Afwijkende doopvraag voor moeder
Ds. A. van Vuuren | 1 reactie | 19-09-2016| 13:44
Vraag
Mijn man en ik hebben ons eerste kindje een paar maanden geleden laten dopen. We zijn lid van een PKN-gemeente. Aan de doop zijn een aantal doopgesprekken vooraf gegaan, samen met nog een aantal ouders. De doopvraag hadden we van te voren doorgenomen en we vonden het een mooie formulering. Tijdens de kerkdienst vroeg de dominee ineens aan mij of ik mijn man beloofde te ondersteunen; ik kreeg dus een andere vraag als hij. Bij ons in de gemeente krijgen mensen die niet gelovig zijn die vraag. Maar ik ben wel gelovig en ben erg geschrokken tijdens de dienst omdat ik dit ook totaal niet verwachtte.
Nu vraag ik me af, waar ligt precies de grens voor het stellen van verschillende vragen. Moet je hiervoor belijdenis hebben gedaan? Dat heb ik overigens wel gedaan maar dat is al een hele tijd geleden. Misschien vond de dominee mij uit mijn doopgesprekken niet ‘gelovig’ genoeg. Andere mensen zeiden: wat maakt het uit, maar ik zit er heel erg mee dat ik niet diezelfde vraag kreeg. Alsof mijn geloof niet goed genoeg is. Ik voel me zondags niet altijd prettig meer in de kerk. Ik durf de dominee ook niet meer te vragen waarom ik die andere vraag kreeg. Alsof ik dan kritiek lever. De dienst vond ik verder prachtig.
Antwoord
Beste zuster (in de Heere), je zult begrijpen dat het voor mij moeilijk is om zo'n plaatselijke situatie in te schatten. Ik wil jou steunen en helpen, maar ook de bedoelde predikant graag in zijn waarde laten.
Afgaand op jouw verhaal zeg ik: Wat verschrikkelijk jammer dat het zo gelopen is. Ik kan me goed indenken dat je je gekwetst voelt, alsof jouw geloof niet deugt. Je stond te kijk voor al die mensen. Logisch dat je je daar niet prettig bij voelt. Geen mens, ook geen dominee, kan over iemands geloof oordelen. De apostel Paulus zegt: Die mij oordeelt is de Heere. Bovendien, als je predikant zichtbare aanwijzingen heeft dat je levenswandel niet deugt, of je geloofsopvattingen onBijbels zijn, dan zou hij dat onder vier ogen in liefde met je moeten bespreken. Je hebt destijds openbare geloofsbelijdenis gedaan, dus aan de ‘principiële voorwaarden’ voor het beantwoorden van de doopvraag voldoe je zeker.
Mij lijkt hier vooral sprake van een ernstig gebrek aan communicatie. Hebben jij en je predikant elkaar wel goed begrepen? Blijkbaar niet, gezien het feit dat die afwijkende vraagstelling je verraste. Heeft hij op de doopzitting (doopgesprekken) misschien wel die afwijkende vraagstelling besproken, maar is het bij jou niet duidelijk overgekomen dat dat jou zou gelden? In ieder geval, zo'n gevoelig iets moet je als predikant van tevoren helder naar een gemeentelid communiceren.
Mijn advies: Bel de man op, ga een open gesprek met hem aan. Mocht het zo zijn gegaan zoals je zegt, dan zal hij als herder zijn pijnlijke fout erkennen en je om vergeving vragen. Dan kunnen jullie het samen in het gebed bij de grote Herder brengen die nooit faalt. Je bent bang dat je predikant het als kritiek opvat? Maar wij als predikanten zijn beslist niet boven alle (opbouwende) kritiek verheven hoor. We hebben het soms ook nodig. Het kan voor je predikant een les zijn om voortaan voorzichtiger op te treden. Mocht je het echt niet durven, bespreek het dan met je wijk-ouderling.
Hartelijke groet van een onderherder,
Ds. A. van Vuuren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van Vuuren
- Geboortedatum:02-11-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Capelle a/d IJssel
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Bij ons is het ook weleens gebeurd dat de dominee vergat het gebed voor de doop te bidden, dat ik hem daarop eerst moest wijzen. Kortgeleden vergat een andere dominee om het antwoord van een ouderpaar te vragen voordat hun kind werd gedoopd. Dominees hebben soms last van spanning bij zulke diensten. Ik weet ook niet of er meer doopouders waren of dat jullie het enige stel waren?!
Als jij begint met: u stelde mij ineens een andere vraag, enz. dan kan de dominee het als een verwijt voelen.
Maar als je zegt: Dominee u vroeg of ik mijn man wilde ondersteunen, ipv dat u de gewone vraag stelde. Waarom deed u dat? Dan kan hij het gewoon uitleggen. En dan kunt u daarna uw gevoel weergeven. Dus u doet het vanuit de feiten en vanuit ik voelde/dacht/ enz. Dan is het niet verwijtend. Als de dominee daar niet mee om kan gaan, dan is dat niet uw fout, maar zijn probleem.
Blijf hier alsjeblieft niet mee rondlopen, want daar wordt niemand beter van. Ga het gesprek aan en bid van te voren of God de dominee en u wijsheid wil geven. Het beste ermee!
