Verschillend denken over de kinderzegen

Mijn vriend en ik (beiden rond de 20) hopen over ongeveer een jaar te gaan trouwen. Hier kijken we natuurlijk heel erg naar uit. Het verlangen om voor altijd samen te zijn wordt steeds groter en zo mogen we er naartoe groeien. Ik heb altijd al heel graag kinderen gewild. Maar sinds we een relatie hebben wordt dit verlangen steeds sterker en groter. We hebben hier ook samen open over gepraat. Het verlangen bij mij is groter dan bij hem. Waarschijnlijk ook logisch omdat vrouwen nu eenmaal anders in elkaar zitten en veel vrouwen die moedergevoelens al van nature hebben en mannen daar nu eenmaal wat nuchterder in zijn. Ik hoop dat als we getrouwd zijn het niet heel erg lang gaat duren voordat ik zwanger zou worden.

Hij daarentegen (hij wil niet aan gezinsplanning doen) zou het niet direct heel erg vinden als er het eerste poosje nog geen kinderen komen zodat we eerst nog een poosje samen zijn. Nu ben ik bang dat het uiteindelijk voor mij een obsessie kan gaan worden als we (in het begin) nog geen kinderen kunnen krijgen. Dat ik me daar teveel op ga richten. We hebben daar ook over gepraat maar we hebben nog niet echt duidelijk hoe we kunnen voorkomen dat dit daadwerkelijk gaat gebeuren. Ik ben bang dat zoiets ons misschien uit elkaar kan drijven in plaats van naar elkaar toe, want dat is natuurlijk niet de bedoeling. We willen zulke dingen juist samen blijven bespreken, en proberen te begrijpen, maar ik besef wel dat dit misschien heel lastig kan gaan worden. Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?

Beste aanstaande bruid,

Vroeg of laat komt de vraag naar kinderen naar voren in een relatie. Dat is goed. Want ook over de kinderzegen kun je heel verschillend denken. De ene partner wil wel, de ander (nog) niet. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat verschil van mening of van verlangen jullie uit elkaar drijft. Maar daar ben je zélf bij, lijkt mij. Als jouw kinderwens een obsessie gaat worden, ben je niet meer met het geluk van je (a.s.) echtgenoot bezig. Verlangen mag er zijn. Zeker. Maar dat is niet iets dwingends, toch? Praat er met elkaar over. Meer dan één keer. Zodat je niet uit elkaar groeit, maar elkaar juist steeds meer leert liefhebben, waarderen en respecteren. Tenslotte trouw je met hém om wie híj is en niet slechts met de mogelijke vader van je eventuele kind(eren). Laat dus het obsessieve los, want je wéét ook nog niet eens of je überhaupt wel moeder zult gaan worden.    

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven