Vrienden dichterbij God te brengen

drs. W.H. Hoorn | Geen reacties | 02-11-2016| 12:47

Afgelopen zondag was ik te gast in een kerk. Hier hoorde ik een mooie preek die mij nog bezig houdt. In de preek werd gezegd dat Jezus “wakker ligt” van het feit dat veel mensen op deze wereld nog niet gekozen hebben voor Jezus. Jezus geeft ons als christenen daarom een belangrijke taak mee, namelijk het christen-zijn uitdragen naar anderen, vertellen over je geloof en/of niet-christenen meenemen naar de kerk. De preek was een echte eye-opener voor mij. Ik ga iedere zondag naar de kerk, lees uit de Bijbel en heb verschillende taken binnen onze gemeente. Uiteraard is dat ook heel belangrijk, maar ik ontdekte dat ik 'vergeet' om iets te doen met de opdracht die ik krijg van God. Als iemand (in dit geval Jezus) ergens wakker van ligt, dan wil je toch uiteraard die persoon helpen?

Echter vind ik het erg lastig om te werken aan deze opdracht. In mijn vriendengroep zit een aantal niet-christenen. Zij weten dat ik christen ben en ik denk dat zij soms aan mij kunnen zien/merken dat ik gelovig ben, in positieve zin. Maar voor mijn gevoel is dat niet genoeg. Ik denk niet dat mijn vrienden daardoor ineens ook naar de kerk willen of 'ja' zeggen tegen God. Het is een lang verhaal, maar mijn vraag is wat ik kan doen om mijn vrienden (maar ook anderen) dichterbij God te brengen, al is het maar een klein beetje. Meevragen naar de kerk voelt bijvoorbeeld al als een stap te ver.

Beste vragenstell(st)er,

Een heel toepasselijke vraag voor de 499e Hervormingsdag, die eigenlijk in twee delen moet worden beantwoord.

Als eerste moet het onbijbelse misverstand worden ontzenuwd dat wij als mensen voor de Heere Jezus zouden kunnen kiezen. Want wij liggen van nature allemaal onder de zonde. En daarom is er niemand die in zichzelf rechtvaardig is; ook niet een. En er is daarom ook niemand die God van nature zoekt. Want allen zijn zij afgeweken en te zamen zijn zij onnut geworden, d.w.z. zij deugen nergens meer voor (Rom. 3:10-12). En vul voor “zij” maar gewoon “wij” in, want de Bijbel heeft het hier over de natuurlijke mens, die ligt onder de vloek van de val in Adam en de erfzonde. Het gevolg hiervan is dat geen mens uit zichzelf voor de Heere Jezus kan kiezen en dat niemand tot Hem komen kan, tenzij dat het hem/haar gegeven zal zijn van Zijn Vader (Joh. 6:65). Wij kiezen dus niet voor Hem, maar Hij verkiest ons.

Dat gegeven ligt voor ons van eeuwigheid af aan zo vast als de steenrots. En niets of niemand ter wereld zal in staat zijn om Gods kinderen, die Hij in Christus heeft willen aannemen, ooit nog uit Zijn hand te rukken. Als ons geloof, en daarmee onze eeuwige zaligheid (want wij worden alleen maar door het geloof gerechtvaardigd), van ons mensen moest afhangen, omdat wij dan zgn. voor Hem zouden kunnen kiezen, dan zou het allemaal volstrekt hopeloos voor ons zijn.  Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren (Rom. 5:8). En dus niet omdat wij vanuit onszelf al gelovig waren. In deze liefde zijn Gods kinderen geborgen en zij gaat in Christus en door de werking van de Heilige Geest uit tot iedereen, die Hij van eeuwigheid gekozen heeft om bij Hem te horen. Dat ten eerste.

Sorry dat ik misschien een beetje van leer trek, maar dit staat gewoon in de Bijbel, die jij toch ook leest. Blijf hem maar lezen.

Nu het tweede deel van jouw vraag. En daar heb je wel gelijk in. Want de Heere Jezus geeft ons inderdaad een belangrijke taak mee in ons leven; ons christen-zijn uitdragen naar anderen. Maar het feit dat jij verschillende taken in de gemeente waar je bij hoort op je hebt genomen en elke zondag naar de kerk gaat is geen verdienste. Daar kun je alleen de Heere de eer en de lof voor geven. Met als gevolg dat wij mensen, met al onze werken en godsdienstigheden, er eigenlijk helemaal tussen weg vallen. En dat is maar goed ook. Want ook in dat uitdragen van ons geloof naar anderen schieten wij als mensen altijd hopeloos tekort. En dat ook nadat wij tot geloof zijn gekomen. Met dat verschil dat wij daar als gelovige mensen meer en meer van bewust worden naar mate de Heere het ons geeft om dichter bij Hem en bij Zijn Woord te mogen leven. Dan blijft die belangrijke taak, die Hij ons dus inderdaad geeft, wel recht overeind staan. Maar niet tot eer van onszelf vanwege onze vroomheid, godsdienstigheid en inzet voor de Kerk en de gemeente, maar tot meerdere eer en glorie van Hem, Die ons heeft willen redden en verkiezen. En uit liefde en dankbaarheid jegens Hem.

Wij zijn in het uitvoeren van de taak die Hij ons geeft helemaal van Hem en de kracht en de genade die Hij ons daarvoor wil geven afhankelijk. Dat blijft ook zo. Voor de rest van ons aardse leven.

Het is een heel mooi en lofwaardig streven om je vrienden (en ook anderen) bij de Heere te willen brengen. Maar dan moet je wel beseffen dat jij daarin steil afhankelijk bent van wat Hij jou daarvoor wil geven. En wanneer je je daarin op Hem en Zijn genade verlaat, in plaats van op jouw vroomheid, kerkelijkheid en godsdienstigheid, kunnen anderen je misschien teleurstellen en kun je jezelf soms ook erg tegenvallen. Maar dan zal de Heere jou nooit teleurstellen en zal Hij jou ook nooit tegenvallen. 

Bid Hem dus maar om kracht en bijstand voor het volbrengen van de taak die wij hebben. Dan zal Hij jou dit op Zijn tijd geven. Verwacht daarin niets van jezelf, of uit jezelf, maar verwacht het in alles alleen maar van Hem.

Hartelijke groeten en Zijn zegen toegewenst,
Drs. W. H. Hoorn

Dit artikel is beantwoord door

drs. W.H. Hoorn

• Geboortedatum:
  30-01-1959
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Dedemsvaart
• Status:
  Actief

99 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven