Ik voel me onzichtbaar

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 23-12-2016| 14:00

Als kind was ik erg om mezelf geworpen. Ik kom uit een groot gezin. Ik had vaak het idee dat ik overbodig was of tot last, terwijl ik weet dat ik een rustig kind was. Maar door mijn opvoeding heb ik me altijd bescheiden opgesteld. Ik voel me nu daardoor nog steeds er niet bij horen en overbodig. Ik ben erg zorgzaam voor anderen. Luisterend oor voor anderen maar waar is een ander er voor mij? Ik voel me onzichtbaar.

Beste vraagsteller,

Een luisterend oor voor anderen, zorgend en zorgzaam voor iedereen... maar wie is er voor jou? Tja, als je jezelf als overbodig ziet is het moeilijk.
 
Ga eens de ‘bedankjes’ verzamelen die mensen ongetwijfeld zullen uiten door middel van een woord, een kaart, een geschenk(je) nadat je geholpen hebt. Op die manier leer je vanzelf zien, dat je een gewaardeerd en geliefd persoon bent. Die misschien op de achtergrond wil blijven, maar dáár is niks mis mee. Schreeuwers zijn er genoeg, toch? Bescheidenheid siert een mens, maar daarmee hoor je er wel degelijk bij! 

Praat je zelf niet de put in, maar vráág gewoon ook eens hulp bij iets dat jíj niet kunt of wat je moeilijk vindt en ontdek dan dat ánderen ook graag géven!  Gezien worden heeft inderdaad ook te maken met dúrven vragen... en ligt daar niet een beetje jouw probleem?    

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1558 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven