Zelf mijn zaligheid verdienen
Ds. N. den Ouden | 4 reacties | 22-10-2016| 11:44
Vraag
Ik weet niet meer hoe het moet. Ik probeer altijd zelf mijn zaligheid te verdienen, ik kan niet naar Christus gaan als een onwaardige. Dan zeg ik dat ook maar in mijn gebed. Vervolgens denk ik dat ik dan wel geschikt ben en dan probeer ik het op die manier weer te verdienen. Ik ben zo’n farizeeër. Eigenlijk voel ik me beter dan een farizeeër, want ik erken tenminste dat ik een farizeeër ben. In theorie weet ik precies hoe iemand zalig wordt: ellende, verlossing en dankbaarheid en ik weet altijd precies wat andere christenen, zoals evangelischen verkeerd doen, maar al die kennis is Christus niet en zo kan ik niet sterven (dat ik dit ben gaan zien ben ik ook alweer trots op). Hoe kan ik van mijn eigengerechtigheid afkomen? Ik ben bang dat God (naar de mens gesproken) zo’n trots iemand niet kan bekeren, omdat ik dan achteraf zou denken dat ik het zelf gedaan heb.
En nog iets. Er wordt vaak gezegd dat je niet lijdelijk moet afwachten totdat God komt, maar dat je moet geloven en bidden om geloof. Ik heb al zo veel geprobeerd en ik kom niet verder. Moet ik zo door blijven gaan met (biddend en zoekend) wachten tot de Heere Jezus zich bekend maakt of zoek ik verkeerd (niemand zoekt toch goed)? Is het in die zin mijn schuld als ik vandaag Jezus nog niet leer kennen? Het kan toch ook zijn dat God nog even wacht om mij iets (af) te leren? Er staat in de Bijbel: “Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen.” Moet ik dus blijven wachten en zoeken, of moet ik net zoveel over Jezus gaan nadenken totdat ik iets in Hem zie? Zo werkt dat toch ook niet, God Zelf moet Zich bekendmaken. Ik kan met al mijn redeneren niets verdienen, maar ik kan God er toch ook niet mee tegenhouden, want dan zou er niemand zalig worden. Toch is het ook niet Gods schuld als ik nog onbekeerd ben, dus het moet wel aan mij liggen. Wat moet ik doen, biddend wachten tot de Heere Zich bekend maakt of uit mezelf iets in Christus gaan zien?
Antwoord
Uiteindelijk zoek je het met al je tobben nog in jezelf. Ten diepste ben je op zoek naar ootmoed en nederigheid die jij zelf nooit zal kunnen opbrengen en als je zou denken er iets van te zien wordt je er alweer hoogmoedig op. Zo ‘arglistig’ is ons hart. De zaligheid ligt radicaal buiten jou en ze wordt tegelijk mensen zoals jij bent van harte aangeboden. Er is zaligheid voor mensen met een stenen hart, hoogmoedige farizeërs en wetgeleerden (zoals Saulus van Tarsen en Nicodemus) vijandige joodse priesters (Handelingen 6:7) enz.
Ik weet geen andere weg voor jou dan om je voor God neer te leggen zoals je bent, met eigengerechtigheid en al; om jezelf bij God aan te klagen en te pleiten op de het werk van enige Hogepriester, Jezus Christus.
Wachten is een bijbels woord. God kent Zijn eigen tijd waarin Hij vrede en blijdschap en troost schenkt. Hij wil verwachten worden. Maar het echte (ver)wachten is een ‘werkzaam wachten’. Je ziet dat o.a. in Psalm 27: Gaan in de heilige gebouwen en daar (in de offers enz.) de lieflijkheid des Heeren zien; Zijn aangezicht zoeken; Hem zingen enz.
Zo dale dan Zijn kracht op jou in zwakheid neer,
Wacht dan, ja wacht, verlaat je op de Heere.
Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@Vraagsteller
Door je zoektocht naar God ben je erachter gekomen dat de zonde nog dieper in je zit dan je voorheen had gedacht/gehoopt. We proberen onszelf altijd maar weer mooier voor te doen voor God dan we in werkelijkheid zijn. Leg die trotsheid maar open voor de Heere neer in gebed. Vertel Hem al jouw worstelingen en zorgen. Niet trots dat je zo goed weet hoe slecht je bent, maar door gewoon open te zijn over hoe je bent. Het mooie is: God weet al dat jij zo bent, Hij kent je door en door. Jezus Christus is zelf ook verzocht door de duivel, Hij heeft daarom ook medelijden met de zwakheden Zijn kinderen. Daarom mogen we zonder schroom tot Hem in gebed gaan en al onze zonden aan Hem voorleggen. Zoek het buiten jezelf in Christus, dan zal je Hem zeker vinden. Weet ook dat als je een kind van Hem mag worden, de aanvechting van de duivel niet op zal houden. Je zult altijd moeten blijven strijden tegen je eigen verlangens, maar mag dan rust vinden in het volbrachte werk van Jezus aan het kruis.
Hebreeën 4: 14-16
14 Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, Die de hemelen is doorgegaan, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten wij aan deze belijdenis vasthouden.
15 Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde.
16 Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip. (HSV, lees het ook maar eens in de NBV)
Zelf vind ik Psalm 139 een mooie psalm om in de worsteling te zingen. Het bezingt hoe God ons volledig kent en tegelijkertijd een oproep aan God om jou te leiden op de weg die eeuwig is.
Vers 11 berijmd
Doorgrond mij, ken mijn hart, o Heer.
Zijn mijn gedachten tot uw eer?
Zie of mijn wegen heilig zijn,
mijn paden recht, mijn daden rein.
En doe mij toch met vaste schreden
de weg van eeuwig heil betreden.
Een ander lied wat ik je aanraad om te luisteren/mee te zingen is Heer, wijs mij Uw weg.
https://www.sela.nl/liederen/6/heer-wijs-mij-uw-weg.html
Nee, we kunnen niets verdienen alles wat God geeft is 'onverdiende goedheid of genade'.
Wij komen allemaal goddelijke wijsheid te kort, maar we mogen erom vragen ....
Jakobus 1:5 ...schiet iemand van U daarom te kort in wijsheid, dan moet hij God blijven vragen, want hij geeft aan allen edelmoedig en zonder verwijt; en ze zal hem gegeven worden.
