Onbegrip in eigen gemeente
ds. D.M. Elsman | 4 reacties | 18-01-2017| 14:08
Vraag
Ik zit momenteel in een kerkelijke gemeente waar ik mij erg alleen voel tussen alle mensen/gemeenteleden om mij heen. Ik begrijp de preken niet meer en ervaar geen gemeenschap/verbondenheid meer met de gemeente. Elke zondag is zo'n vermoeiende dag, de zwaarste dag van de week om het volgende: doordat ik de preken niet begrijp, ben ik op zoek naar preken/kerkdiensten die ik wel begrijp. Dat moet allemaal tussen de reguliere diensten door. Soms kan ik hier zelf niet eens energie voor opbrengen, met als gevolg dat ik leeg en soms verbitterd de kerk uit ga en naar de kerk gaan is op dit moment niet meer fijn omdat het zoveel verdriet doet.
Ik weet Gods huis, de kerk waar Hij tot mij wil spreken, is zo ontzettend belangrijk, maar dit mis ik heel erg. Soms moest ik mijn tranen inhouden in de kerk vanwege de pijn. Ik heb niet het idee dat iemand, behalve een vriendin en een ander persoon mij begrijpt, zelf niet in mijn gezin.
Nu ben ik erg op zoek naar een andere gemeente, maar wat ik ongeveer zoek is er niet in de buurt. Zondag is geen feestdag meer. Mijn geloof zakt steeds verder weg en bidden is steeds moeilijker. Vrienden heb ik ook zo goed als niet, of ze wonen te ver weg, geen tijd o.i.d. Ik weet niet in welke gemeente ik wel mag dienen en wel de preken mag begrijpen. Dit voelt als een zware en eenzame weg. Heeft u misschien tips in deze situatie?
Antwoord
Beste vriendin, dank je wel voor je openhartige vraag die tegelijk als een nood/hulpkreet klinkt. Ik wil proberen voorzichtig maar ook eerlijk een antwoord te geven en het eerste wat me opvalt in je vraag is vooral gemurmureer. Alles in de gemeente lijkt vermoeiend en zwaar voor je te zijn en het liefste zou je willen weglopen naar een andere gemeente. Zo voel je het en zo ervaar je het op dit moment en al langere tijd.
Daarbij is het je hartelijke verlangen om Gods stem te mogen horen; je schrijft: “Ik weet Gods huis, de kerk waar Hij tot mij wil spreken, is zo ontzettend belangrijk, maar dit mis ik heel erg.” Ik denk dat hier het antwoord op je vraag ligt: de HEERE spreekt tot jou vandaag op de plaats waar jij je bevindt; je hoeft niet eerst een ander huis van God te zoeken. Hij spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft (Ps. 85). Wat Hij ook tot jou spreekt, is: “Doe alle dingen zonder murmureren en tegenspreken; opdat gij moogt onberispelijk en oprecht zijn, kinderen Gods zijnde, onbestraffelijk in het midden van een krom en verdraaid geslacht, onder welke gij schijnt als lichten in de wereld; voorhoudende het woord des levens” (Filippenzen 2: 14-16a).
Het is niet bij toeval dat de HEERE je in deze gemeente een plaats gegeven heeft. Het kan zijn dat Hij je een weg wil wijzen naar een andere gemeente - dan zal Hij dan doen in de weg van Zijn Geest naar Zijn Woord. Dat is nooit een weg van kritiek en afbraak en verbittering, want dat is niet de vrucht die Hij werkt. Zoek dus niet zozeer naar een andere plaats, maar bid en volhard in het gebed of de HEERE een verandering wil geven op de plaats waar Hij je heeft gesteld.
Je verlangt naar gemeenschap; dat is wat de Heere wil geven. Bid of Hij je een zuster in de Heere wil geven -al is het er één- om samen het geestelijke gesprek te voeren. Luister de preek nog eens na maandags onder het strijken. Spreek samen over de preek; dat kan ook op een doordeweekse avond of ‘s morgens op de koffie. Bid of de Heere openingen wil werken tot verkwikking en opbouw van je geestelijke leven. Neem je daarbij voor dat je met alle negatieve gedachten en gevoelens wilt breken -belijd ze aan de HEERE- en zoek alleen wat tot stichting en heil van de Gemeente dient.
Kort en duidelijk: doorbreek door Gods genade de negatieve spiraal waarin je je bevindt. Als het in de gemeente is zoals je schrijft, is het nodig dat het licht van het Evangelie van Jezus Christus gaat schijnen (2 Kor.4: 4). Bid of de Heere jou tot een licht wil maken om te schijnen voor de mensen, “dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken” (Matt. 5).
Van harte bid ik je toe dat het mag gaan zingen in je hart: “Hoe lieflijk, hoe vol heilgenot, o HEER’ der legerscharen God, zijn mij Uw huis en tempelzangen! Hoe branden mijn genegenheên...”
Ds. D. M. Elsman
Dit artikel is beantwoord door
ds. D.M. Elsman
- Geboortedatum:16-04-1961
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En verder sluit ik me aan bij de tips van de dominee. Kijk wat je zelf kan doen om de preken beter te begrijpen. Schrijf mee zodat je later nog eens terug kan lezen. Vraag aan je predikant een samenvatting. Maar bovenal: bid voor elke dienst of de Heere je verstand verlicht.
Veel zegen gewenst!
Tijdens een preek werd ik gegrepen door de tekst uit Psalm 85.
Leefde ik werkelijk voor en tot Hem? Nee, ik was alleen maar met mezelf en mijn geloofsleven bezig. Het was een pijnlijke ontdekking.
Een oude vriend leerde mij een paar dingen:
- In elke preek is altijd wel iets goeds of leerzaams te horen. Hoe oppervlakkig deze ook lijkt. En vergeet niet de Zegen van de Heere die je aan het einde van de dienst op je gelegd krijgt.
- Blijf trouw op de plaats die de Heere je gewezen hebt. Ga niet kerkshoppen, dat geeft veel onrust en nog meer eenzaamheid.
- Bedenk dat een dood geestelijk leven ook weerslag heeft op het gewone dagelijks leven.
Misschien is het wel de bedoeling van God dat je nu alles los moet laten in dit leven, ook de hulp van mensen. Zodat je Hem alleen over leert houden.
- En bidt voor de dominee die voorgaat.
Veel sterkte!
Gelukkig hebben we een fijne dominee ervoor teruggekregen.
Ik zou zeggen blijf maar gaan, wie weet wat er nog kan gebeuren!
