Echtgenote was ontrouw

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 18-07-2016| 13:00

Mijn vrouw heeft afgelopen week bekend dat zij vreemd is gegaan met iemand die dichtbij ons staat. Zij hebben elkaar meerdere keren gezoend, gestreeld en bevredigd. Ik ben er helemaal kapot van; heb dit niet zien aankomen. De afgelopen twee jaar is het wel zwaar geweest in ons leven/relatie (een miskraam gehad) daarnaast een eigen bedrijf opgezet, wat heel veel energie gevergd heeft. Ik heb ontzettend moeten knokken, maar nu dit. Ik dacht dat dit mij nooit zou gebeuren, temeer ook omdat wij belijdend lid zijn van een gemeente en deelnemen aan het H.A. Ik ben er helemaal kapot van. Waarom? Wat heb ik verkeerd gedaan dat dit heeft kunnen gebeuren? Wat moet ik doen?

Beste vraagsteller,

Het is goed dat je verdriet hebt van de ontrouw van je echtgenote. Dat betekent in ieder geval, dat je (nog) van haar houdt. 

Ik ga haar niet verontschuldigen, want dat is je vraag niet. Je vraag is “wat heb ík fout gedaan.” En ja, daar zul je over na moeten denken, want alleen jíj weet daar een antwoord op. Misschien is de zin “ik heb dit niet zien aankomen” al wel veelzeggend. Je schrijft al dat je erg hebt moeten knokken. Dat je een eigen bedrijf hebt opgezet. Vraag van mij is dan: heb je haar de aandacht gegeven waar zij als echtgenote recht op had? Heb je háár wel ‘gezien’? Samen met het verdriet dat zij ongetwijfeld ook heeft/had van de miskraam? Nee, ik verwijt je niks maar probeer je een spiegel voor te houden. Je zal de eerste hardwerkende carrièremakende man niet zijn, die onvoldoende of geen tijd heeft gehad voor zijn vrouw en die later tot de ontdekking komt dat er iets helemaal mis is gegaan in de relatie. 

Wat je nu moet doen? Allereerst de bewuste man-die-dichtbij-jullie-staat de deur wijzen. Voorgoed. En daarna met je vrouw in gesprek gaan. Om vooral naar haar te lúísteren. Zij heeft bekend, schrijf je. Dat betekent dus, dat zij er behoefte aan heeft om jou een en ander te vertellen. Luister, luister en (ver)oordeel niet. Als jullie het beiden willen, is er een nieuw begin mogelijk. Hoewel dat tijd en energie én áándacht voor elkaar zal vergen.

Put je niet uit in zelfverwijten (waarom overkomt mij dit, wat heb ik verkeerd gedaan, enz.), maar leer de levenslessen en bidt om vergeving voor alles wat mis ging. Bidt zelf en bidt samen. En zoek op die manier de weg terug naar elkaar. Pas daarmee kun je aan een herstel gaan werken. En besef, dat dat niet vanzelf gaat, maar dat een relatie nou eenmaal óók hard werken is. Tenslotte is dat ook een soort van ‘zaak opbouwen’! Een tweemanszaak, met een driezijdig koord (Pr. 4:12).

Belijdend lid zijn van een gemeente, aan het Avondmaal gaan: allemaal prachtig, maar geen garantie voor een vanzelfsprekend goed huwelijk. Nou ja, dat is gebleken. 

Ik wens jou, je vrouw en jullie beide alle goeds toe en Gods zegen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven