(Schoon)moeder niet eens met kerkverband
Dr. C. A. van der Sluijs | 11 reacties | 16-06-2017| 12:59
Vraag
Sinds twee maanden heb ik verkering met een heel leuke jongen. We zijn op een bijzondere manier met elkaar in contact gekomen en kennen elkaar nu vijf maanden. We kregen contact via een advertentie in het RD. Het klikte meteen! We zijn erg gelukkig met elkaar, maar het gaat allemaal niet vanzelf. Zijn moeder speelt hier een grote rol in. Toen we nog geen relatie hadden, is ons contact een keer gestopt vanwege gedoe met zijn ouders. Toen was hij nog 17, nu zijn we beide 18. Zijn moeder vind de kerk waarin ik zit niet goed. Ik zit een behoudende hervormde bondsgemeente. Hij zit in de Oud Ger. Gem. (in Ned). Zelf vinden we de verschillen lastig, maar zijn we bereid om hier samen een oplossing voor te zoeken. Hiervoor willen we bij elkaar naar de kerk, over het geloof praten en uiteindelijk samen een kerk zoeken.
De kans dat ik overstap naar de Oud Ger. Gem. is niet groot. Ik heb al belijdenis gedaan bij ons in de kerk en ik ben het eens met de prediking in onze gemeente. Voordat zijn moeder in de Oud Ger. Gem. ging kerken zat zij ook in een hervormde gemeente. Dit was echter een heel andere gemeente dan de onze. Veel vrijer en ‘lichter’ (ook al heb ik een vreselijke hekel aan de begrippen licht en zwaar!). Dit heb ik geprobeerd uit te leggen, maar het gaat er niet in. De kerk waarin ik zit is niet goed, volgens haar. Er wordt dan vooral gelet op de buitenkant. Dingen als oorbellen, leggings en te lichte kleren komen dan aan bod. Verder komen we niet echt. Ik ben nog maar twee keer bij mijn ‘schoonfamilie’ geweest en hij is al vele malen bij ons geweest. De tweede keer dat ik daar was hebben we over dit onderwerp gesproken. Het was een eerlijk, maar geen fijn gesprek. Ik voel me niet begrepen en niet geaccepteerd. Ik pas me aan als ik bij hen ben, maar dat is volgens hen niet genoeg. Ik moet veranderen van kerk en anders hebben we een probleem. Als hij namelijk verandert, zet hij zich (volgens zijn moeder) buiten het gezin. Ze zijn bang voor spanningen en ruzie. Ik heb aangegeven dat het vanuit mijn kant niet tot ruzie zal komen. In onze familie zijn ook verschillende kerkverbanden en dat gaat ook goed: zo lang je elkaar maar accepteert.
Zijn moeder dringt heel erg aan op het snel maken van een keuze voor een kerkverband (dat had al lang gemoeten volgens haar...). Aangezien we nog nooit bij elkaar naar de kerk geweest zijn en nog maar twee maanden verkering hebben, weten we nog niet waar we zullen gaan. Als mijn vriend voor een ander kerkverband zou kiezen dan de Oud Ger. Gem. of de Ger. Gem. in Ned. dan moet hij het huis uit. Dit is iets wat ons erg bezig houdt. Wij willen geen ruzie en ik accepteer hen gewoon zoals ze zijn en kijk over kerkmuren heen. Dat is helaas niet wederzijds. Met mijn vriend praat ik er veel over en dat helpt wel. Maar hij zit in een heel moeilijke situatie! Elke dag, zelfs ‘s ochtends heel vroeg, zeurt zijn moeder er over. Verder praat ze erg weinig met hem. Ze negeert hem een beetje. Als je bij hem thuis een afwijkende mening hebt, word je niet geaccepteerd. Hij kan er dus niet over praten thuis, ook niet met een ander familielid.
Mijn vragen:
1. Hoe kan ik in een eventueel volgend gesprek (ik wil die niet te vaak!) echt bij de kern komen en niet bij bijzaken blijven hangen?
2. Hoe moeten we omgaan met de dreiging van uit huis zetten? (ze zal het echt doen!).
3. Hoe moeten we omgaan met het feit dat zijn moeder hem het leven niet leuker maakt? Het is vooral zijn moeder die er over zeurt, maar zijn vader is het er wel mee eens.
Antwoord
Dit lijkt op de Islam. Als je christen wordt, word je het huis uitgezet. Dat de situatie ernstig is in kerkelijk Nederland, wist ik. Maar dit lees ik met ontzetting. Geen radicalisering van moslims, maar een geradicaliseerde christen! Daarbij kun je tegelijk je afvragen of zo iemand christen is. Mijn vraag is voor mij een antwoord. Dit is hemeltergend en zo moet je dit dan ook bij de Heere God brengen. In de Psalmen lees je genoeg daarover. Met de duivel gaan we niet onderhandelen. Jullie verhouding is nog pril. Als het echt van de Heere is, neemt Hij het voor je op. Breng deze zaken samen bij Hem.
