De straat op om te evangeliseren

Ik loop al tijdje met de vraag op welke manier ik kan gaan evangeliseren. Ik heb al wat boeken hierover gelezen, maar kom er nog niet zo uit. Ook heb ik een poosje apologetiek gevolgd , maar ik weet het niet of dat nou de weg is. Vandaag schoot me te binnen dat George Whitefield en John Wesley ook de straat op gingen. Ik heb van George Whitefield een aantal preken gelezen, maar ik lees niet dat hij mensen eerst ging overtuigen dat er een God is. Nee, hij preekte Jezus, de vergeving van zonden en hoe te wandelen met God. Wat waren dat voor mensen vraag ik me dan af? Was het in die tijd  niet nodig om eerst mensen te laten weten dat er een God is?

Nee, in die tijd bestond de Godsvraag nauwelijks. De secularisatie had in de 18de eeuw nog geen beslag gelegd op de samenleving. Wat je van Whitefield en Wesley leren kunt, is dat ze zelf levende Bijbels waren geworden. Dit is een eerste vereiste, vooral vandaag. Als Bunyan in zijn “Christenreis naar de eeuwigheid” degene die wegvlucht uit de stad van het verderf iemand laat ontmoeten die hem de weg wijst, dan wordt deze “evangelist” genoemd. Met andere woorden, dat was deze man kennelijk met huid en haar, dat was zijn identiteit. Als je vandaag gaat evangeliseren dan moet je diezelfde drive hebben. Je identiteit is je prioriteit! Anders kun je beter thuis blijven. Mensen moeten aan je zien, dan wel merken, dat je meent wat je zegt. Sterker, Jezus Christus moet eigenlijk in levende lijve live voor hen staan. Ga er maar aan staan! Niet in eigen kracht, maar in Gods kracht, die in onze zwakheid volbracht wordt. Echt, iets anders doet het vandaag niet. Beter, Hij doet het alleen, en maakt van jou alleen maar gebruik. De vergeving van zonden wordt voor de moderne geseculariseerde mens alleen maar een goede boodschap als jouw ‘heiligheid’ afsteekt tegen zijn zondigheid. Snap je?! Nee, geen heilig boontje, want dan vliegen ze met de vaart van een raket van je weg en je ziet ze nooit meer terug. Maar het gaat om die heilige en geheiligde identiteit in Christus. Daarmee breek je deuren open zonder er iets voor te doen. En je kunt na Pasen zelfs dwars door deuren heen. Achter de opgestane Heiland aan. Dit is natuurlijk een onnatuurlijk wonderlijk gebeuren, maar met iets anders red je het niet en red je niemand. Ga met God, en blijf anders thuis. Maar dan moet je blijkbaar zelf nog gered worden. Dus hoe je het ook wendt of keert: de nood is je opgelegd!

Met hartelijke groet, 
Ds C. A. van der Sluijs