een heel goed afgestelde wegwijzer. Geen idee hoe je dat een ander kunt uitleggen, maar het is en werkt wel gewoon zo. Ik voel altijd of mensen oprecht zijn. Dat 'weet' je dan een soort van gewoon. Ik denk dat dat ook wel iets is wat God zo gegeven heeft. Een deel van elke 'populatie' is wat gevoeliger. Dat is bij dieren ook zo, en in een groep mensen is dat ook altijd zo. Dat heeft ook wel functies. Soms vind ik het enorm lastig, twee van mijn kinderen zijn ook zo, maar het is echt ook wel weer heel goed soms. Andersom functioneert het ook, mijn hsp kinderen weten altijd précies op de juiste snaar te trappen en te benoemen waar ik op dat moment een probleem mee heb. Feilloos. Soms is dat lachen. soms diep frustrerend, dat snap je ;-).
Ik wil je dus wel enigszins aanmoedigen om dit gevoel te leren gebruiken. Leer het kennen, scherp het op, leer van de missers en waardeer het goede. Het heeft mij al zo vaak geholpen. Ik weet ook vaak de eerste keer al hoe betrouwbaar ik iemand vindt, en mijn man lacht er soms om. Soms twijfel ik dan ook, maar later komt het wel weer naar voren en wist ik dat het gevoel wel juist was. Mooi en lastig. Ik zie het maar als iets wat God ook gewoon gaf. Je kunt niets beters doen dan leren kennen wat God in jou gelegd heeft. Zo kun je helder en eerlijk voor Hem leven.
Groetjes!