Vervolgens mag je er begrip voor hebben dat moeder blijkbaar een trauma heeft opgelopen in een ‘lichte’ hervormde gemeente. Dit geeft haar echter nog niet het recht om een geradicaliseerde islamitische houding aan te nemen. Dit zal je haar in liefde duidelijk moeten maken. Wie zulke dingen zegt en doet, moet eenvoudig nog tot God bekeerd worden. Oud Gereformeerd of niet: bekering is bekering!
Dit geldt trouwens voor ons allemaal steeds opnieuw, dus ook voor jullie. Dat is de kern van de zaak. De dreiging van huisuitzetting moet en mag je bij God brengen. Alleen zo opent zich het Vaderhuis met Zijn vele woningen. Daar wonen gewezen Hervormden en Oud Gereformeerden, die er buitengezet werden en zo binnengezet werden. Uit genade. En als dat niet meer kan, kunnen we alle kerken sluiten. Verblijdt jullie ondertussen “om Zijns Naams wil smaadheid te lijden” (Hand. 5:41). Dan begin je samen iets van het christendom te snappen en misschien die moeder op den duur ook wel. Want wie radicaal leeft uit de genade, is niet geradicaliseerd.
Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
bij een GGiN gemeente. Dit is echt erg en verdrietig . . . Sterkte en wijsheid!
Mogelijk kunnen jullie met een ambtsdrager van zijn kerk beter praten dan met zijn moeder?En acht zij wat de ambtsdrager zegt zo hoog dat ze zich meer bij de situatie neerlegt?
Mijn ervaring is dat de ambtsdrager vaak veel breder kunnen kijken dan veel doorsnee kerkleden.
Wellicht dat hij het niet eens is met de PKN GB maar hij zal nooit die moeder adviseren d'r zoon uit huis te zetten, sterker nog, dat zal hij haar zeer kwalijk nemen als het goed is.
De Heere Jezus heeft een uitweg gewezen: overwin het kwade door het goede. Het is geen gemakkelijke opdracht, maar het werkt echt: probeer naar haar toe te bewegen. Laat haar uitleggen hoe haar weg was om uit de Hervormde kerk te gaan en bij de OGG lid te worden. Geef daarbij aan dat je het begrijpt dat een oppervlakkige en “lichte” prediking ook voor jou geen optie is. Ga (om het pleit te winnen) eerst mee naar zijn kerk en “dwing” jezelf ertoe om in een eventueel gesprek over deze dienst geen kritiekpunten te noemen, maar zoek naar dingen die je wel hebben aangesproken.
Houdt wel vast aan het standpunt dat een snelle beslissing over naar welke kerk jullie uiteindelijk zullen gaan onverstandig is. Dat heeft tijd nodig, voor beiden. Net zoals het voor hem een heel ding is om van kerk te veranderen, zou dat ook voor jou het geval zijn.
Vouwkezondernaam en dkw geven een goed advies om advies en eventueel een gezamenlijk gesprek met een ambtsdrager uit de OGG aan te gaan. Er lopen in dat kerkverband hele bekwame en integere mensen rond (o.a. de bekende Kees van der Staaij van de SGP is van de OGG).
Als de moeder het zover laat komen dat ze haar zoon het huis uitzet, hoe moeilijk en hoe pijnlijk dit ook is: dan is het wellicht goed dat je vriend op eigen benen komt te staan.
Bij je laatste vraag over hoe jullie om moeten gaan met het feit dat je schoonmoeder jullie leven niet leuker maakt (je zegt hierbij dat zij hierover zeurt) zou ik je willen adviseren: probeer te voorkomen dat je gaat vechten, dan is de strijd verloren. Ik begrijp dat je vindt dat je schoonmoeder “zeurt”, maar ook hier geldt: probeer te begrijpen waarom ze zo reageert. Beweeg mee, dan kun je mogelijk bijsturen. Als je tegenover het standpunt van je schoonmoeder meteen jouw tegenstandpunt zet kom je in een loopgraven oorlog.
Makkelijk zal het niet zijn. Maar de dominee geeft daarbij een heel goed advies: breng het bij de Heere. Hij geve jullie wijsheid en geduld! En liefde!
De enige, maar in de praktijk lastig uitvoerbare, oplossing is dat de zoon zich niet laat chanteren door zijn moeder. Dus zorg dat je je moeder een stap voor blijft. Neem zelf het initiatief door uit huis te gaan.
Wij komen allebei uit een heel verschillend nest. Ik uit de ggin en mijn vrouw uit de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Maar nu gelukkig getrouwd en echt ervaren dat God onze wegen geleid heeft, en ons qua geloof op één lijn gebracht heeft.
Dat is ook het eerste wat ik jullie mee wil geven. Verwacht het alleen van Hem. Leg het bij God neer en bid om Zijn leiding. God brengt mensen bij elkaar en als je het van Hem verwacht, zal Hij jullie leiden tot het huwelijk.
Toen wij een relatie kregen waren mijn ouders alles behalve gelukkig. Verschillende gesprekken gehad, wat er soms ook redelijk hard aan toe ging. Ze zagen onze relatie ook liever weer uit gaan.
Als antwoord op je eerste vraag: Dat vonden wij ook heel lastig. Dit omdat wij in onze eigen ogen amateurs waren vergeleken bij mijn ouders. Ik heb daar ook niet een duidelijke 'oplossing' voor
Wij geloofden beide, als we ooit wilden trouwen, dat we qua geloof op één lijn moesten zitten. Dus we begonnen te zoeken, eerst in de catechismus, vraag voor vraag lezen en bespreken. We kwamen niet echt verder omdat we beide ‘ons geloof’ verdedigden. We kwamen erachter dat we terug moesten naar de basis, het Woord van God. Niets meer en niets minder. En toen kwamen we verder.
We gingen naar een AlphaCursus om echt helemaal terug te gaan naar de basis. Iedereen van de groep was kerkelijk, maar wel uit alle verschillende richtingen. We gingen naar jongerenavonden waar we veel leerden. Het bracht ons verder in onze zoektocht.
Uiteindelijk merkte we dat de spanning bij mij thuis hoger werd en de band met mijn ouders minder, omdat we ook in andere kerken wilden gaan kijken. Ik heb toen besloten om uit huis te gaan. Een pittige beslissing, maar nooit spijt van gehad. We hadden meer vrijheid om verder te zoeken, en de band met mijn ouders werd beter, omdat ze er niet zo nauw meer bij betrokken waren.
Dus als antwoord op je 2e en 3e vraag: Als de spanning in huis groter wordt, overweeg dan om uit huis te gaan. Je schoonouders voelen dan geen verantwoordelijkheid meer, en jullie hebben meer rust om je te richten op je hoofdzaak van jullie zoektocht.
Na 3 jaar zoeken heb ik Jezus leren kennen als Mijn Zaligmaker, en zitten we beide op één lijn. En we leren samen verder. We hebben geleerd het alleen van God te verwachten en dat, zoals het zo mooi in de geloofsbelijdenis staat, er één algemene christelijke kerk is, helaas verdeeld in meerdere kerkverbanden.
Eigenlijk is het een zegen dat jullie elkaar ontmoet hebben. Hoeveel mensen zijn er getrouwd zonder een woord over het geloof gesproken te hebben omdat ze al op één lijn zaten. Als je samen met God uiteindelijk het huwelijk in mag gaan is dat prachtig.
We wensen jullie Gods zegen toe in de zoektocht en zullen zeker voor jullie bidden!
De verantwoordelijkheid ligt bij jullie zelf als stel !
Maak het probleem van je schoonmoeder niet tot jullie probleem en laat schoonmoeder haar eigen moeiten oplossen.
Niet over jullie verkering heen!
Als jullie met elkaar verder willen en tot beider tevredenheid een kerkgemeenschap vinden waar jullie je willen aansluiten, wat is daar mis mee?
In al onze ( helaas) verschillende kerken wordt iedere zondag tot DEZELFDE GOD gebeden! Hou dat vast en kies voor jullie relatie.
Zet de boel niet op scherp maar vertel rustig en in liefde aan je (schoon)ouders dat jullie samen verder willen en dat jullie samen hebben gekozen voor een bepaald kerkgenootschap. En stop de discussies er over want je komt er niet uit waarschijnlijk.
Natuurlijk is het heel erg wat deze (schoon)moeder doet. En bij verschillende vormen van radicalisering zijn er altijd wel parallellen en overeenkomsten te vinden. Maar ik zie niet in hoe het de vraagsteller of de moeder in kwestie gaat helpen om de moeder in het vakje van de islam te stoppen. Het is al erg genoeg dat de wereld de SGP te kaart zet als de poldertaliban. als wij dit soort vergelijkingen onder christenen al gaan maken komen we echt niet tot elkaar Dit soort vergelijkingen werken altijd stigmatiserend en polariserend en helpen het probleem niet op te lossen. Echt niet doen dus.
Overigens vond ik een eerdere vraag met soortgelijke strekking wat alleen nog maar onderstreept dat dit soort gedrag van (schoon) ouders heel ver kan gaan: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/1612/wij-zijn-oud-gereformeerd-geweest-en-overgegaan-naar-de-hervormde-kerk-mijn-scho/
nogmaals: wijsheid, liefde en geduld toegewenst!
